De ruwe aard is verraderlijk weggestoken in valse vormen van schijnheiligheid worden de ijskoude tonen verborgen een arglistig zomers gezicht dient warme, bekorende beelden op façades vol venijn hemels toneelspel chanson zonder zuiverheid afgestorven handen strekken zich hulploos naar het voorgespiegelde seizoen een hunkering naar…

Overal is het bomvol nu slechts keukenmeiden praten en het vurig feest gevierd alles knalt hier; zelfs de kurken sissend grommen gouden jurken verder hoor je slechts gejank van het dier onder de bank het is weer oorlog in de lucht het oude jaar is op de vlucht Maar als de lucht geklaard zal zijn drinkt Nieuw Jaar zijn klare wijn.…

Soms zit het mee, soms zit het tegen Na zonneschijn komt ook weer regen Na vandaag gewoon weer morgen Na plezier ook weer zorgen Na een foutje weer de zegen. 2015 wordt een jaar Om te leven voor elkaar.…

Het duister vol huiver spel van schimmen ......silhouetten Het is.... twaalfde maand maand van winter weghollend licht Hoop, dat mijn gedicht u allen bijlicht in deze donkere dagen Geniet van de balletten die tegen het vallen van avond tegen het decor van hemel zich afspelen met in de hoofdrol: zonlicht en wolken.…

ijskoud zeewater van de brandingsgolven beroerd mijn enkels harde wind doet fijn zand in wolken opstuiven schelpen op de vloedlijn knarsen onder mijn voetstappen en schuren de huid van mijn onbeschermde voeten open ik ben niet de enige die vandaag aan het strand loopt achter mij ontwaar ik ook enkele dik aangeklede figuren die met de rug tegen…

Heerlijk die wind, het is nog herfst, heerlijk die regen, nog steeds is het herfst, heerlijk die storm, het is herfst, maar best fijn als je kunt luisteren naar de storm in het midden van de nacht! Bevoorrecht en dat, terwijl het nog steeds herfst is!…

hier ademt de tijd zijn zwijgen tussen kale bomen en bevroren land bewegen de dagen steeds trager onder een dekkleed van vrieskou hangt de nevel in schaars licht ik trek een grijze wolkenjas aan breek de laatste herfsttak doormidden en luister hoe hard de stilte klinkt nu de dagen weer in zichzelf keren…

2014 gaat de boeken in, als het warmste jaar, het scheelt maar liefst een hele graad gerekend over het hele jaar is dat eigenlijk helemaal niet raar! Dat de sneeuw zich minder laat zien, is voor de een een lust, voor de ander niet, dat is dan degene die een pak sneeuw zo ontzettend graag van dichtbij ziet. Natuurlijk niet de hoeveelheid…

Alleen de zee weet alleen wat de zee zo hoort te weten misschien is het wel beter zo dat de zee voetsporen in het zand wegspoelt voor altijd alleen de zee praat over een weg wat niet weg is geweest…

ach, tere boself je lijkt verdwaald tussen kale bomen die niet beschutten het dunne pastelkleed dat glinsterend jou omhult maakt je zo kwetsbaar op deze kille dag in je ogen lees ik verlangen naar lentelicht bosanemonen en wollegras wiegelende grasklokjes dreigend reiken bramendoorns naar je tengere gestalte een roodborstje zal…

De wind, de wind, de rozenwind brengt me alle geuren, m’n kind terwijl ik staar naar een verre lucht denkt heel mijn lijf aan jou en zucht De wind, de wind, de tegenwind maakt dat ik je niet meer vind omdat ik steeds meer wegdrijf van je onmisbare warme lijf De wind, de wind, de winterwind als fenomeen niet erg bemind schuurt de warmte…

geurig en kleurig sterfelijkheid en weemoed herfst in vier clichés ik ruik zoete stoofpeertjes en geniet straks van hachee…

Ach hoe guur is het toch buiten, hoe hard waait toch de wind, de temperatuur doet weten, dat het zich rond het vriespunt bevindt. Echter eenmaal buiten is het kouder dan koud, echt gemeen, het dringt je door al je lagen kleding heen, Niet al te lang stilstaan, niet talmen onderweg, snel de brievenbus, voor je het weet, ben ik…

Naar de noorderzon waren we vertrokken. Bij Hammerfest bleef onze zuiderzon dagen en nachten achter de horizon. Zonder duister bestaat daar geen licht. Zonder nacht geen dag. Zonder pech geen geluk. Naar de zuiderzon zijn we teruggekeerd. Boven Trondheim kwam hij al welkom heten. Bedankt zon. Dag dag. Dag nacht.…

Ons lokt tersluiks een zomerdroom Terug naar 's hemels regiment, Wij zoeken weer Gods blauwe stroom Wiens bedding grens noch bodem kent. Wij waren 't ook zo lang gewoon Met elke luide leeuwerik Te ontstijgen naar dit eeuwig schoon Ons aard-gebonden ogenblik. Wij zagen hoe de donkre grond, Uit zwaarte, lichte wondren…

Een onvermoeibare locomotief Mijn schoorsteen tevreden rokend Onderweg naar datgeen ik heb lief Mijn stoomfluit gloeit en blaast kokend Wagons die ratelen over rails IJspegels hangend aan het gezicht Mijn ogen schijnen op dichte vlokken speels Achter mij een slinger van licht Ik ploeg langzaam maar zeker voort Vastberaden door het besneeuwde…

Staalblauw de hemel boven 't marmerwit Der straten, blank van d'eerste vlokkenval. En zonverguld, in fel-licht luchtkristal, De starre bomen, hard en zwart als git. In doodgevrozen rozen heb ik al Mijn zomerdromen zacht een graf gespit, Waarbij ik trouw de handen vouw en bid Voor de arme zieltjes, die God redden zal. O dromendoder…

vandaag, ja, vandaag zal ik de herfst loven ik heb hem steeds voor mij uitgeschoven de kwetsbare vogels schrijf ik in mijn dagverhaal laat ze triomferen met opgetogen veren en ik deel wat rode appels vol zoete korrels en kaneel niets is mij teveel vandaag, ja, vandaag stel ik mezelf de vragen over de intentie van het leven antwoorden…

En ik zie alles weer in bloei rondom het huis waarin ik werd geboren de wolken nog steeds mijn dromen in de wind het kind nooit verloren ieder jaargetijde meegenomen beweeg ik de bomen en hun stam houdt mij recht de bladeren gegaan en opnieuw gekomen loop ik steeds weer de weg van mijn jeugd de bloemen te plukken uit het groene gras denk…

Afgestorven, los gewaaide bladeren dwalen in het rond vinden uiteindelijk een plekje op de reeds bedekte grond onder warm gekleurde bladeren schuilt een egel, die geduldig wacht tot de winter komt het bankje, waar zich dagelijks de oude man bevond is beklad en verlaten het bankje wat wezenlijk voor hem bestond natte haren, zwarte poten…