Alle inzendingen over Het laatste maal

maal bevend zijn jongste kleinkinderhoofd…

Voor de laatste maal de adem inhouden, zoals een echtpaar voor de huwelijksnacht. Het moment. Het nu. Het nooit. Het altijd. Het alles. Het niets.…

Tranend kijk ik hoe je ó zo lief slaapt, hoe je ten laatste male knorrend gaapt. In de spiegel van de liefde, zie ik aankomen, het mes dat mij kliefde. Af is het ogenschijnlijk eeuwige leven, zonder enige angst, zonder beven. Zonder hart is een mens niets dan gedachten, er is dan ook niets meer te verwachten.…

Nee, want in mij was 't licht echt kapot En elk gesprek dat zou verzanden De laatste maal ging jij tot op 't bot.…

u lijkt zo vergeten in die kartonnen doos - pockets 50 cent- geel en stoffig voor de laatste maal wordt u meegesleept meneer Dickens verleden week zag ik u in de kerk ‘opbrengst voor het schilderwerk’ u lag daar hopeloos ouderwets en verschrikkelijk onverkoopbaar rafelig is nu uw rug verschoten op de boekenplank toch droom ik in uw…

pak mijn hand dan voor de laatste maal wanneer de nacht haar ogen sluit en jouw laatste adem heel zacht mijn donker rode haren beroert nee ik zeg geen dag meer tegen jou nooit meer een tot ziens of tot kijk want ogen hebben geen gezicht meer uitzichtloos kom pak mijn hand dan haal ik jou terug uit het licht in het licht zonder…

Een laatste berichtje aan een vriend Een briefje voor mijn vinder Hebben we dit verdiend Is mijn ziel straks als een vlinder Het laatste maal met familie Straks voor altijd verdwenen Nu de laatste keer dat ik ze zie Een laatste liefdevolle blik voor diegenen De witte kolk komt dichterbij Geen weg meer te vluchten Geen beweging…

De dagen zijn geteld als de slapende bron een laatste maal vloeit. Het leven is vloeibaar als kwik tussen hoop en aambeeld.…

Wanneer het smelt, streelt het de bladeren, voor de laatste maal, met zijn koude hand. De spinnenwebben, zijn gesponnen juweeltjes. De waterdruppels op de draden, zijn als parels aan een ketting. De natuur heeft zijn geheimen, om als een kunstenaar, bomen en struiken om te toveren, in het helderste kristal.…

En soms explodeert het ongemerkt en fataal; blokkeert en shockeert het vele levens, dat in verdriet doet uitreizen voor de laatste maal. ( In medeleven met de nabestaanden van de slachtoffers op 22-3-2016 te Brussel)…

Reeds met ’t eindpunt in zicht ging jij ‘t laatste pad betreden Je verlangde naar rust wellicht in de eeuwigheid na het heden Met de laatste adem om je lip sloeg jij de laatste kadeweg in In de verte naderde al ’t schip; langer wachten, had geen zin Met al de rust in je lieve hart bezag jij mij een laatste maal Op je uiterlijk niets…

Hij ziet het zinloze en smeekt me om het half gelezen boek, de tandenborstel nog in zijn verpakking, een laatste maal ruiken aan die opgevouwen trui in een hoek van de kamer, voor eeuwig op slot. Na mijn dood iemand die hem vindt en denkt wat jammer toch, ging net op reis.…

zijn lijfwachten bedachten echter een duister plan (niet te vertrouwen die lui) de koning en zijn koningin stierven na een “goed“ voorbereid laatste maal. en zowel de lijfwachten als het volk huilden schijnheilig krokodillentranen allemaal…

maal wat zijn dat toch voor waanideeën je verlangt naar een wat naar een waar iets misschiens iets dat je nooit hebt begrepen de regelmaat ontroert meer dan de flarden ochtendmist die gaan voorbij lejo…

Gaia is onrustig De wind raast over 't land 120 km per uur Blad verwordt tot zand Elementen laten zich horen Regen hagelt neer Wortels uit aarde getrokken Weergoden gaan tekeer 'De Goede Week' voor Pasen 'Witte Donderdag' 't laatste maal 'Goede Vrijdag' lijdensweg We kennen het verhaal Storm voor de stilte Lijden voor verrijzenis…

Kom dan nog even aan mijn zijde staan, buig je een laatste maal over mij. Kus me, en fluister dan iets liefs, mijn kind Want zelfs van hierboven wordt je nog bemind. De dood, in deze liefde zal alleen een voorgoed slapen zijn een wachten op u, mijn meest geliefde naar een eeuwig samen, een eeuwig gelukkig zijn.…

Verscheurd breng je verkrachte wanhoop ademloos wordt een laatste toeslag uitgestoten als schaamrood knaagt aan een schitterende fontein met verstoft geweten wanneer avonden rood kleuren stijgt de mens voor een laatste maal boven zichzelf uit en zoekt op vleugels van aflandige wind naar verloren gewaande duiten jij schatert, spuugt…

Het was in een sereen blauwe meinacht: in stilte verlicht de maan magistraal God geve het niet voor de laatste maal de vreugde die de bron mij heeft gebracht. Vanuit het niets verschijnt een nachtegaal, strijkt neer bij de fontein en onverwacht galmt een trieste melodie die met kracht aanzwelt tot wat ik denk in mensentaal.…

dacht ik toen hij binnen stapte jong, lang en knap eigenlijk, zou moeten schrijven zoals testamenten geschreven worden voor de laatste maal biechten laatste sprankel van de vrije wil de laatste alomvattende gedachte het laatste oordeel van het geweten en de laatste ronde uit het hart en zintuigen zingen zou moeten iedere dag het…

Als de lippen zijn verdroogd en de oogleden voorgoed zijn gesloten strijkt een zachte hand nog een laatste maal over het hart van het vergankelijke van een kostbaar leven Een leven dat geliefd en geleden heeft Tranen stromen haast woordeloos uit de zielen van de getroffen nabestaanden Er volgt een massieve, ondoordringbare stilte…

maal wat rest er van Eden in dit heden?…

Nog eenmaal wil ik mij in de gang begeven de trappen lopen van mijn middelbare leven voor de laatste maal de bronzen namen lezen tevergeefs mijn letters boven halen.…

zoeken ze naar de expressie die ze nimmer gekend hebben voor de laatste maal draait de sleutel zoals een steen wordt voorgewenteld geen reddende engel in beeld gesteven kapsels in lange warme mantels een decadente melange van hebzucht en onvermogen rollen kijvend het riool binnen van ver vleugelt een wijze voorbij ziet de gevels verpulveren…

Toen KNAAP mij de laatste maal knipte, Was hij aangedaan onder zijn werk. 'Wat wordt u al grijs!' sprak hij somber, 'Ik vrees, u studeert te sterk.' En JONGMANS, toen hij mij gistren De maat voor een pantalon nam, Keek van mijn magerheid zó op, Dat ik dacht, dat hem iets overkwam. Vater MULLER* ontzei me zijn tafel.…

Mijn herinneringen verzamel ik om me heen als een zaaier zijn oogst en verlaat deze oever naar die van een nieuw leven Ik sluit diegenen die ik liefheb en die mij beminnen binnen in mij en groet ze allen een laatste maal.…

naakte zonden voor het openstaande raam waar hij de stille zee zag gaan die als een spiegel van zijn ziel waarmee hij nu eens was verbonden hem vertelde van de tijding die weldra hier zou ontstaan Zijn tranen smaakten niet naar meer sinds hij geloftes had ontbonden en in koffers had verzonden op een reis die niet bestond al zag hij nog een laatste…

Twee aan twee trekken zij door de verslagen stad op zoek naar schandknaap Paris en zijn schat totdat een verkenner van Troje’s laatste veste, Heleen bespiedt, verschalkt ten langen leste. Met een diepe schreeuw heft de hopliet het staal, doorklieft de Myceense hoer voor de laatste maal totdat zij stervend in Paris’ armen valt.…

De smerige vlekken deren niemand soms is het wel een beetje kleurloos maar het dikke bruin gespannen touw dat vreemd gedraaid, oerkracht verbergt slijpt de messen voor het avondmaal haar luidruchtig zuchten begeleidt nieuwe adem en breekt stevige vliezen in nachtelijke uren waar terug naar de natuur door flikkerende kaarsen verlicht…

Een taal waarvoor geen teken is in dit heelal, verstond ik voor de laatste maal. Maar had geen adem meer genoeg en ben gevlucht in dit gedicht: noodtrappen naar het morgenlicht, vervaald en veel te vroeg.…

maal zijn gang nog ging langs witgestilde meren en besefte dat volledigheid de dood was die hij zag Want de koningen verloren er hun rijk om te regeren en de kardinaal verkeerde met de duivel naderhand ook de dolende bleef dolen als een vogel zonder veren en de bedelman verdorstte er in uitgesleten zand Daar moest hij steeds weer aan…