Ze zijn weer te aanschouwen de narcissen haar knoppen opengevouwen door het zonnelicht showt ze haar schoonheid in gras en veld met gele linten waar je hart van smelt de lelieblanke magnolia met parelmoeren gloed een verademing voor het gemoed en ook de forsythia die met felgele ranken als vurige fakkels afsteken tegen het ontluikende…

Wanneer het ijs zal dooien Bij zoele zuiderwind, Zal vreugdig zich ontplooien Elk harte, dat bemint. Dan zal de Mei ontwaken, De jeugdige, lustige Mei, En zingend zich vermaken Langs heuvel, dal en wei. En waar de Mei zal zingen, En waar de Mei zal gaan, Zal 't zwellend botje springen En 't frisse bloemtje ontstaan. Dan zullen…

Op die zonovergoten dagen, als de winter het blad laat en de natuur de eerste noten kraakt is de kou eindelijk uit de lucht. De deuren gaan open en ramen ontwaken verlicht, schaapjes lopen op het droge van hun lammeren bevrijd De lach verblijdt en tranen treuren ontwricht. Crescendo, andante, met de kroon van bloesem terug op…

Een vogel fluit; de buien zijn voorbij. In zonlicht juicht de breed-gezwollen stroom. Nu zijn der mensen ogen blij en vroom Bij 't voelen van een lieflijker getij. De zuiderzoelte kust de leden loom. O, zaligheid van de avond, als gevlei Van rozengeur geloven in ons lei Aan de eeuwge schoonheid van een liefdedroom. O, wrede lente, o, zware…

oranjebloesems en jasmijn een geurige verwekking van wat lacht zonnig, als de witte buiken van een vlucht vol hoge ganzen de lucht gebroken door hun kracht en taal, voor altijd in mijn oren buitenland je roept jouw warme naam door ieder open raam dat wind vangt, na de morgen al mijn zorgen waaien mee……

Rode tulpen, nog in knop of uit Een mooi en sprankelend voorjaar Laat maar toe Hortensia's knoppen Narcissen In een gebroken wit of geel Hoog. Fier. Rank De krokus in het geel Lacht ons toe Daarom ben ik voorlopig niet Voorjaarsmoe…

je kunt niet alles als mooi ervaren maar soms zomaar wanneer het licht een beetje meewerkt krijgt het landschap even iets speciaals zoals vanavond bijvoorbeeld bij het warme avondrood in het westen...…

'k zou echt niet kunnen wennen als het strelen is gedaan eerlijk moet bekennen dat je niet bent te weerstaan trek die kleurenjurk weer even aan met primair overdwarse strepen of vind je hem oubollig staan en ga je nu iets anders dwepen je verlangt zo innig naar de velden waar jij jezelf zo graag in ziet mij springen en gehuppel melden…

Daar komt de Lente: Ze spreidt algauw Haar hoge tente Van licht en blauw! De velden laaien In zonnegloei; De weiden waaien Vol bloemenbloei! Het beekje huppelt Zo vlug en fris; En zilver druppelt Van bies en lis. De bomen strekken Hun armen uit. De wilgen lekken, De berk loopt uit. Al! takken, twijgen, Al wierookwerk! De leeuweriks…

De lentezon straalt en trekt de donkere plekken uit de grond en uit mijn ziel…

Zal ik het vinden op de Hooge Hil Of op de wandelboulevard van Schagen Of zal de golfslag het me overdragen Of Carmen Sylva met wat goede wil Het zomert in november en ik tril Met helmgras mee gedurende wat dagen Inzicht heeft hier een goede kans van slagen Al krijg je het verkeersgeruis niet stil Gezeten op de hoogste uitkijkpost Zie ik…

Van kindsbeen af de onwrikbare zekerheid bijgebracht: het begin der seizoenen valt op de 21ste dag. Nu aan het wankelen gebracht. Wetenschappers, berekeningen, evenaar, zon, onbegrijpelijke dierenkeerkingen: zij brengen me niet van mijn stuk. Kleindochter roept gedecideerd: 'Opa, jij bent verkeerd. De lente begint op MIJN verjaardag!…

Ik herinner me dat ik me vorig jaar voorjaar verbaasde over de knoppen in de takken in de bomen in mijn straat. Dit jaar is het weinig anders. De knoppen lijken dezelfde knoppen maar moeten wel andere knoppen zijn want die van vorig voorjaar, heb ik gezien zijn van knop naar blad gegaan, van groen naar oker en toen een voor een…

Leven doe ik van Een handvol liefde - Met mijn kop Vol zonlicht ga ik Naar mijn vrouw Die op mij wacht Deze prachtig mooie dag Niebert, 21 maart, lente 2012 Inspiratie: Daniel Lohues, Hout Moet…

in heldere sporen met het water tot aan de lippen loop ik door de schiere zee voel het zand tussen mijn tenen kruipen de koude vlaag van onderstroom die onzichtbaar en verraderlijk mij zo nu en dan plagend onderuithaalt schelpengolven tillen me weer vanuit de cyclus van nacht en ontij en geven me in gewichtsloosheid -zo nietig als ik ben…

Zonnig tot en met De voorjaarslucht Jubelt het uit Wilde beukenhaag Meedogenloos gesnoeid Op weg naar nieuw leven Het snoeien doet De bewoners geen pijn - Vogels immers die Van vrede en vrijheid Nooit afgesloten zijn…

zoals de voorjaarstinten kleur geven aan het aards bestaan de morgenstond het prille licht strooit over het leven de eerste zonnestralen al iets van warmte geven zó moet de lente zijn als bij het nemen van een heerlijk bad ter bevestiging van je weet wel wat...…

De zon is verschenen! De aarde straalt - Zij heeft een verdwenen Geluk in mijn ogen gehaald. Ik ben alles vergeten Wat ik zo even wist - Ach: wat is 't dat we weten? Wat is 't! wat is 't! Wat is 't dat we willen, Dan de kranke aarde in 't Zonlicht te tillen - Als een arm ziek kind!…

Er komt schot in de zaak de treurwilg zet het op geelgroener het wordt mooi nietwaar…

Ik heb het raam dichtgedaan om de zomer niet te horen maar de zon brandt door de muren en de vliegen draaien hun motoren klem in de gordijnen. Een hond en een kind kunnen blij en slapen tot het gisteren wordt. Auto's die nog stilstaan. Adem, zonder te bewegen. Het glas in mijn hand bevat schommelend water. Maar de zomer is een luid blaffende…