Wat is echt verdriet? verdriet waar je politiek gezien alleen verdriet over mag hebben of verdriet zoals het verdriet van de barmhartige samaritaan die ook het verdriet van buiten de grenzen ziet ? Waarom toch wordt het verdriet misvormd en de andersdenkende veroordeeld als vijand van de staat om welk land of koninkrijk…

Te water laten moedigt aan.. langs woelige golven gekomen zijn de dromen van het bestaan dat zijn vruchten laat groeien in het hart van de verbeelding de geschiedenis wankelt terwijl jij en ik willen geloven in een beleving van beloften bij onze liefde en beider hoop gedragen aan zelfde ringen doen ze wat wij niet weten een rondedans…

Toen eens de grote schilder De wereld verven zou, Klom hij eerst in de hemel - De hemel maakte hij blauw. Drie droppels liet hij vallen Beneden op de aard,- Drie mooie kleine dingen Zijn daar altijd bewaard: - De eerste viel in 't koren, Dat werd een korenbloem, Die bloeit in 't blauw naar boven, Dat is haar grote roem, De…

Ik dek mijn rechteroog af met mijn rechterhand lees Love Letter en met mijn linkerhand mijn linkeroog lees Love Lace en weet het nu eindelijk zeker. Op jouw muur staat: ik hou van je. Niets blijft liggen in de mist, geen nevel drijft voor mijn ogen. Als…

Niet langer dan een ademtocht, lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer, zo lang al hou ik van je, en dan niet zomaar even, nee, de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. -------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

het voorjaar draagt nog een sluier ik had toch zo gehoopt dat de warme zon, al was het maar even, de ogen zou laten blinken wel zie ik in een tak ontluikend leven licht heb ik nodig, liefst blauw omrandt kan ook een toefje genegenheid zijn verpakt in een overjarige krant ach, het mag op iets anders gelijken je kent dat wel omhult in een…

woorden laten zich niet schrijven beelden liggen nog niet vast op het doek al zullen kleuren zich nimmer vermengen door dromen van vroeger souvenirs zijn bewaard voor generaties die komen gaan, tot hun plek gevonden is evenals de jouwe wetende dat jij daar bent en licht geeft in het duister…

Je inspireert mij om elke keer te schrijven wat een gift ben je Liefste, hoe jij als een gracieus jonge vrouw gekleed in elegant gedrapeerde chiton een lier bespeelt Met jouw zachte vingers raak je een gevoelige snaar van waaruit allerlei hoge en lage tonen ontstaan die zich een weg banen tussen verschillende luchtlagen. Daarbij wordt…

De ogen van het luipaard geschreeuw van kinderen het zwart geroete kaars glas geraas van snelle scooters la persistenzia della memoria love is a rebellious bird l'ascensceur pour l'echafaud de ogen van het luipaard eens keken zij mij aan jaren, talloze freeze-frames telkens nieuw, vernieuwing vervolgd teloorgegane hoop en plots…

is het LAIS die het ziet, haar blanke vuur van huid verhoogd met manestralen? zijn het in die wilde baren daar haar ranke hals, haar ogen die het licht doen dralen voor het in de nacht verdwijnt?  bepalen achtergrond en kleed 't goddelijke lijf, en maakt het huis als code haar verblijf? maakt herkenning voor haar staat wel iets uit…

Thee in de regen in de geur van regen gewone thee, gewone regen maar samen, maar vol verwachting: raak me raak me, raak me aan Lippen, handen, alles van jou, lieve lieve raak me, raak me fijner dan te dromen fijner dan vroeger te dromen, dromen Als je wilt mag je stil een stok de hemel in schreeuwen, hoger hoger klimmen en klimmen…

Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt de landweg langs die leidt naar verre steden, hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht, uw uitgesleten dorpel op zien treden. Wie moe zijn stap de avond tegenricht en loomheid zwaar voelt wegen in zijn schreden, groet blijder hart van wijd uw lampelicht, waar zoete nachtrust wacht zijn matte…

denk maar niet dat ik denk dat jij denkt dat ik denk dat ik zonder jou kan ga die gedachte maar gauw uitgummen we weten allebei misschien ik nog wel meer dan jij dat we immers niet zonder elkaar kunnen…

de regen heeft je voetstappen gewist waar ben je ik wil je vertellen over maan en sterren maar nog meer zeggen dat ik van jou hou ik hoor je stem er zingt zoveel liefde rond wat een geluk soms duik je zomaar op we hebben elkaar zo liefgehad onuitwisbaar in de sterren geschreven unforgettable inoubliable onvergetelijk voor mij…

...zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder…

Men noemt heer Bommel een luie nietsnut die niets uitvoert en slechts teert op geërfde bedragen neerslachtig gaat hij naar buiten de winterse kou in wandelt door dikke sneeuw met sjaal muts en wandelstok heeft -heel uitzonderlijk!- sokken aan zijn behaarde voeten Olivier bezoekt het huisje van zijn vriendin juffrouw Doddel glijdt bij…

 Echt mijn eiland kun je nergens vinden derhalve besloot ik daar te gaan wonen In de stilte, gedragen door lente winden met muziek, vol van haar tederst tonen    Ik staar in de toekomst en het verleden en ik voel de milde warmte van de zon Ik zie ons beide de regenboog betreden ik zie ons in de maanden toen ´t begon    Ik minde jou zeer, jij…

hoeveel woorden moet je wel niet verstouwen om iets degelijk te onderbouwen uit welke de keuze maken zodat je een ander met je overtuiging kunt raken wat zijn de juiste woorden om een gedicht uit te leggen welke zijn nodig om de waarheid te zeggen hoeveel en wat moet je wel niet schrijven om je verhaal te laten beklijven hoeveel…

zon schiet uit de hemel om in haar hals zijn medicijn te likken. huid branden wil hij niet, maar sloom, in een trage wals herhalen hoe het gebrek aan handen zijn stralen zo met verdriet ontmanden, daar hij haar ziet maar niet strelen kan. man, zon, ster, die ’t eigen licht wel wurgen kan, omdat het haar gelaat voor hem ontbloot, maar hij haar…