Mijn vrienden over het water stuurden mij gedroogde bloemen uit een Amerikaans telefoonboek die ze in het Frans hadden vertaald maar jij nam mij terug mimiek in de bloesemnacht en liet mij stil slapen onder het zeven dwergen bed de nacht na onze gemeenschap ging ik met een zwaard naar het dorp en vroeg de bakker om een degelijk brood…

Zo stil in het hoofd, zo stil, zodat ik altijd wat hoor, die verstomde geluiden kwetsen mijn gevoelig oor, de witte vlekken van mijn geestesoog, rust is wat ik zoek, overmand, verlamd, doe ik dingen die om een antwoord vragen, ik antwoord niet, de wijsheid laat zich in de stilte dragen.…

Soms is het moeilijk, dingen te vragen soms duren ze lang, 'k bedoel dan de dagen soms is een buurman een vervelende vent soms ben ik blij, dat ik vrouw ben! Maar vaak is het leven een heel groot feest vaak geniet ik van elke dag het meest vaak is mijn gemoed overvol vaak heb ik zo lijkt, mijn leven alleen lol! Maar tussen…

In dit open veld, tussen knollen en kraaien heeft wereldse wijsheid de vogelverschrikker voorgoed verlaten, zijn geheugen is niet al te best, niet alles is blijven hangen door al het negatieve, dat hij uit de stad heeft meegenomen, dat niet dromen nooit meer kunnen voelen, het proportionele, unieke, niet herhaalbare handelen ontkleedt…

Plots sta ik buiten het weer stormt me intiem ik was net heel hard over de schreef gegaan het striemen van harde regen doet me uitwaarts treden uitwassen op mijn huid sporen van de uiterste grens tot waar een mens kan gaan alsof ik er aan doen kan bliksemen mijn benen tot aan de grond, de afgrond veroordeeld tot de zoden ontdaan tot…

tussen de sneeuwklokjes ligt een drol alles lijkt zwart- wit zo zelfs een verloren Galloway die zijn best doet om bruin te zijn karnaval dreunt tegen de klokkentoren ik dwaal door een confettiregen de prins zit dronken op zijn troon enkele narren maken belgeluiden met hun hoofd er drijft een fietswiel op de vijver de eend kijkt er…

ooit was daar toch opa’s stem hoe zacht hij denken stimuleerde waardeerde dat een kleine uk zich uitte met het recht te zijn het uitgesproken kind in mij herinnert aan die stimulans een onbeschroomde tong rondt een nieuwe kans…

countdown onder impuls een zuigkracht laat je meevoeren verrast door de muze innerlijk zonder woorden gaan klanken mee die begrijpt wat bekend is voor alles wat het leven biedt in bewogen luister waar stilte je toelacht tot diepe blikken die niet gauw gaan vervelen vlak bij je ogen……

Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht, Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat; vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem…

De reis naar het ultieme niemand weet hoe lang dat kan duren. Een weg met mooie ontdekkingen, sprankels en onbreekbare muren. Euforie, verdriet, trots, zwakheid, plezier alles passeert de revue. Je wilt niks dan weer alles, hoe dan ook je leeft continue. Ademnood je voelt je verstikt of staat juist op de top van de berg. Invloeden…

Het is bijna de droomstilte die je woordgebarend hebt gebracht met dat tasten van dageraad de vroege dauw, een lenteochtend het is al bijna die avond en dat afscheid in de kou hoor de diepe adem in jouw woord fluisteren de maanschemer scheel flinterdun door de emoties een schat in jouw sterke handen die woorden stileren als niet te…

Het nachtduister ademt stille heimwee dansend rond jouw intieme gewoonte sterren zien kansen in jouw oeverloze kus nabij het zaaisel van dwaze dromen oefen je in lussen en plussen proef je de aard van het geluk en in de beweging van het proberen in taak van denkend verder leren blijf je een beginneling zonder ervaring maar wijs genoeg…

Onder een spaarzaam licht om te flirten met de regen de hoofdweg afgeslagen waarschijnlijk van de maan die aanstond boven het water, zag ik de vogels op de golven door emoties reeds bedolven nam ik aanstoot tot de toekomst in twijfel steeds verzonken in de nacht, en licht beschonken.…

19 dias y 500 noches "de genezende werking van de poëzie houdt mij op de been" aldus de zanger/dichter herstellende van een ernstige hersenbloeding sprak hij deze helende woorden als een ternauwernood aan de dood ontsnapte matador kreeg hij weer vat op het bestaan blijkt dat de poëzie de mens sterker maakt dan men ooit voor…

Ik sprak niet het was niet mijn stem er heeft een ander tijdens de nacht gesproken toen ik de tak tekende aan de boom die je omhelsde, groeide er klimop langs een slanke rug over jouw schouders, rond jouw hals kin, gesloten mond, neusgaten maar praten, deed ik niet.…

hoe mooi is mooi als ik lagen schraap van de ogen en je huid schuur met mijn vergeelde nagels die ook de schoonheid van vergankelijkheid aanschouwelijk maken hoe vol is je leegte als ik jouw adem opvang in jutenzakken voel jij dan nog waar licht voor staat als de avond in krans slagaders is gerijpt tot kalk als ik je naakt…

als we terug gaan aarzelend naar het begin en hoe het toen verder ging als we de oude,verraderlijke paden betreden en je zegt: weet je, weet je nog? zijn we elkaar alweer kwijt gevangen in hersenkronkels de eigen, onberekenbare doolhoven laten ons verdwalen tastend in het duister verliezen we elkaar uit het oog weet je, weet je…

Een “Eureka!” binnenkort verwacht Een dwaling doelloos aangedragen Daarna wordt dromerig nagedacht Na wat kamervragen Parmantig wordt er vergaloppeerd En gehamerd tot heel laat Een uitkomst schijnt gesuggereerd Totdat mijn wekker gaat Meetings ijlings opgeschort Een droom sust er van tussen In de tijd dat ik echt wakker word Sluipt uitsluitsel…

Als ik de dingen niet vooruit zou plannen Zou ‘k me de zenuwen rennen Van hot naar her. Als ik geen agenda bij zou houden Mensen me niet nodig hebben zouden Zou ‘k me niet overhoop hollen Als ik geen kalender zou gebruiken Warempel, de mensen zouden ’t ruiken Zou ‘k geleefd worden. Maar als ik de telefoon en bel uitzet, me van niemand…

het hoofd dat vrij is en hoog springende voeten in telgang is een voorgift. een rode paradijsvogel komt in stijl aangestoven op de rots, zijn echo in cadans. tussen bomen en plannen zijn kleuren gesmeten om strakke mond die op de knie rustig rust. gepeins in gras een gele vlek glimlacht. aan flarden openkrabt…