Stille wijsheid (2)
Verstild hoofd, zo stil,
ondanks ik altijd
wat denk te horen,
onwetende geluiden
kwetsen dovemans
oren en de blinde
vlekken op mijn
geestesoog, worden
helder als de woorden
gestorven zijn op de lippen,
geketend door de muilkorf
van verwachtingen.
Berusting, wat ik zoek,
verlamd en overmand
door de beeldspraak
van de kleine ruimte,
als een willekeurig
opengeslagen boek
laat ik dingen maar
die om een antwoord
vragen, die komen niet,
lichaam in het ongewisse
zover het zwijgen reikt,
stille wijsheid laat niet
zich in een illusie dragen.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 27 mei 2011
Geplaatst in de categorie: filosofie
prachtig gedicht!