Alle inzendingen van wim..

Enkel de gek wijkt niet voor zijn venijn De tong die zich in steekvlammen vertakt En toch heeft hij gelijk Want als je een naald door zijn schubben prikt Lost hij als een plastic pop Tot er van dat belachelijk lijf Van klauw tot getande kam Niets rest dan een prop…

In een oogwenk was het geschiedenis Een vaal doek schoof over het krot Aangevreten door de tand die duurt De huisbaas heeft de muren leeggemolken Gniffelend in zijn laffe vuist Betonrot en schimmel en wind Wissen de rest Leidingen geknakt Stroomdraden losgerukt Water lekt langs het plaaster Trekt een roestbruin spoor De laatste bewoner…

Ik schoof popelend aan Een wachtrij tot op de markt en verder Want op deze beurs Beloven ze de eeuwige glimlach Kant en klaar als geschenk verpakt Een gekruld lint Een motief van vergulde stippen Je hebt alleen wat grof geld nodig Knisperend in de handpalm Of een kredietkaart die soepel Langs het rode oog glijdt Ik had mijn rekening geplunderd…

waar de vruchten van de aarde samen worden gedeeld wordt de warmte van het leven dubbel ervaren…

soms hunker ik naar jouw stilte een stilte voor de storm waarin gevochten wordt, alsof heftig vrijen anders is dan een schuimende zee die in bruisende woede haar vuil op het strand achterlaat dan gaan we wandelen langs het water rapen we schelpen en brokken hout we lachen en rennen onstuimige liefde laat het toch stormen lief en stout…

Haar roomblanke, gave vel bevalt me Het dons op de bovenlip vertedert Alhoewel ik al te jongensachtig Weiger te verweken Ze veegt een ontsnapte traan van mijn mondhoek Als een klopgeest jaagt ze door het bloed In schijngestalten opgesplitst Haar tomeloze vloed verandert Tekent nieuwe lijnen En haar gelaat glundert weer De hand vat moed…

Haar stem...een drilboor Versplintert het bot Maalt het merg Aan de andere kant van de lijn Hoor ik de worsteling met een kat Klauwend naar haar kuit De wollige schat zit vol venijn Ik stel me voor hoe ze daar zit Pulkend aan een rafel De ogen rollend, geprikkeld, de frons Hoofd in de nek Ik veeg een bord van tafel De troosteloze gek…

De deur van gisteren zwaaide dicht Bijna uit de hengsels Het gepolijste eik kraakte Zij wrong aan de knop, trok, hield vol Zonde van de moeite, het verspilde melkzuur De vervlogen uren verzamel ik Als een hamster In mijn wangen gepropt Dan verzink ik, door algen overwoekerd Tastend in het slijk Naar haar, de halve maan, halve bol De tijd…

in de tuin van mijn herinneringen is alles in bloemen vertaald ik wandel tussen duizend kleuren naar de bloem die over jou verhaalt het is jouw stem die tot mij spreekt die mij even bij jou laat zijn ik sluit mijn ogen nat van tranen alles in mij doet nog zo'n pijn jij was de zon in mijn leven de vlinder die mij ogen gaf maar jij hebt…

Ze ligt te zwoegen in het kraambed De navel deint, de adem jaagt Alsof ze een wankele vlam wil doven De vroedvrouw heeft hier niet om gevraagd Gewoonte, bevlekte gewaden hebben haar verdwaasd Een wonder daalt naar het bekken Hip hip…joelt ze zwak en zwanger van ongemak In een versnelde golf van kreten De vliezen scheuren Ze perst het broze…

Er vlot een walm door de kamer Het verschroeide weefsel Die bloederige pomp die doorjaagt Getuigt nog van een bitter gisteren Je nipte van mijn gevlei zonder verpinken Bijna hoorde ik jouw tanden knarsen Alsof het glazuur afbladderde Jouw greep verslapt, verkilt. De muur weerkaatst een stilte Die ik verbeten verdraag Zwiepte jij de deur al…

Een beul met een schuimkraag op de lippen Zijn jeukende hand is de zweep ontwend Wringt in zijn broekzak De voering door ringen gescheurd Een duifgrijze mist zwelt Omzwachteld me in wijde slierten Schuift over prikkeldraad Ik blijf, sidderend, wenend In de aardkorst geschroefd De beul toont zijn striemen Bewijzen van een oud gevecht…

er was eens bakker die werkte van middernacht tot 's morgens vroeg half negen hij kwam daardoor zijn vrouw bij haar ontwaken nauw'lijks tegen in zijn geval was dat waarlijk een zegen…

Een oudstrijder met een woekerend geheugen Een vergane edelman Het vernuftige is vervlogen Hij troont op een kreunend paard De prikkels van nu maken hem dol Spinsels nestelen zich in een verweerde kop De ontspoorde droom Het kolkend sop dat ophitst Want de kosmos bruist door bloed De maat is lang niet vol En dan nog meer speeksel verspillen…

een tijd van vriendschap tussen mens en dier van elkaar gedogen samen daar en samen hier dieren aten soms uit de hand van de mens die voedde er werd niet zomaar gedood geen angst of constant op je hoede er was eens... een tijd van vertrouwen tussen mens en dier er is nu veel veranderd jij daar en ik hier vriendschap en vertrouwen…

de premier gaat weer vooruit stap voor stap, gelukkig maar we hebben alles 'op de voet' gevolgd zo'n operatie is best wel naar twee operaties waren mislukt toen kwam de vakbond in opstand "we laten niemand naaien, gaan voor elke burger in ons land !" dat hadden de doktoren begrepen ze bogen zich opnieuw over de voet en naaiden bij…

toen het regende in mijn hart leerde jij mij schuilen en ik mocht je niet danken toen het verdriet mij te veel was kwam je samen bij me huilen en ik mocht je niet danken toen alles donker was in mij hield jij mij in het leven en ik mocht je niet danken nu de zon weer in mij schijnt wil ik je alles geven en ik kan alleen maar janken…

Voor de juf, een zoetzure non, is hij voorbestemd Voor de lauwe kudde Onzichtbaar in spijkerbroek, flanellen hemd Blonk hij enkel uit in zwijgen Ze noemde hem Grombelijn de prof Om van te proesten Zou je er geen suf punthoofd van krijgen Zoals hij mijmerde over maanstof Hoe hij het galgenaas aan de drieste degen zou rijgen Ma staarde zuchtend…

Je was te vroeg gestrand. Achterover leunend, hand woelend in haar, Stond je gelijmd aan de wand. Ik zag hierin een wenkend gebaar. “Kom maar” vulde ik gretig in Maar de wens verfde de droom In gebroken wit, ik tuimelde er midden in Een fata morgana, een pop van chroom Die ik nu nog schandelijk, schadelijk bemin Zo leg ik gulzige woorden…

Het klimmen van de jaren Zorgt voor netelige kwalen Barokke kwabben, groezelige haren Een veldmuis kan in het lillend vet verdwalen Bijsluiters van Viagra en Valium Verwar je met een boodschappenlijst Het is jouw geheugen dat vergrijst En je bladert snotterend door je herbarium In een vlaag van heimwee, verrijst Het kind dat zoekt naar een…

Voor de matroos blijft de haven gelijk Hij die nachten op golven slijt En onder de zeespiegel het vloeiend rijk Niet raden kan. Hij slingert een verwijt Naar het vaste, vlottend land Waar een wachtend, edel wijf Een Penelope zonder frullen Haar man en moed en macht kwijt Dwalend over fossielen uit de ijstijd Het strand uitkamt, en stijf Van…

Ik raas blind naar de regen Gerommel mengt zich door grijs Ik borrel en bruis en behaag Het verwende kind en vind het bewijs Van de kwaal in mijn maag Waar zij verzuurt en gist Tot ik me op blote voeten waag Over sintels, distels, grint Pijn is waan, een beetje boeten En wie bloed en koud zweet verdraagt, bezint Zal nooit meer naar de honden…

Wervelwind weent door zilveren zand Treuzelend zeilt de avond voorbij De dood, kreupele wurger Suipt hoestend naar de schaduwkant Richt zich op in de mistige wei Blank en schuchter is de vlucht van de maan In de akelige stilte van een zeebodem In de vrede van een waan Zuigen de vangarmen aan mijn wrak Ik los een weerbarstige traan Zwarte…

Er ligt iets blij in het lome oog van de koe Zij lijkt wel de heilsbode van het gras Alhoewel zij straks omgekeerd en moe Aan de vleeshaak hangt En getuigt van de melkfabriek die zij was Van hoe zij, grazend, groen door wit vervangt Zo rolt zij, tong uit de muil, naar haar beul De romp doorsneden Een lamme tocht langs de bloedgeul De lispelende…

Je grimmig oog snijdt Door merg en been en vel Alsof je een spookhengst berijdt De iris smeult, de pupil laait Ik begrijp geen grein van dit giftig spel De mistflard die in mijn kop verwaait Ik vlucht onder mijn donsdeken Tel snuivende rammen tot ik slaap Ze vermenigvuldigen in een luchtbel Hollen dartel naar een rillend schaap Het lijkt…

op de kalender uit de kleren voor bejaarde dames en heren na lang wegen én wikken laat Imca ons een maand lang schrikken om het goede doel heeft ze JA gezegd met plakband worden plooien geslecht niet dat ze iets te verbergen heeft we zien allemaal wel hoe ze leeft ook Willeke Alberti is gevraagd ze wordt nog steeds door fans belaagd Willeke…

De koning wankelt langs de bergkloof Hij grijnst de tanden bloot In de waan van zijn krom geloof In de afgrond lonkt het schroot Doof blijft hij als de troon kraakt Bijziend als lakeien op listen broeden En een kraai, de onheilsbode, waakt Zijn zwart verenkleed doet de val vermoeden Van een kantelend rijk Het kon niet anders dan zo gebeuren…

dozen, dozen en nog eens dozen kijk, daar ligt ook nog wat alles gaat mee naar het nieuwe huis je wist niet dat je zoveel bezat vele dozen gaan gelijk naar zolder rustig valt het stof daar neer sommige dingen moet je bewaren heb je tijd dan kijk je wel weer na lange tijd is daar die tijd als je opnieuw gaat verhuizen wat zat er toch in…

Jouw ogen liggen in mijn schoot, zo nabij, een gaaf gezicht. Voor meningen is geen plaats, onze monden zijn fijn gesnoerd. Een zwangere zee van stilte baart rijk omrande dromen. Wij bewegen licht geroerd. Mijn hand rust op je golvende dij, jij raakt mijn verheven tepel. Aarden in het hemelse bestaan geeft ons vurige zonnegloed. In de volheid…

Hoor De ruige ridder nadert Zijn volbloedhengst dampt bij dageraad Ik wil ook zo worden Ik doe alsof Wijdbeens zit ik Strak en statig in het fietszadel Ik smeer de ratelende ketting Voor een dolle galop Naar de herberg, de hooizolder Waar een blonde boeredochter popelt Hoor De wolken barsten Druppels geselen het koren Hoefgetrappel…