Alle inzendingen over afscheid

Ik kan wel zien dat je van hem houdt Hopelijk komt het allemaal goed Met ons moet je geen rekening houden Wij willen alleen dat je gelukkig bent dat hij je geen verdriet zal doen Je hoeft je niet te haasten Je bent jong, neem de tijd om hem beter te leren kennen De verplichtingen komen later wel We zijn bezorgd, maar we doen ons best…

Dwarrelende sneeuwklokjes vlokjes bekleden hyacinten smeltwater ontwinteren zwanenzang lente verhinderen neerslag ontbinden doodsdrift slaan de kliffen rauw rouwbeklag reïncarnatie geloven beloven afwezig zijn in't ver-woorden van't lam Gods beslagen pijpen aan Maarten schenken heiligheid ontberen betekenisloos afgegleden Her en…

Hij pakte haar hand ze wilde iets zeggen maar woorden kwamen niet wist ze nog, kon ze nog? ze hoefde niets uit te leggen Ze voelden, en dat was genoeg ze pakte zijn hand zielsverbonden keek ze hem aan weet je nog, kun je nog? Is wat ze vroeg ze wisten twee zielen in volle betekenis van lijfelijke eindigheid door warme handen verstrengeld…

van ons leven is de hele dag bezig om met muziek ons bestaan klank te geven daar worden wij blij en uitgelaten van zoals geboorten en huwelijken ook in andersoortige feesten en vieringen in lichaamstaal te beluisteren bij de feestgangers een leven lang vertraagt de tijd het gaan tot schuifelgang in de slepende tred van…

Een laatste stap Een laatste stop Een laatste groet Kan het leven verder Met het gemis te erkennen Dat onze dankbaarheid voedt…

Ik lig al in mijn bed, klaar om de slaap te vatten wanneer je langs komt in `Het Oog'. Als dame van de wereld ga je op voor je betoog. 't Is vreemd om jouw stem die ik in alle talen van de liefde ken zo gedistingeerd veraf en tegelijk nabij te horen woorden sprekend die je op het lijf geschreven zijn, maar die wij samen zelden bezigden. Al…

West Coast Jazz Dat is wat ik voel Dat is wie jij was Altijd op zoek Verloren gespeeld Zaterdagavond Ik neem een stoel Jij de leiding Laat ons weifelen Over alle opties Tot je de noot lost Fluweelzachte toon Gedempt gebogen Zondagnamiddag Een kwartet In een bar Zoekend zonder jou Is het niet te evenaren Trachten…

Geen spoor Geen mens die nog Iets van je kan vinden Nu ik je stof laat Aan de wind Die waait fel Boven de autostrade Nee, dus niet Boven de Schelde Je fotoalbums Die ík vernietigde Worden niet gemist Je huis gunde ik Met grote korting Aan de buren Je boeken verkocht per kilo Nee, geen prijs per stuk Ja, ook die eerste…

De maan breekt de wolken uiteen; en stromende uit die wel breken kolken en kreken, gletschers en meren naar alle verten uiteen. de aarde is klein en alleen, een slingerend schip in het ruim, dat zich stampend en schuin overstag gaand in doodsangst kampende boven houdt op het kolkende water des donkers onder het stormende schuim. ik lig…

het duurde bijna een leven voordat zij op lege dagen in het dunne blauwe licht in de windstilte van haar hart de kunst van het missen binnen de randen van het bed kon verstaan…

vanavond fluistert de stad zacht in het licht een zee van kaarsen die schaduwen verlicht een warme gloed in de vaak kille nacht elk vlammetje draagt een eigen boodschap verbonden in de tijd staan wij hier samen met herinneringen aan liefde, vreugde en spijt voor hen die we missen blijft het licht branden een sprankje hoop dat altijd ons hart…

als ik er straks niet meer ben zegt zij terwijl ik luister dan zal ik jouw troost ster zijn die licht geeft in het duister…

wat als je weet dat … zul je dan alles wat je wel of niet goed hebt gedaan overwegen zet je alles dan op een rijtje om het geheel te kunnen overzien en hoe zit het met de personen die je ten onrechte misschien bent vergeten wat als je weet dat… vraag je je dan niet af wie heb ik tekort gedaan en wie moet je nog vergeven wie wou jij…

Toch wil ik hoop bewaren al voel ik me alleen; 't Is of ze nu voorgoed verdween en nergens plaats meer heeft in mijn bestaan. Haar lichaam rust nu op het kerkhof maar waar is ze nu echt dan heen? Ik voel verdriet en rouw en pijn en spijt om waar ik haar ooit griefde. Wat blijft is enkel nog de liefde. 't Is winter nu en heel veel grijsheid…

drink tranen uit je droeve ogen vocht dat mijn lichaam ontbeert smachten kon niet langer wachten tijd gaat niet terug of omgekeerd stilte spreekt in zachte tonen lust verward in maneschijn nacht is een ijzige mantel die je omhult als diepe pijn kus de haren van mijn liefste streel je lippen met mijn tong noem je bij al jouw namen toen…

Bladeren veranderen van seizoen, verlaten stilstaande bomen, die niet langer zongedragen zijn. In de mist klinkt veelstemmig 'vaarwel' stil tussen de takken... (Ieder) verloren in (eigen) gedachten, niets ziend, lopend in het duister, merken we enkel dat de mist ons haar bevochtigd. Naast het pad vangen bomen mist in druppels, druppels…

Stille wordt het als het huis leeg is. Pril jaar-begin. Het waterzonnetje wil schemeren 't klokje dat niet meer tikt, eindigheid ons opschrikt. Stil staat de ster strobed verlicht klanken woorden gaan en komen eb en vloed fluisterstil herinneringen komen tot leven de naam is gebleven Verhalen krijgen lichaamsvormen wonden…

Wij waren vrienden in een ver verleden van nachtfilms, zangersfeesten, parken, dromen. Wij waren minnaars op de hoge treden van lustpaleizen tussen bonte bomen. De maan bescheen de vijvers van Granada, de zon bescheen de zuilen van ons Thebe. Je arm was broedplaats voor de vogels van Messina, mijn dieren trokken jou per winterslede. In welk…

even verdop, aan een rivier misschien, of midden in de bossen zou het nog wel rustig zijn, dacht je, en je bent vertrokken. waarschijnlijk met de eerste trein die eruitzag als een dier zonder behoefte aan skelet. wel leek het sprekende op haar maar spreken kon het niet, en ook geen kleren dragen, laat staan een koffer laten staan op een vergeten…

Veertien was ik, onder de kerstboom. Hij zeven en zeventig. De kamer rook naar mandarijnen toen hij, ver weg, in de bergen, ging wandelen voor de laatste keer zonder overjas. Ik kende hem niet. Het was erg koud het sneeuwde zachtjes en de weg lag vrolijk in het verschiet. Hij stapte stram voorwaarts zijn vaag-rode stropdas om zijn hals…

de klok tikt de tijd loopt door we komen steeds dichter bij elkaar ik kan haar bijna voelen en horen ik haal haar in zij heeft verloren ik loop haar voorbij en zij zegt tegen mij zie daar het is twee voor twaalf op deze mooie vredige dag een weg terug is er niet en dan gebeurt wat ik niet wil en net te laat heb ik het door en laat…

Draden, verglijden. Geen breuk, maar zwijgen. De wind, ze blaast vergeten stof door lang verlaten straten.…

toen het licht ontvouwde stuurde een woordvogel jou op pad je plukte blauwe bloemen je plukte de witte maan winter vroor in je hart reis door ondoorgrondelijk water naar de overkant een klapwiekende vogel nam alle dode woorden mee in een bitterzoete nacht…

met stille trom gekomen onopvallend niet verwacht z’n levenspad afgegaan niets meer om over te dromen verlaat hij met stille trom dit bestaan het geluid kwam hem niet meer ter ore het was zoals hij had verwacht wist waar hij naar toe zou gaan maar toch toch had die trommelaar wel iets harder mogen spelen hij had weleens wat enthousiasme…

Ze kwamen en gingen, namen niets mee dan hun afdruk in stilte. Ik bleef achter en verloor mezelf in hun schaduw.…

Wat is je nalatenschap Een kist met gereedschap Vind ik nog iets in je huis Ligt er nog iets in de kluis Wat laat je allemaal na Ligt er nog iets in de la Nog een oude rekening Of een kindertekening Is het veel of is het niets Een auto of een fiets Een TV die het nog doet Of een stapel beddengoed Wat laat je zoal achter Nog een fles…

lichaam en geest zijn altijd samen geweest en toch zijn het niet altijd vrinden vaak komen er situaties voor waarbij zij ondervinden dat ze elkaar even niet verstaan de een wil meer van de ander maar soms kan dat niet de geest eist te veel van het lichaam dat lijdt tot groot verdriet verander toch verander zeggen ze elkaar want we we…

Voor het niet meer lukt om de kieren van ramen en deuren af te dichten tegen verraad, moeten we andere risico's nemen om onze dromen te behouden Tot het niet meer lukt om met handen en heupen onze onmacht met elkaar in liefdesliedjes weg te dansen en mee te zingen met het geluk en het verlangen Dan samen met ogen en lippen te dansen…

Dan even niets Tot zij op haar fiets Toen amper vier Als een gieter zo fier Ze kijkt op en stopt Wuift en lacht De mooiste lach Die hij ooit zag Ze gooit een kusje Kijkt over haar stuur En rijdt verder Naar de schoolpoort Hij had dit vaker gezien Al die jaren voordien Hij voelt de wind Suizen in zijn oren Dan even niets Dan ziet…

Alle dieren zijn aan het treuren Want er gaat iets naars gebeuren: Hun dierbare baas die stopt ermee Ze brullen luid 'o nee, o nee' Ze willen hem enorm bedanken Maar kunnen nu alleen maar janken Uit naam van hen doe ik het maar: Bedankt... jij grote steunpilaar Jij was de redding, jij bent de rots Op jou blijven we apetrots We voelen…