Netgedichten

netgedicht (nr. 78.640):

Ochtend

Ik laat mijn scherm spreken
De koffie dampt uit - de straten gaan aan
Het raam is tergend ver als ik het aanblik
Veel verder dan mijn scherm is
Pas als ik buiten stap komt het misschien iets dichterbij

Zwart is mijn koffie en diep
Ik heb te veel gezet en zie het dampen
Witte wervelingen maken snel vervlieg en -stervend schuim

Terwijl mijn scherm spreekt pak ik het kleintje
Scroll hem ritmisch door
Koffie, tekst, geroezemoes - zo hoort het
Overal de wereld. Overal het raam
Alles schreeuwt en gonst door mijn gedachten

Ik wordt zowat de nacht weer ingezogen
Ik heb te veel gezet en lust niet eens de helft