Alle inzendingen over jaargetijden

Nog stonden alle bomen zonder blad, de eiken en de iepen en de beuken, als grijze bossen op de grijze lucht zo waren, dicht en ruig hun brede kruinen en leken op een rij van lege kooien, in de effen grijzig-blanke voorjaarslucht toen daar een vogel langs vloog, donkerzwart, heel in de verte vloog hij traag en recht langs al die bomen, als van…

Gij blauwgekaakte wolken daar, halfwit, omtrent uw boorden, die gruwzaam in de hemel moêrt, en grimt in ‘t gramme noorden: hoe lange speelt gij, koud en kil, de baas nog hier? ‘t Is half april! ‘t Is onbermhertig koud; en ‘t kan, de zonne ondanks, gebeuren, dat, ‘s morgens, al dat gers is, wit geruwrijmd, staat…

En nu, nadat je weg weer ‘k mij in herinnering baad in hoe we met de hond liepen sieraden ontknoopten popjes van vuil ontblootten dicht tegen elkaar lagen en sliepen De morgen naar Joodse liedjes op eieren blije gezichten verfden, op èèn een dikke buik waarin kindje en handen op buik Tegelijk ontpopten dagen vol van geluk, ‘k als…

Daar is een fijn gekwetter in de lucht Van vele vogelkelen, Mij blijft dit lichte vogelengerucht Alwaar ik ga, omspelen. Het is het tjilpend lief geluid, Het fijn gepiep van mussen, 't Is nu en dan met ver gefluit Een merelstem daartussen. Het is het zacht en blij gekweel Van mezen en van vinken, Die even soms uit vrijer…

De Walstraat waar magnolia’s groeien betoverd, getooid met een lentekrans weerspiegelt de singel hun eerste dans een wals waar wit en roze ineenvloeien Het grote voorjaarsbal is begonnen! de deelnemers zetten hoopvol de toon toegewijd hebben ze bloesemend schoon uit blaadjes tot zijden jurk gesponnen Al snel volgt de buiging, de laatste…

Leef je leven Denk niet aan morgen Leef vandaag Een leven zonder zorgen Ooit komt er een dag Dat het leven naar je lacht Vechten voor geluk En niemand maakt dat stuk Leef vandaag…

Ik vecht voor mijn geluk En niemand maakt dat stuk Je hebt maar één leven Dus moet je daarin alles geven De toekomst zal het leren Gaat het niet zoals je wilt Dan moet je dat accepteren Ik vecht voor mijn geluk…

Gans de Dag is klare kracht, late lente - zware vracht groen de bomen dragen - klaar de blauwe lucht op 't sterk daken-rood, geducht bolwerk, blaak'rend in de Dage! Weke jeugd van tastend stréven fijner twijgen, blader-beven trillend op de teed're lucht, is vol-groeid tot sterke jeugd-kracht, die Verlangens volste vreugd bracht…

Vergeef me Steeds maar de vraag Waarom leef je In m'n leven een nieuwe start Het leven heeft me getart Eindelijk een comeback van Danny van Strien En een hele nieuwe start…

Als ik dood ben kom ik op het Journaal In de Nederlandse en Beneluxe taal Op het Internet ben ik al beroemd Heb zelfs met beroemdheden gesjanst en gezoend Als ik dood ben kom ik op het Journaal Hoe het ook komt Dan is de levenscirkel pas echt rond…

Pas is het lente bomen struiken verbladeren meerdere vogels fluiten nestelen 't lengen van de dagen. Morgengroet telkens vroeger ontmoet nachten die ontwaken licht verlengde dagen maartse buien afscheid nemen weinig regen is er gevallen smaken ver-schillen nachten verkleinen mistbanken langzaam verdwijnen. Open hemel vrolijke…

Sterk moet je als man zijn Een leven met veel pijn Aan alles in het leven komt een eind Ik heb mijn trots als man Maar huilen deed ik ervan Ik ben een jongen met vrede in zijn hart Maar de meeste mensen zijn gemeen en keihard…

Uitgestrekt, mistig en nog stil leunt de stad tegen de duinen uitkijkend op het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een vale bleke zon komt op het mag nog geen dag heten gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten. Schaduwen glippen geleidelijk geniepig weg langzaam verdwijnt…

Wat zijn ze schoon, de schemerige dagen Die niet meer grijs en nog niet paarlemoer Zijn durven, alsof er een lichtschijn voer Door een groot ademen, dat met zijn vlagen Van ijle blankte langs ons henenstrijkt, En even staat en langzaam witter wordt, En dat een bal en een geschitter wordt En ’t effen grijs doet glinsteren, - en wijkt. De tuinen…

Zon op dunne lenteblaren, Dans van schaduw voor de voeten, Wind door opgehuifde haren, Kushand, lach en vluchtig groeten… Moet de druk van lange dagen, Moet de gaaf der ogenblikken, Dan zo zwaar zijn om te dragen, Dat die last de knie doet knikken? Vlindrend vouwen zich de kelken Om de nieuw ontkiemde vruchten, Weinig weegt hun wit verwelken…

De winter weent, de lente lacht, de kluizekens gaan open; en 't blad, dat zich te bergen placht, komt kraakfijn uitgekropen. 't Is al zo klein en al zo nipt, zo netjes en zo nuchter; en 't meesje dat er tussen wipt het fladdert nog zo schuchter. Een vlinderlucht waait vleiend zacht om al die tere levens. De winter weent, de lente lacht…

Het is vrijdag 21 maart 2025 het is 7 uur in de ochtend de lente is officieel aangebroken het wordt vandaag 22 graden de nachtslaap verlaat me ik sta op, de droom blijft en snel laat ik m'n vingers dansen over het toetsenbord dromend had ik gedoucht met Maxima zij is naast royalist ook Koninklijk naturist beiden in ons blote naakte kontje…

Gedachten steeds weer aan hetzelfde besteed aan zonnestralen over kabbelend water aan die zeilboot die daar tussen de oevers gleed of aan die statige zwaan daar even later. Daar achter het golvende gekrookte riet de zwaluwen die over het water scheren een schilderij waar menigeen van geniet en de schepper voor te danken en eren. Dromerig…

Maartlucht, die er tegelijk zo scherp als glas en zo ontvoerend zijn kan. O, de bezieling, zijnde in de bezwaren anders nooit betrokken streken en schuilgelegen uitzicht te brengen vondsten fonkelend en schaars: de moeilijkheden zijn de kans der kunstenaars. ------------------------------------------- uit: Verzameld werk (1951-1952)…

De wind van verre moessons en passaten weet niets van winterlast en lentebaten hoort geen gefluister in katrines bomen daar ruist hooguit iets in haar struikgewas het pimpelt in pastelgetinte dromen waar 's ochtends in de bellefleurenbomen een marter klimt en otters in de plas zich met de rugstreepzandpad laten horen het wiekt en wuift…

Het Leven heeft geen zin Het is de Criminaliteit of de Uitkering in Er is gezegd dat je eerlijke kansen krijgt Waarom heb ik niet bereikt wat ik heb bereikt Ik ben een strijder Omdat ik in het verleden met slapeloze nachten op mijn kamer heb geleden Het leven heeft geen zin Het is de Criminaliteit of de Uitkering in…

Karekiet wiet wiet, toeteren, kwetteren, tsjilpen, Suske wiet springtij van gewassen een nieuw kleedje aanpassen. Zonsverduisteringen wegdeemsteren vruchtwater opveren 't likje verf donkere paden 't licht baden. Sproeikoppen ontwaken herderstasjes bewateren. Kippen scharrelen naar Paaseieren de koekoek roept mijn eerste ei…

Overschie Met je hoge brug Abtsweg West Sidelinge en Kleinpolderplein Overschie hoe zou je over honderd jaar zijn Overschie Met je Burgemeester Bauwmannlaan Een komen van mensen en gaan Overschie zal altijd blijven bestaan Overschie zal nooit verloren gaan Overschie dorp in een stad Maar wel 1 zo mooi als een schat…

Ei, al lente?…hm, dat ’s vroeg! En dat gaat maar zonder vragen! Vreeslijk lengen toch die dagen!… ’t Had waarachtig tijd genoeg!… ’t Endje zal de last wel dragen!- Nu; het licht er toe… ’t Is fris… Brrr ! Als dát nu zefier is! Hiet dat warm? het vriest, pot domen!… En wat zie ik aan die bomen? Zou dat ook al mee gaan doen?… Al zijn leven!…

schizofreen als geen een schommel je gestaag tussen talloze humeuren: dicht én dicht de kleuren die je ontsloot vandaag doch één karakter domineert dat kriebelt en begeert, is in het charmeren rijk getalenteerd het pronkt en lonkt en weet vanouds hóe te zegevieren:…

Dit is een duivelskind, deze maand Maart. Men kan dit in een stormnacht goed bemerken: Hij buitelt door de schoorsteen op de haard En blaast de torenhanen van de kerken! Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart, Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken, En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard De drager, dat de akker gaat bewerken…

Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw En flikkerde op het water, en de stenen Van huizen en straten waren wit beschenen En grijs bestrepeld met der takken schauw, En in de ganse stad waren door-énen De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou, En waar de warmte lag in de luwte lauw Woei felle wind om huizen-hoeken henen. Wit…

De allerlaatste februaridag de laatste vóór de eens-per-vier-jaar laatste brengt volgens 'Weer' waarin ik mij verplaatste wat buienwolken met verijsde top Koel en hoogpolig stromend door de lucht van smeltend arctisch ijs en schotse bergen aanvankelijk nog ietwat wisselvallig met stofhagel en vorstkans aan de grond Nadien goddank…

En de bomen Die alles overzien En troostend toekijken - Zij die met of zonder blad Voor ieder die het zien wil Altijd dezelfde zijn.…

Te midden van dof gras staat een groep witte pijlpuntjes om de strijd aan te binden met gaande weer komende kou doorboren soms een sneeuwlaagje dat hen plotseling overvalt de krijgshaftige spitsjes worden gestreeld door vroege zon zijn allemaal open kelken spreken tot al wat hen omringt over aanstaande bloei hernieuwde levenskracht de…