Publiek is welkom, maar niet te massaal De burgemeester heeft het zo besloten Als altijd klinken de vertrouwde noten De trompettist van dienst blaast zijn signaal Om acht uur wordt het twee minuten stil Of zijn er toch verstoringen op til…

Kom maar. Sta daar maar. Dit is uw portret. Desnoods gebonden aan iets uit dat verleden van u, ons verbluffend met dat oranje lint in uw revers, en toch iets afzijdig bij de wagens van die oorlog - omdat het goede uiteindelijk wel wint? Voor mijn part als hier op deze foto in driedelig en met sigaret - zo'n wilde Mei was het - als een waar…

Een cel is maar twee meter lang En nauw twee meter breed, Wel kleiner nog is het stuk grond Dat ik nu nog niet weet, Maar waar ik naamloos rusten zal, Mijn makkers bovendien, Wij waren achttien in getal, Geen zal de avond zien. O lieflijkheid van lucht en land Van Hollands vrije kust - Eens door de vijand overmand Vond ik geen uur meer…

in mijn windtaaltje had ik voor iedere situatie een eigen verhaaltje vol tonen lange loopjes geslis gesis en gelispel naar benauwend angstig gefluister luister naar korte en lange aanlopen opzwellend tot een magistraal kort voor de alles vernietigende implosie in de stilte na het nooit verwachte ongeval auditief en visueel ben…

Geen begin maar ook geen einde, steeds weer draaiend in het rond. Als de eeuwige getijden, eb en vloed bewegend in een open wond. Zwart en wit, angst voor het donker. Heftig wanneer je er alleen mee zit, wachtend op dat ene kleine wonder. Waar je soms vanuit de verte eventjes naar mag kijken, een dartelende vlinder ronddansend in stralend…

Wanneer ze schrijft lijkt het alsof elk woord haar streelt, haar huid met de zachtheid van een veer van ouderwetse ganzenpennen wordt aangeraakt, alsof er 100 vlinders op haar gezicht gaan zitten zachtjes met hun vleugels slaan een heerlijk aroma van bloemen verstuivend, met daaronder een liggend gevoel van wakker en waakzaam zijn…

stil staan twee minuten hen herleven die voor vrijheid het leven lieten stil staan twee minuten bij de betekenis hun doen en laten voor ons zijn nu stil staan twee minuten voorbij de dood in eeuwigheid met hen verbonden stil staan twee minuten in hartslag en gebaar voorbij de dood hen koesteren stil staan twee minuten in…

het moment bleef gehuld in vooravond onthield zich van voortgang in verzet tegen koers en bakens om het gewicht van hart en ziel en aan het onbewaakte voeteneind lag in een onbetreden land het goede met mate en het ongewisse voorbij de Rubicon…

In oranje licht zoemt ’s nachts heel het wijde land: het gasveld staat aan.…

Zes dagen is hij nu al tachtig jaar Hij zit nu in de winter van zijn leven De honderd halen is zijn nobel streven Want hij is met het leven nog niet klaar Ruim 7000 dagen nog te gaan Van harte Wim, ga er flink tegenaan!…

Er zijn stenen verzonken in straten en pleinen die als historie verslijten Er zijn mensen met blijvende herinneringen die voor toekomst in verdraagzaamheid pleiten Er zijn tijden om stil te staan op verhard steen om zacht te helen bewustwording te delen van dankbare vrijheid dat ooit verdween Er zijn boeken vol geschreven met letters…

Als ik een traan was in je oog, dan zou ik neerglijden naar je zwoele lippen. Maar als jij een traan in mijn oog zou zijn, dan zou ik nooit wenen!…

en weer kortwiek ik spastisch mijn balans kent geen evenwicht tussen vallen en opstaan het is gaan tot de dood erop volgt toch heb ik barricades om de vaart te vertragen weer even tijd om bij zinnen te komen voordat de realiteit van mijn dromen effect sorteert en ik alsnog probeer te ontsnappen uit het overschot dat mijn…

wanneer de meeuwen sneeuwen kan je het wel vergeten dat is oude volkswijsheid alleen weet ik niet meer van welk volk…

Mensen zijn lelijk, met hun lijf mismaakt Door 't zwoegen, 't droevig kleed en de eeuw'ge ziekten; Hun geest is laf, of zij voor 't leven schrikten, 't Ondoofbare, dat rond uw schijn-zijn waakt, Verkracht smartvlees, dat nooit de banden braakt Waarin u wevers van de dood verstrikten Uit duistre nacht! Vleesogen die uw blik ten…

wat zij voelden zal ik hopelijk nooit hoeven me niet eens kunnen voorstellen wat zij deden zo onmenselijk zo onvoorstelbaar en meedogenloos wat anderen niet zagen of wilden zien – de radeloze vragen gebrand in hun ogen over wat er staat te gebeuren en waarom met ons antwoorden werden niet gegeven vooral niet op het waarom twee minuten…

Niet alle vogels vliegen. Onopvallend zitten ze in het diepvries zenuwstelsel van de winterbomen. Eén op de tien, ’n ekster, slijpt zijn veren aan de diamanten vrieskou in de lucht. Niet alle jagers razen schallend door een woud, waar licht en groene tinten in samen werken aan ’n atmosfeer die ’t hen te moede maakt als snelle vissen in een…

Er bruist jeugdige energie uit jouw eigenzinnige bron onder gevoelens verborgen om geroezemoes te ontlasten eenzamer in het tumult niet ver weg van de mensen onder een dalende avondzon in een zwijgtaal vol emoties nu je danst als een lentebloem bikinimeisje omdat het goede leven aan nieuwe avonduren begint in de schildersschaduw…

Haar jas kapot, verrot en oud, werd uitgedaan twee jongens die deze baan, ontdeden haar van haar goten, haar regenpijpen uit Twee and’ren stripten haar veertig jaar oud hout, waarin een goedje dat goed fout. Ze zaten in een hoogwerker en hadden gele pakken aan en maskers op in dit warme weer, waardoor ze ‘t heel benauwd. Z’ is…

O Bellefleur, ge zijt een hele schone Met appelwangen, huid van abrikozen Een kinky hankypanky pinky lady Je zit bij mij als goudreinet op rozen Im Haus am See, als in la vie en rose Ge zijt een reine claude, kom, ga mee Niet naar die melige, maar toffe peren Die een meloen of twee graag consumeren Geen type groenteman, maar …