inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 77.851):

Als glas

Er is hier een groot verdriet geweest
Nee, het is geen verdriet
het is een tafel vol lege glazen
Waar een avond lang alles doorheen is gestroomd

Fragiele blikken snel vergeten woorden
Verglijdend vragen hoe het afgelopen uur het leven was - als glas
Alles ter wereld als glas
Alles vol, dan leeg, vreemd gespiegeld

Hoewel alles glas is gaat het er niet om hoe gevuld het is
Glas slijt niet, dat moet breken
Het wordt matter mettertijd
Ongewassen handen blijven in een vlek bestaan
Je kunt alles wel wassen
Maar de krassen, maar de krassen
Maar de krassen die blijven en de droesem blijft staan

Schrijver: Peccator publicus
27 augustus 2022


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 64

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)