als er even niks nieuws groeit
kan de lucht op adem komen
en de grond weer doorwaaien
verlichte wortels zelfs
maar
verwaarloosbaar
zouden nachten spiegels brengen
mochten de randen zwart blijven
als levenloze gaten zonder slagen
harde leerscholen
lijken
gewonde helingen
onbevredigend
de dode
herinneringen
begraven in permanent…
denk aan meerdere middel-
punten van één cirkel
en zweet door de duisternis
van ’t instinctieve ‘Es’
op schoteltjes geserveerd
als crème-des-levens-filosofie
één lichtstraal
en de schaduw
rolt naar de zon
of ‘t licht tolt
als ’n dwaling
[rond]
cirkels in cirkels in cirkels
‘t lepeltjesmeisje gedraaid
in één omlijsting gegrepen…
Als ik volledig mijzelf mag zijn,
alle ruimte inneem die ik mij wens,
alles zeg wat ik wil, alles doe wat ik wil,
alles eet, alles drink, alles tot mij neem,
hoe ik wil;
als ik nooit meer iets moet,
alle dagen leeg voor mij liggen,
geen verwachtingen, geen verplichtingen,
als ik alles zelf kiezen mag,
wanneer ik wil;
als ik overal…
ik overspeel liever mijn ziel
over randjes van ‘t toelaatbare
dan dat ik mijn tanden brand
aan uitgewoonde versspraak
of spaakloop in verleden taal
ik wil neodraken roosteren
zonder d’oude te verbrassen
want ik heb voetvegen nodig
met papier van de Shakespeare
in Komrijstront verkommeren
ik heb schijt aan schoenzolen
die passen als vingerafdrukken…
143
Bezig met laden