51 resultaten.
Rijnvlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 De dagen schreeuwen in het oor van mijn hart
En ik wist niet dat mijn zo goed gebouwde huis op zoveel plaatsen tocht binnen kon laten
Dan maar de jas aan en de Rijn opzoeken
Ik loop de kribben af
De oeverkiezels over
Diep
In water
Zak
Tot later
Met mij zakt de zon mee af
We worden klein en helder
Kalm mijn hart nog even
suikerzoete…
haveloos vertrokken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik neem mee
Een korrel zand voor de woestijn
Een druppel water voor de zee
Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik laat gaan
Mijn stukgeslagen wanen
Mijn oud kleingeestige bestaan
Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik neem mee
Wat zonlicht van de zomer
Die wij leefden met…
Jeffrey
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 89 Er ligt in mijn huis een strekkende meter
Die ik Jeffrey genoemd heb
Het is bij mijn weten de enkele strekkende meter naar een oom vernoemd
Ik heb hem niet gedoopt en nooit een achternaam gegeven
Jeffrey verplaatst zich heel de dag doorheen de kamer
Ligt soms naast de boeken
Als een ring rond mijn borst
Nabijheid te zoeken
Jeffrey…
Ik neem genoegen met
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 106 Ik neem genoegen met het korter durend graf
Van die nog leven en wellicht
Al waait de wind
Het eeuwig nieuwe kaf in hun gezicht
Een laatste keer zich wenden
Naar nevels op het groene land het nieuwe licht
De eeuwig klare beek uit het gedicht
Om mij al ziende vager uit te zenden
Ik accepteer ik zak eens
Als ook de bodem hen omarmt
Voorgoed…
De boekverkoopster
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Ik wist dat in mijn kast veel dode schrijvers staan
Die langzaam in hun graven zwijgend tot hun pen vergaan
Ik wist al liep ik langs het raam waarachter kaften pronken
Dat ook daar zelden meer dan nooit geleefde levens lonken
Maar tussen kolossale schappen achter de vitrages
Tussen torenende kast en duimellucht’ge decalages
Stond de oude…
Hoedendragers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 Er is een volk dat ‘s zondags hoeden draagt
‘s Nachts komt de dood hun kamer ingeslopen
Bedremmeld voor de troon wordt ‘wie zijt gij?’ van ze gevraagd
Een wolk van somber zwijgen hangt de zware tongen open
Blootshoofds iets getuigen van een noeste drang naar zwart
Afkeer van de luiheid en een eerlijk oog naar boven
Faro’s volk een enakskind…
Mysterie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 We vergeten telkens weer waarom gedicht moet worden
Waarom de ogen lazuli niet blauw
Ontsloten worden als de put
Waaruit de ziel het zelf opwelt
Omhoog gedacht moet worden
Voor het begrip volstaat niets minder dan een uitgezegd mysterie
Voor het mysterie zelf volstaat uitzeggen: niet
zeggen zegt
Voor het mysterie
Dat het volstaat dat…
In de tuin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 In de tuin staan duizend gerechten
Als fruit en dood dier op hun eigen schavot
Aan bomen
Hangt blad dat het kauwen ontkomt
In bomen
Wachten gitzwarte vogels
In de tuin staan ook duizenden stoelen
Zachte zitting de ruggen in zwijgend gelid
Alles onverwacht stil na dat alwilde spel
In de tuin liggen greppels gegraven
Rokende hulzen…
Erfloze nalatenschap
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 43 Wie zijt gij en waar staat gij in het leven?
De lente neemt een einde nu
De zomer, zelfs de herfst hangt aan het gras
Begint naar ooft te ruiken
De eerste schok van de nacht is wel voorbij
De blik is op de sterren soms en nu
Ertussen. Of iets daar zich verholen houdt
zo niet moeten we meer Apollo’s sturen
Of met het roodborstje de…
Ochtend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 Ik laat mijn scherm spreken
De koffie dampt uit - de straten gaan aan
Het raam is tergend ver als ik het aanblik
Veel verder dan mijn scherm is
Pas als ik buiten stap komt het misschien iets dichterbij
Zwart is mijn koffie en diep
Ik heb te veel gezet en zie het dampen
Witte wervelingen maken snel vervlieg en -stervend schuim
Terwijl…
Beweeg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 Ik lig als een rots in een stuwmeer
Ik sta als een heipaal in zeebodem - hoor steeds: kom op!
Op als de bloemenzee in oude weidse velden
Wuif als koraal in het zonlicht
Maar ik, ik voel
het wild refrein van duizend revoluties
De punten van een molenwiek: tienduizend revoluties
Als zwart gerande langspeelplaat draai ik mezelf spleen
‘…
Het is heden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 184 Mijn vriend belt me op dat het hem niet meer gaat
Om het gaan maar het hachje hij zit
Overspannen te rillen met krampachtig lachje
‘Echt even op’
Met de wallen als dijken rond vochtige ogen
Te ver van zichzelf weg bewogen
‘Houd je taai ik kom snel bij je langs’
Ik hang op en ga rokend naar buiten
Wolken zijn stil in de bodem gegleden…
Als
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Als ik een goddelijk verveelde God was
Zou ik als laagje dauw de aarde infiltreren
En verder deed ik nooit meer iets
Ik liet de mensen alles slopen
Ooit breken ze de basis open
Als ze me zien kan ik evaporeren
Voor ze me vragen stellen met mijn schepping imploderen…
Voor de opperzangmeester
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 58 Wie kent het grote reislied dat niet
Als de ijdele hymnes van de malaroneslikkers
Onledig de wankele verte bezingt maar het zelf
Dat altijd doorwandeld, omlopen, betreden
Moet worden om - toch vaak vermeden
weer vast te stellen wat er zelf aan is
Het zelf is eindelozer dan de sterrenwinden
Het vat zich samen op het puntje van de tong…
Nieuwe tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 107 Waar ik vandaan kom staat haast niets meer wat er stond
Wat ik verliet heeft mij onzichtbaar ook verlaten
Als ik er kom en mijn verleden naspeel
Kijkt alles me bevreemdend aan met steeds een nieuw gezicht
Alleen de kerk en de rivier
Alleen de oude maan en bomen zijn nog hier
Als ik er kom smaakt alles naar een onvermijdbaar later…
Sardinië
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 Diepgroene dalen met loofrijke hoven
Wormstekige rotsen verminkt onbewogen
Stenen verspreid als een hellingguirlande
Geossificeerde vulkaancontrabande
Verbrokkelde huizen, misplaatst welgelegen
Onwrikbaar vergaan langs de bochtige wegen
Rietzomen, kruid, vermiljoen emballage
Tressen van plastic als zandsteenbandage
Bronzen mensen…
De kathedraal van Syracuse
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Nog staat het middenschip nog strekken zich de bogen
Buigen moet de rots om tot het dak te komen
Oude steen staat hypostiel in nieuwe wand verzonken, komen
Kwelling en Kwansuis-dat alles was hier altijd al
Verstomd vermomd is nu van alles van
Godsmoeders tot de kaarsvlamschaduwen op palen nog
Fluiten gespolieerde zuilen Hera’s hymnen uit
Het…
Op de bank 2
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 Ze bevalt me op die bank
De stof zo blauw haar huid zo blank
Het scherm zo tomeloos haar boeiend
Ondanks het zonlicht dat er gloeiend
Als een voyeur omheen bestaat
Voordat het neervalt op de straat
De stilte rekt zich zalig uit
Tot in een zangerig gefluit
Van vogels zwart als hartenbloed
Hij wijken moet
“Wat is er schat?” Vraagt ze me…
Als glas
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 Er is hier een groot verdriet geweest
Nee, het is geen verdriet
het is een tafel vol lege glazen
Waar een avond lang alles doorheen is gestroomd
Fragiele blikken snel vergeten woorden
Verglijdend vragen hoe het afgelopen uur het leven was - als glas
Alles ter wereld als glas
Alles vol, dan leeg, vreemd gespiegeld
Hoewel alles glas…
De 8e dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 De uiterwaarden zijn meren geworden
Waar voor kort nog koeien graasden
Strijken schuimkoppen neer uit de ether
Ik begrijp de natuur, die haar grenzen toespreekt
Maak een gat in de heining
Laat me vrij, laat me wild, één leven lang woest zijn
Zelfs de wet van de jungle verzuipt hier
De geur van het geurloze water is al
De schepping…
Mislukte mens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Al armpjes, beentjes, een buik
De navel een hongerend strekken
Ogen gesloten, eeuwig
Ronddrijvend in het tijdloze
Verdikte water van behoud
De flikkerende buizen, duimel
Een blinkende vloer vol waterspoel
Alles één pennestreek weg van de chaos
Een in het halflicht vertekend oog
Dat door anders brekend glas
Je duister impertinent aankijkt…
Voor haar
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 119 Zoals water de bergen uitstroomt
Zoals bomen het land overgroeien
Dwalen de mensen geworpen
Een stroom zonder grenzen of tijd
Ik heb jaren met jou gestroomd
En zo ben je dan in me gevaren
Als een droom in de bergen geëtst
Een diep water met grassen omzoomd
Wij werden dunner van huid en bezwoeren
De leistenen korst om ons hart
Het spelenderwijs…
Zolen staren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Een oorlog dat is zolen staren
Van mensen die niet liggen moesten
Aanvalsgolven uitgewoed
Uit aders te snel leeggebloed
Vaders die de zolen staren
Gewonnen in hun euvelmoed
Zien nu die zolen op de baren
Volgen een veel te lange stoet
Moeders die de zolen staren
Van schoenen eens trots uitgezocht
Trekken zich snikkend aan de haren
Brullend…
Als het je overkomt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 56 Als het je overkomt dat plots de grijnzend zwarte dakpannen luid schreeuwend je bedreigen dat ze neer gaan storten op je hoofd
Of dat de even zwarte nacht - als was hij eindeloze maag - besluit dat het jouw beurt is om van alles te verteren, nee, zelf weg te teren
Of nog dat plots de maan hard naar een wolf begint te huilen
Of niet gevallen…
Uit je schulp
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Soms zie ik in gedachten op een lange ijzertrap
Die wentelend omhoog gaat naar Elysisch wonderwel
Mijzelf op treden treden als een gave oesterschelp
Ik voel hoe in verborgenheid in mij de parels rijpen
Langzaam puur ik korrels zand die landen op mijn tong
En in het duister oergeweld van weekdierengedachten
Dring ik langzaam dieper door tot…
In de sportschool
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 130 In de sportschool heb je rekkelijken en preciezen
Normaliseerders en optimaliseerders
Kortom vetkleppen en juggernauts
Het postmoderne heeft geen plek waar
De lijven het ijzer nog voelen
spiegels exact en bepalend
Keurslijf en houding bewaken
Men gaat af en aan sleurt de kar
Een rondje en wankelt naar huis toe
Om te eten te slapen genezen…
Het bootje in
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Als jij en ik als grommende motoren
Voor de stampende kiel van ons schip op zee
Tot vlammen, tot inktzwarte as konden mengen
Hoog de leegte de hoge lege wolken in als regen
Voor eeuwig uitgestort als zware as in diepe zee
Volkomen in ons immer mengen samen
Elkaar tot in de lange diepte zakken
Tot armen van de inktvis lengen
Tot zwarte inkt…
Volo ut sis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 Het is een grijze dag vandaag - pilarenbijterwolken
Willen als ik hun agonie sinteren vallen leren
Maar moeten voor de donder dieper zijn
te klein
Ik kabbel als te kleine golven aan mijn eigen oppervlak
Als hout gekloofd tot aan de nerven
Sterker na het kleine sterven
Zo moest ik dieper zijn
Ik moet ontwennen aan dit bloed met botten…
De raad van een lelie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 78 Een nacht ging ik wandelen
naar de vijver
God was niet in het water
En de wilgen verhulden dat niet
Afasisch. Onhoorbaar bestond daar een lelie
Witter dan ik kon betreden, heden
Begreep ik de wil en de waan
Aanlandige winden te smaken
Onroerbaar te zijn als het kruid
Geen ogen zelfs voor zon of maan
Er zal, voor het einde komt…
St. Lorenzo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 200 Heilige Lorenzo!
Ik heb je beeld gevonden in het halflicht zonder tijd
Diep Godshuis voor de eeuwigheid
Uit oergrond gehouwen en geboren
Toen godenschemer nog godengloren
Toen zee nog blauw en naamloos was
Laat jouw spelonk maar heilig blijven
Je witte stenen preekstoel
Je marmerschaken vloeren
Je dak van mozaïek
Je zwijgende altaren…