Netgedichten

netgedicht (nr. 6.411):

Venus met spiegel

Freud haalde Venus in huis
Romeins en in brons gegoten

Ze rust op zijn tafelblad
Met de rechterhand een haarlok schikkend
In de linker houdt ze een spiegel
Waarin ze glundert
Vol van haar zelfvoldane, enige ik

Onder de heupen vastgeknoopt
Valt een doek geplooid over haar benen
Het licht haakt zich aan haar schouders vast
Haar gerekt lijf is broos, de borsten strak

De omtreklijn is simpel maar soepel

Freud begreep het

Dat zij met gretige aandacht
Toegespitst op eigen naakt
Verlangt om daarin iets moois te vinden
En zo vergeet wat ze mist
De vele minnaars die te min bleken
En vooral…

Hun stuwend lid