1.120 resultaten.
Orion.
poëzie
5.0 met 2 stemmen
762 Ode.
Wie heft, met statelijke pracht,
Bij de achtbre stilte van de nacht,
Uit d'oceaan het hoofd naar boven?
Wie blijft in 't aanzien van Diaan',
Die vruchtloos poogt die gloed te doven,
Met onverzwakte luister staan?
Zijt gij 't, Orion! voor wiens licht
Der kleiner zonnen flikkring zwicht,
Als 't licht der maan voor Febus…
Het haventje van Oud Beyerland
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
659 Het bestaat nog in Nederland,
meeuwen die krijsen om wat is,
impressies vol blijvende indrukken
een vlag wordt gehesen, de wereld lonkt..
Het water dat een toevlucht neemt,
bevangen lijkt door eigen spiegelbeelden,
blinkt terwijl het voorbij stroomt,
dan plots voor even weer verdwenen
naar buitengaats haar eigen horizon..
Verslingerd…
Geheimschrift (VI (II))
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
222 Door gebrek
aan onderhoud
oxideert 'EARTH'
Waarom staan
wij toe dat
onwens'lijk is?
Overmacht is
ondergang
Luiheid te traag…
Haar lichaam lijkt de volle rijke aarde
poëzie
4.0 met 3 stemmen
2.492 Haar lichaam lijkt de volle rijke aarde,
En als de hemel zijn haar blauwe ogen,
En als de ronde bergen zijn haar hoge
Borsten en buik, die nu een Mensheid baarde,
Een Mensheid, van een oneindige waarde
Van Vrijheid, en een oneindig vermogen
Van krachten, die zich nu op haar bewogen
Als in van 't paradijs de zaalge gaarde.
O zie haar…
Het huis van glas
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
314 ik betrad
het huis van glas
wist meteen niet meer
wat boven of beneden was
ook binnen buiten
gaf problemen
omdat lichten dwars
door muren schenen
kamers leken virtueel
in transparante scheiding
toch beperkten zij de ruimte
in voelbaar substantieel
alles leek te zweven
tussen kelder en het dak
alleen door het bewegen
zag je dat…
De jammerende wolf
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
342 In de verte de horizont
schijnbare lijn tussen hemel
en aarde. De einder heel ver
in tijd geenszins te verbinden
Vleugellam, maar bovendien verblind
is het lot haar geenszins goed gezind
Kruist zijn vingers, kijkt omhoog
realiseert zich vrijage
het mooi liefdesavontuur dat
in een tijd met kwade dagen
allengs tot nacht verworden
zich afspeelt…
LITERAIRE MERIDIAAN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
275 wanneer ik alle gedichten
die ik ooit heb geschreven
in een lint achter
elkaar ga zetten
dan zou ik de wereld
kunnen omvatten met
een literaire meridiaan
maar wie heeft daar
nog baat bij..?…
Schaamte
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
383 Oceanen vol liefde,
kunnen haat,
niet wegspoelen.…
Wereldarchitectuur
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
306 Kariatide of Caryatide
een vrouwenbeeld dat dient als pilaar
opgebouwd Grieks; priesteres uit Karyae
in d' oudheid in Egyptisch'-, Griekse
architectuur gebruikt
Er is een mannelijke
variant, telamon/atlant
niet echt fijnbesnaard, maar masculien
Telamon en kariatide
dragen flink en ondersteunen enorm
gezonde zuilen voor een te dragen last…
Mijn pen als wapen
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
320 Ik schrijf met tranen
tranen van de zee
over hen die in alle vrijheid
leven daar waar
grenzen onzichtbaar in
elkaar overvloeien
waar weelde oeverloos is
en kracht immens
ik schrijf met tranen
tranen van de wereld
over hen die oorlogen
creëren
die kogels gebruiken
in plaats van woorden
om hun verschillen
mee te beslechten
ik…
Smartphone
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
1.154 Met de IPhone in de hand ren je van A naar B
zonder dit apparaat valt echt niet meer te leven
in de metro, op de fiets naar school of in de WC
met de IPhone valt altijd wel iets te beleven
sinds de smartphones hun intrede hebben gedaan
hoor je er met een normale telefoon niet meer bij
en is de verslavende werking er van uit gegaan
zonder je…
Prooi
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
266 Gaat de wereld aan me voorbij
als ik even niet kijk mis ik het
maar kan niets tegelijk met
twee handen buiten bereik is
alles onmogelijk blijkt.
Ik ben bang te vallen als
niets naar mij omkijkt.
Ik duw mezelf terwijl
mij de wereld ontwijkt.…
Gif
netgedicht
4.5 met 6 stemmen
357 De stad is een reuzeslang.
Mensen verdwijnen in haar mond,
bang om hun schaduw te verliezen.
- de oude vrouw zucht -
Nu is een flits door het heden,
een geldversnipperde levensmoeheid
die zwart niet meer onderscheid van wit.
- haar wandelstok tikt langzaam -
De straat maakt geluiden
die niemand verstaat.
- op een kruispunt staat…
Wonderland
gedicht
5.0 met 1 stemmen
21.548 Bij het pompstation
bleken acht van de negen
pompen super te leveren
en maar één normaal
Op m'n vraag of het geen
tijd werd de bordjes te ver-
hangen keek de pompbediende
mij niet begrijpend aan
Toen ik later in een
etalage op een bord las
dat men bij aanschaf van
vijf batterijen één
staaflantaarn cadeau gaf
begreep ik dat ik
in…
0 AARDE.
poëzie
4.0 met 2 stemmen
781 O Aarde, Aarde, die in donkre schoot
Het goud bergt en het licht der edelstenen
En 't erts, zo star, èn... de ogen draagt, die wenen
En lachen om wit, ach! hun staag ontvlood,
Boven 't dra welkend lip- en wangen-rood;
Die op uw vlak, van zon dóór wolk beschenen,
Als ogen lachen door hun tranen henen,
Wel liefst hun leden luchte dans-plaats…
Nieuw zicht op de oude haven
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
751 Haar gezicht raakt aan haar blikken gewend,
verweerd en allesbehalve eenkennig
verzuchten de schaduwen hun daglicht,
blinken tranen het roestbruin zacht.
Strak gespannen, lippen vastberaden
om de plooien, de netten van het ongemak
in onmogelijke samenhang te steunen..
voor visvangst en eeuwenoude specerijen,
proeven zij met bijna niks…
Kostbaar
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen
488 We eten allen
van de bloem der aarde,
een bloem,
die ik erg kostbaar
noem.…
Mandela
netgedicht
4.8 met 4 stemmen
303 Ik schrijf een stoel
onder je naam
zodat elke mens die komt
erop zal zitten
zitten
om te leren opstaan.…
in deze stad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
353 in deze stad
waar de tijd bedremmeld
de haast omhelst
waar wachten en weggaan
elkaar rakelings passeren
in deze stad
waar bouwval en bouwstenen
haastig histories kneden
waar werkelijkheid gewillig samen
loopt met wanen van de dag
in deze stad
waar 's nachts het spervuur
van woorden verwatert
waar de verbinding verdwijnt
in oplossende…
Waar zal jij lopen?
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
384 In de stille, mooie momenten
vroeg ik mij, vraag ik me:
'Waar zal jij lopen?'
In de moeilijke tijden,
wanneer vraagstukken zich opdringen
in mijn geest, zal ik voortaan weten
wat mij het meest bezighield.
Mensen zwerven over de aardbol.
Ze leren lopen en staan en gaan
zoals ze gaan.
Er is leven en dood, verdriet en vreugde
aantrekken…