Ik lig in het lied, het lied van liefde en tijd – een stille uithoek.…

Een nerveus gevoel bekroop mijn hart, want ik zag hem staan. Verlegen knikte hij naar mij, waarop ik aarzelde en hem een ware glimlach gaf. Het werd liefde op het eerste gezicht en we kwamen tot een mooi gesprek waarin ook liefde ter sprake kwam. Eigenlijk ging het allemaal best wel snel, want er werd algauw gekust. Het leek…

Toen het kind buiten speelde zonder mama en papa zonder wie dan ook, zelf met een bij en de pluis van een paardenbloem ja paarden waren er ook verderop in de wei zei het hardop tegen de liefde: Wat zijn we toch veel! Verrukt om zich heen kijkend met een diepe zucht zonder verlangen naar iets dat er niet was, riep het kind met…

O lotje dotje, bij jou is het toch altijd zo fijn Ik zou haast wel elke avond, en dat onder het genot van een goed glas rode wijn daar bij jou op de Boulevard willen zijn Peterdw. Groetjes en tot spoedig!…

Ik dicht mezelf niet zoveel toe ik dicht je liever bij me. Als al mijn letters kussen waren niet één viel doelloos op de grond. Ik gaf je ook mijn laatste letter mijn laatste letter op je mond.…

Mijn hart tikte door vol warme liefde. Een roos die ik kreeg raakte mij, werd nog meer verliefd op hem als dat ik al was. Het aanraken werd bezegeld met een kus, samen in de prachtige ondergaande zon in alle stilte. De liefde waarop ik gehoopt had, kwam heel dichtbij en werd echte liefde voor altijd.…

Met ronkende motor verdronk jij mij, verdronk ik jou in liefde. Zicht op Eendenveld. Een schim van werk in de verte. Een zachte mist op het land. En jij. Bij mij. Op de achterbank.…

de lucht is onbewolkt de rode zon maakt vrolijk; de sneeuwwitte tijd door het zingen een wonder gebeurd een meisje dat het getokkel op de harp heeft gehoord de muziek in eenheid gekleurd; zachte adem zachte adem liefde die in 't hart is gelegd onstuimige paarden op de kruissprong van de wegen amazone de zegen in de tweesprong; het…

Zeg maar niets meer Laat geen woorden de ruimte tussen ons nog als trapeze overspannen Woorden die slechts het reiken vorm geven Ons samenzijn doet balanceren op een koord van zinnen Zeg maar niets meer en laat de stilte hoorbaar zijn Laat de golven breken op de oevers van mijn geest Laat lijf en leden nu rusten in het zand…

Liefde is nu ze meet niet met het verleden Liefde is tijdloos ze kent winst noch verlies Liefde is kostbaar ze doet niemand tekort Liefde is geweldloos ze tast niemand aan Liefde is vrij ze hoopt niet op later Liefde is nu…

Het eeuwige is een gedachte gevoeld of gedacht in mij – weten maar even te bestaan maar even te bezitten – weten dat zijn en hebben half leven is, en zijn en geven liefde is – mensen die ruimte geven en zoete vruchten – mensen die geven, mensen die elkaar geven te zijn…

Ooit had ik zoveel woorden die toch niet zijn gezegd - omdat ze misschien stoorden had ik ze weggelegd. Maar nu ze diep geborgen toch plots weer leven gaan maak ik me minder zorgen: ze zijn nog niet vergaan, maar als het zaad in d'aarde dat ooit wel weer ontkiemt zo bleven ze van waarde en hebben dan gediend in liefde die hen baarde…

Twee kaarsjes Een donkere nacht Ze walmen Innig close voelt teder zacht Liefde en romantiek Kaarsjes branden bij liefdesmuziek Vreugde zal liefde baren De nacht in elkaars ogen staren Vlammetjes voelbaar in elkaars vacht Tederheid in het leven gebracht Zacht fluwelen sferen in een glimlach Romantiek vertedert het gevoel zo zacht Kaarsjes…

ze rommelt met haar boodschappen rammelt aan het kettingslot propt een brood in de fietstas blaast nog even een kastanje lok voor haar ogen weg “Sta je op mij te wachten?” “Nee hoor,” zeg ik, “heb geen haast.” “Ah.” ze lacht het tongetje glibbert naar de hoek van haar lippen waar het kokkel-schuchter naar buiten steekt een knipoog na…

het licht is afgenomen net als de schaduwen van je dromen je bent eindelijk de kleine lettertjes tegen gekomen die jou vroeger met angst beloonden met jeugdige speelsheid heb jij die bestreden jn jouw lach weerklinkt een vrolijk heden ondanks mooie zomers donkeren de maanden en doet de tijd zich steeds meer gelden…

Dat de zielen schuren De huid verdwijnt elkaar aanraken in het verdwijnpunt van het licht Niet willen, slechts puur zijn Echt, ik sta aan de rand Vòòr mij vrijheid met de angst prikkend als ogen in mijn rug vanwaar ik ben gekomen De lange weg die ik ken en die ik ben veilig, in controle, comfortabel die ik zoveel jaar gelopen heb…

Mensen die gaan trouwen weten al hoe het gaat: niet vanzelf een hemel van liefde op aarde, maar wat dan? De hemel te heilig en te hoog gegrepen? Liefde een koestering? gestold in gewoonten van tijd tot tijd een fontein of het zijspan vanwaaruit we de werkelijke heiligheid zien: de poel van verandering, de heilhele poel van voeden…

Dank je wel dat je mij mijn leven teruggeven hebt Mijn toppen en mijn dalen Mijn gevoel van liefde, lijfelijkheid Mij deed trillen alle dagen Jij die alle mannen bent Die met mij deelden hun verlangen In woorden weliswaar en soms een kus Dank je wel dat ik tot leven weer kon komen inclusief de tranen en verdriet Het heeft mij iets…

Middernacht klikken mijn ogen open Camila hangt erboven en strooit een handjevol teken met de zwier van een Sint Een decemberspook dwarrelt trosjes bramen die mijn borsthaar binnenvallen en daar knetteren knapzakjes kanker of knagende knalerwten ze mijnen daar de griep en bloeien tot builen Dit is vergelding Spoot ik vanmorgen…

Je bent zoals je bent Ieder mens is van waarde, al is iedereen anders. Een ding is wel zo, ieder mens heeft een bijzonder hart, waar veel dingen in gebeuren en herinneringen worden opgeslagen. De mooiste moet je er in bewaren, dat is ook het beste voor een mens. Als mensen een vervelende reactie geven kan dat pijn en verdriet…