Alle inzendingen van Pama

Verlamd door denken aan het leven, kan ik de harde kern van dat gewicht niet breken, een weg te vinden in stralen van de zon, de maan schiet vol, het gevoel lijkt hol, verwijdert zich uit de blikken trommels van tegenstrijdigheid, de tong is eenzaam als bagage in mijn droge mond. Toch leef ik dicht bij het geheim, elke zet die ik maak…

Bekers aan de overkant gevuld met liefdeswater tot de offer randen. Door gouden regen in jouw spoor gekomen, geen tegenliggers. Het paradijs is niet af als er een mens is die lijdt, ontdaan van angsten. Vleugels van zilver beelden ontwaken, eeuwenoud, volg ik lichtgeraakt. Gebroken kristal, puzzel herschikt haar scherven, uit…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou nog menig onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit losse ziel geschreven, uit ervaring of uit leed of uit opperste geluk bedreven, weer met tol en taal betaald. Verhaalt tot op het heden braaf…

Ik werd door tijd en dicht te vondeling gelegd, boreling van stilte en gedachten die aan mijn papieren kraambed hebben gestaan, kon al begrijpen wat de omgeving wilde verzwijgen, zonder iets te willen missen, zal verder niets ontstaan, wordt er niets gedeeld uit oprechte vragen die zich tot onbegrepen antwoorden laten rijgen, dief…

Blouse in de warme wind gevuld als bollend zeil, bezeilt de zon , haar maan tussen huid en hemel,de eclips van het bestaan ontstaat de blozing van een omhelzing, kom in de armen van het windekind wat tussen witte donzen en naar naakte wolken voert zich tot een speelse lichtval om de monden spreidt, de bron van oorsprong tot een brede…

Uit twee ongelijke stenen vonken van vuur, ontstaat de pijn en warmte waar jij op mijn huid ontdooit, al spelend plooit een naam zich tussen navel en je haar,proef het vlees en bloed, daar waar ik de onzichtbare tintelingen vermoed. Overloop het water op het late uur of in zeven sloten tegelijk, waarvan waarachtige rivieren…

In de klimmende jaren moet veel worden losgelaten in de verwachting dat verlangen en geluk, zorgeloos en duurzaam zijn, een zonnig mild klimaat, een omhelzing als warme deken, de lauwerkrans voor elke ontdekking Het voert langs de verzilting van mentale aanslagen, die naar gelang de ervaring duurt, vaker de levenslang onbeantwoorde…

Gedicht in balans, staan zinnen open om zich verlicht te dopen. Paspoort van poëzie voelt zich een verstekeling, met of zonder gezicht. Na de woordsporen kwamen de maskers tot leven, weer doorgegeven. Muze is lijden, schaduw zien aan gene zijde, nooit ziet men het geheel. Ontdooide teksten, ontplooit zich in de breedte, oneindig…

Over toppen van de duinenrij, stampt ze de schelpen fijn tot nieuwe paden, de wind borstelt de helm en het golvend haar, gebleekt door zilte zon en het natte zand, waaruit de meeuwen van haar dromen zijn voorbestemd, zij stijgen met elkaar naar hogere regionen, verre uithoeken van de ‘zielezeeën’, zich van geen kwaad bewust.…

Vergeefs begeerde zekerheden, beroofd van een duurzaamheid als er slechts één gezichtspunt is, heeft dit geen gewicht, van de brug af gezien als die is opgehaald,heeft dat een rede, het herkent zich in vele vormen, soms argeloos en naïef, het stroomt als troebel water, het heeft geen heden, maar ook geen toekomst meer. Een oneindig spel…

Het stenen bruidsbed in haar erker werd overwoekerd door de wildste verwachtingen, de heemtuin aan haar voeten spint de draden van emoties in verlies van het frêle wezen, ze zag hoe het kroos de vijver sloot in de kleine ruimte die haar groene kerker bood,hoe het water de toekomst ving,het niet ververste, erin bevroor. Uit de…

In het beloofde land tasten de eenvoudigen van ziel in het duister, ze zijn de daklozen onder de purperen zon en zijn allang de goddeloze beloften moe, papieren regels rotten in het hout, een leger wormen splijt de houten wereld open, bedekt het labyrint van de aarde met hun koele maskers toe. In de vlijt van alle gestorvenen…

Vergeet je heemtuin niet, onderga de vergankelijkheid in alles wat er is, versta de schoonheid in elk segment van wat je vergeten bent, verteer de wisselwerking die een omhelzing biedt, eet uit de hand van de betrekkelijkheid in het licht van rozengeur en maneschijn. Verdrink in het zoet van de vergeten wijn wat door je aderen…

Ik wil niet lijden aan een verwachting, die de geest verwart, vermijd de pijn, schenk je zuurstof uit de beide boezem - kamers van het hart, de ene kamer net gewit, de ander zwart, die de nachtrust tart, om de rouw maar te verbijten. Streel je wakker in het morgenlicht ,onderzoek wat je hebt beslist,ik vervloek de gisting tussen…

Haar wereld geprojecteerd in het prisma van een druppel dauw, balancerend aan een wilgentak, trouw bleef aan een voorbestemde sprong die ze afwoog tot haar horizon. Een vlinder die ik wilde vangen in een gesponnen web van woorden en verlangens, die ze begreep maar ontweek, voordat ik sprak. Een kleine vlieger, rustend op de frêle…

Lichtfontein is zij, tinteling op koele huid, dorstig mijn lippen. Schoonheid overal, drinkt van de eeuwige bron, naakt en verwonderd. Stemmen in het bloed, schrijven namen in vonken vuur, nu, morgen, voorgoed. In huid, ziel en hart werd alles me ontnomen, geproefd haar vrije uur. Lopen op water, het maakt de dag weer open,…

Jutters aan het zand, hun netten worden mager, wie de vis, wie de jager? Ververst z’n branding, springvloed bruist in lege mok, de getijden vol. Uit een vergezicht laden wolken hun gewicht in waterkruiken. Golven schuim vergruisd als wolven achter schapen, slapen onbevreesd. Beeldspraak van zwijgen, meeuwen bestijgen winden,…

Onbedoeld verzand, ebt de zee langs mijn voeten, vol zomersproeten. Scheidslijn van de zee, kleur op canvas getekend, teer onder schoenen. Vandaag weer gevoeld of heb ik me dat verbeeld? Door zout gewassen? Groene maatjes, schubben van volkomenheid, zilte herinneringen. Krab trekt zijn vloedlijn zolang zijn scharen schrijven…

Geschreven op de zelfkant en het valse plat der aarde, vallen teksten over de krommingen van de snaren van een denkbeeldige regenboog , worden de kleuren van de toekomst gerangschikt en geboren naar de toonaard van de beeldspraak in een wisselende moraal . Geketend aan het prisma van voortschrijdend inzicht,uit de plooien van het…

Het bos vergroeit van inspanning, daarin zweet het mos, groeit dicht, het blijft bestaan, de adempauze heeft het uitgeput, het bloeit en verdort, het past zich aan, het licht wil niet dat z’n takken breken in de wind, hoor hem smeken met de droge lippen. Een poging om zich uit te spreken in een zon beladen droom, wordt het…

Muren als krantenpapier, verdroogd en blootgesteld aan noorder winden, het kind gespeend van een tastbaar evenwicht, vergroeid met het grint en de vrije distels op het speelkwartier taant de toekomst in zijn overlevering . Het daglicht in de duisternis maant tot willekeur en schemering,de schaduw valt over het ontmantelde huis, waarvan…

Uit haar schoot weerklonken sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar ziel, wenkte met de ogen en haar lippen - vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf, “ Wacht met wikken niet te lang, er ligt een niet ontdekte vrucht te rijpen met een honingzoete pit." Die kunnen rotten als je het juiste woord niet vindt, maar zullen…

De dood is een omhelzing van de wind, ook voor een pad op zijn tocht,waarvan de vleugels zijn vergaan tot plant, geëtst in steen, een zwart altaar waarvan in ‘natura‘ niets in onbruik is geraakt. Zijn aard en meesterschap door tijd de perfectie heeft vervolmaakt, blijft hij dichter bij de aarde, profiel van een ziel die ongezien…

Verstild hoofd, zo stil, ondanks ik altijd wat denk te horen, onwetende geluiden kwetsen dovemans oren en de blinde vlekken op mijn geestesoog, worden helder als de woorden gestorven zijn op de lippen, geketend door de muilkorf van verwachtingen. Berusting, wat ik zoek, verlamd en overmand door de beeldspraak van de kleine…

Hier ligt het voorwerp, lijdend van een lang bezinnen, koos het gezegde, geen deelwoord onvoltooid. Nog voor de stem in zich wilde verheffen,werd hij door on - en overmacht gekooid, verwoei op eigen kracht een frisse wind die hij had gesticht. Een lichte welving in het aards gazon, schildert teksten in het heem die ik in elk seizoen…

Berusting zucht uit de geur van verse grond, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van tijd, niet vergeten het verdriet dat ik als kinderbrand ontstak, blijft vonken in de as, wind en regen, een broedplaats vind, lang verzwegen.…

Vandaag zag ik mijn jeugd terug en de achterkant van een defilé in een herkenbare zetting. Ik bekeek mijzelf als een stapel oude kranten, waarop de smid met zijn hamer en de zegen rust en de tijd verslaat op het hete aanbeeld van de waan, daar gloeit in de nachten de blaasbalg van het nieuws weer aan. Die mijn wereld verpakt…

De beknotte wilgen, zij hebben alleen de sloot , geen tint die meer verkleurd , geen kroon om mee te pronken, geen blad zal nog vallen, geen open armen om te verheffen, speling van het lot om te beseffen dat het houten hart werd weggeschonken, de vermolde geest is verscheurd, rest een treurige verveling tot aan de dood. Mistflarden…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een espenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het hart, tonen van een groene synergie van stilte. Van niets te leven dan van de lucht en van de zwijgzame schoonheid uit de aarde om weer tot humus te vergaan, waaruit een purperen zon hem baarde, de vlucht te vinden in het ruisen…

Ruist de mottige regen langs de schaapskooi van mijn wollige verwachtingen, het priemend daglicht is schreiend heengegaan,uit de sikkel van de maan welt zijn allerlaatste traan. Daaronder op de grote stille heide kuisen kuddes schapen de braakliggende taal , ontsnapt en aan de herders van de ledigheid, ten prooi gevallen aan de zwarte…