Netgedichten

netgedicht (nr. 78.301):

Nieuwe tijd

Waar ik vandaan kom staat haast niets meer wat er stond
Wat ik verliet heeft mij onzichtbaar ook verlaten

Als ik er kom en mijn verleden naspeel
Kijkt alles me bevreemdend aan met steeds een nieuw gezicht

Alleen de kerk en de rivier
Alleen de oude maan en bomen zijn nog hier
Als ik er kom smaakt alles naar een onvermijdbaar later

Ik wacht dan op de schemering die langzaam alles uitveegt
Ik keer mij naar de avondlucht die rode rozen spaart

Langzaam dwingt het leven zich doorheen de vage schimmen
En doet mij als een ganzenvlucht het hemeldek in klimmen
Ik zie dat maan en bloem nog op- en opengaan