Op het veld dat de zeis maaide en dat ik aan de uitkanten proper houd met sikkels en scharen van licht staat een vogelschrik te kijk Hij is een mens waaraan de kauwen vreten, oud lichaam traag draaiend in de winden van een te vroeg april Een zotskap die de boer te gortig was staat op zijn halmenhoofd en armen stokstijf van angst wijzen…

Bitter is de smaak van het leven Als van wilde vruchten in herfsttijd - Iedere vrucht wekt toch nog even De hoop op wat weldadigheid. Want het leven is geloven en proeven Van al wat zo verlokkend scheen – Het is één langzaam bitter bedroeven, Tot het donker wordt om ons heen. Wat kan het ons dan nog baten In deez’ doolhof verder te gaan…

Zoals jij gaat achterhaal ik niet meer de dag naar morgen Niet voor alles is het dan te laat diepte lijkt in toenemende mate in mezelf te zijn geborgen Nog wel als een kwetsbare veer die wankelt op de slagen van mijn hart en geen verschil maakt tussen dag en nacht ik heb weet van de eindeloze wederkeer Zoals dat wordt gevoeld en ik…

Uit de bloemen en de bomen Stijgt een onbepaalde klacht 's Avonds, als ik zit te dromen En gedwee m'n weemoed wacht. En uit alle de gewesten Rijst een zang van droefenis Omdat ginds in 't rode Westen 't Zonnelicht aan 't sterven is... 'k Zit naar 't sparrenbos te staren, Waar die stralen stervend zijn; 'k Wou zo geern' wat glans…

En ook des morgens in het nieuwe licht Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht. Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt, Maar met een snelle vleugelslag ontkomen Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen, Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt. Dan…

De avond valt mee De regen valt tegen Wat eenmaal neigt komt zelden genegen.…

In het verregende park drukte ik Etty tegen mijn borst. Opdat ze niet verdwijnen zou als nat papier. Want lang geleden al en ver van hier ging deze mooie, zoekende ziel rücksichtlos naar de Filistijnen.…

Hoog in de lucht Boven een kalme zee Vage wolkenflarden Langzaam binnengedreven Achteloos Onmerkbaar 2011 Ineens een dichte mist De eerder rustige zee Onrustig Donkere golven Verzwelgen het strand Bijna Dan trekt de zee zich terug Legt het aangeslagen strand bloot Het is niet meer wat het was Besef Het wordt nooit meer wat het was…

het vreemde land waar namen sterven mist neerdaalt je niet meer weet waarom het nu te laat is stopt de tijd komt nooit terug zoek naar sleutels verban de deuren ze gaan nooit open…

Leun rustig jouw hoofd vol tranen op mijn schouder -- dan wordt het lichter.…

---------------------- ------------------------------------ tegen de verveling nam hij een hond tegen de eenzaamheid een vrouw tegen de zinloosheid nam hij een kind tegen de vervreemding speelde hij de rol van zijn leven maar de leegte, de honger van het hunkerend hart bleef, als een onverpleegde droefenis spiralend rond de…

Ons jeugdig harte leeg, de hersenen overlaên, Onze armen op de borst gekruist en 't hoofd gebogen Doorwandlen wij de kille en dichterloze baan Der aardse wetenschap, onttoverende logen, Bij jacht op waarheid en op stelligheid bedrogen, Zien wij de ontvleesde schim daar tergend voor ons staan. En ook de dichterdroom, die verre is heengevlogen…

Ik lig vaak onbetoverd in de warme Nachten, als voor de tweede maal weer kind, Met losse benen en met losse armen, Nu ik u niet meer te omhelzen vind. De maan draait langzaam aan de open hemel Gelijk een gouden scheepje over zee; De sterren in hun eeuwenoud gewemel Drijven als kleine waterlelies mee. Dan vliegt gij soms door 't open venster…

Het waait en de lakens wapperen, tussen de zonnestralen door vallen druppels. Ik droom de dag door naar de tijd van ooit de tijd die wij samen niet hebben voltooid. Soms dagdroom ik je terug in de tijd, dan bestaat, nee bestond er geen afscheid, dan waan ik ons grijs en nog steeds samen al kan ik die realiteit nu niet beamen. Het vandaag…

Mij brandt dit ene grote verdriet, ik kan niet vinden, wie eens om mij het leven liet, die jonge hinde, dat jonge kindje, die jonge bloem, die ochtendwolk, die nachteroem, die witte ster, die bloemewinde, die jonge hinde. Ik ben gegaan de werelden door, ik kan 't niet vinden waarin ze schuilt die ik zo minde, zij is te loor.…

Liggen we 's nachts met de doden die op ons gaan zitten ons strelen met handen van talk bergamot en citroen bij elke beweging levender: Han met de tanden Mentja met puilende ogen, iets in ons haalt ze over door te gaan, toe dan, aderen zwellen op vellen als gedroogd bloemblad, een schrift van verwarring verwijzing: nu wil ik mijn oma…

Vertel geen gebeurtenissen die ik niet wil weten vergeet verschil tussen dag en nacht in het licht kan ik niet waken slapen doe ik niet des ’s nachts mijn verdriet zal ik niet langer dragen dan mijn passen normaal zijn om meelijden wil ik niemand vragen verdrink mijn pijn in donker rode wijn mijn lichaam pijnig ik tot bloedens mijn hart…

in mijn stem huis ik, draag daar d' intimiteit voor ieder die bereid is te horen wat ik fluister het is vaak zacht van aard zelden mooi, als ik zelf luister maar ruis verspreidt echter wijd en kluister ik klanken binnensmonds en botsen dan in volle vaart tegen 't buitenlicht ervaren dan een eigen leven in lijf en ziel door leegte…

Een vrouw die haar man heeft verloren noem je weduwe, maar hoe noem je een moeder die haar kind verliest.…

Ik hou van de regen Dan hou ik het niet meer tegen. Tranen rollen over mijn wang Mijn verdriet niet langer in bedwang. Elke dag trek ik een façade om me heen, Maar weet je, mijn hart is niet van steen. De pijn die ik voel is echt En af en toe voel ik me slecht. Op een dag laat ik de zon in mijn leven toe, Maar daarvoor ben ik nog veel te…