Haast niemand in de tour gebruikt zijn remmen,
Het risico van weer een valpartij
Dat lijkt geaccepteerd: “het hoort erbij”,
Niet één is met de meet in zicht te temmen.…

Mijn adem gaat daar waar zijn handen gaan
en komt tot staan in vastgeklonken ogen.
Daarna is heel mijn evenbeeld bewogen
en raakt me, ook al raakt hij me niet aan.…

Diep zomerblauw
over de heuvels
van het Hageland.…

Nu en de hemel.
De aarde is zacht en broos.
Niets is er nog loos...

Als knaap placht ik in 't schemeruur
Aanvang der zomernachten,
Voor 't raam te zitten in getuur
En onbeschrijflijk wachten.…