Netgedichten

netgedicht (nr. 72.674):

Visioen

Ooit had ik zoveel woorden
die toch niet zijn gezegd -
omdat ze misschien stoorden
had ik ze weggelegd.

Maar nu ze diep geborgen
toch plots weer leven gaan
maak ik me minder zorgen:
ze zijn nog niet vergaan,

maar als het zaad in d'aarde
dat ooit wel weer ontkiemt
zo bleven ze van waarde

en hebben dan gediend
in liefde die hen baarde
voor ieder mens ooit vriend.