119 resultaten.
Verjaring
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 149 Overal is het bomvol
nu slechts keukenmeiden praten
en het vurig feest gevierd
alles knalt hier; zelfs de kurken
sissend grommen gouden jurken
verder hoor je slechts gejank
van het dier onder de bank
het is weer oorlog in de lucht
het oude jaar is op de vlucht
Maar als de lucht geklaard zal zijn
drinkt Nieuw Jaar zijn klare wijn.…
Verjaren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 764 Elke dag is weer een nieuwe,
en zo komt elke morgen weer,
dezelfde echter nimmer meer.
Elke dag is weer een nieuwe
en nu en dan verjaart het jaar,
een oproep voor een dankgebaar.
Elke dag is weer een nieuwe,
een plots besef van ’t gaat voorbij
maar ook van liefde leven wij.
Elke dag is weer een nieuwe,
zo bloeit een leven in de tijd…
Verjaring
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 189 Het nadert..
De dagen telden uren,
in nauwgezet verduren,
tot de ochtend schriel herrees.
Tot een wederkerend feest..
Als een feniks,
in gouden gloed getooid,
vlammend uit de eigen as,
zo zag je pas..,
de zon.
-
Het nadert..
Verheug je,
wees voor even blij.
Je bent weer verder,
de adem ingetogen,
de reis nog niet voorbij…
Verjaren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 219 Ik geloof dat het mijn onderkin was
die het eerst wat uit ging hangen
Mijn borsten zijn ook niet meer
van die fiere staande prangen.
Mijn billen voldoen niet aan de norm
mooi en rond van vorm
Mijn leeftijd is mij aan te zien
Oh, was ik nog maar negentien.…
Verjaren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 457 Morgen komt er weer voor mij een jaartje bij:
wat zal het brengen, leed en vreugde zoals
elk jaar dat bracht, en zoals de herfst met
bonte kleuren vriendelijk oogt zal ook
het nieuwe jaar wel zegen brengen en de
dagen nu en dan een fleurig uitzicht bieden.
Maar ik word oud en zou wel wijzer moeten
zijn en weten dat geen mens ooit kan ontkomen…
Verjaren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Roze guirlandes
ruiken naar het aanstaande
dat zich niet vergist.…
Verjaren is
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 278 Verjaren is weer even zien
wat al voorbij is in ons leven,
dan weten we toch ook misschien
dat alles ons hier is gegeven:
de vriendschap, ’t licht en mooie dingen,
de liefde ook van Hem die leeft
waarmee Hij ons hier wil omringen
in al wat Hij gegeven heeft.…
Minderjarig.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 268 Maar met het stijgen van de jaren
Komt de klad in het verjaren
Wil je enkel nog rentenieren.
Maar ben je minderjarig
Ben je heus niet minder jarig.…
Wat als de Sint
snelsonnet
2.0 met 6 stemmen 989 Wat als de Sint geen Sint was maar een trol
wiens trek in kinderen niet kon verjaren
en als zijn Pieten eens kobolden waren
beneveld en verhit door alcohol
dan was er niemand die er zin in had
en voerden we geen zwartepietdebat.…
Opvoeden
snelsonnet
3.0 met 9 stemmen 287 Voor opvoedfouten geldt goddank verjaring -
Hier spreekt er een met levenslang ervaring.…
Rimpelloos verjaren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 284 Op Allerheiligen verjaren,
met de jaren minder rimpelloos
tussen wensen en chrysanten.
Een bittere pil om te slikken:
doe dit met een zoete dronk
om niet te verzuren.
Het is nog te vroeg
om de bodem te zien.…
Vlaggenzee
snelsonnet
3.0 met 15 stemmen 138 Mijn dank voor het massale vlagvertoon
Van gisteren, de dag van mijn verjaren.
Het was één grote vlaggenzee in Haren,
Alsof bij afspraak vlagde men synchroon.
Ja, de bewondering voor mij is groot,
Men loopt hier weg met mij als dorpsgenoot.…
RULE BRITANNIA (4)
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.154 In 't fotoalbum van Elizabeth
ter ere van haar tachtig maal verjaren
ontbreekt Camilla, voor haar zoon de ware.
Zo is prins Charles weer flink te kijk gezet.
Ze heeft de regels er op nagelezen;
voor haar kan er maar één de Tweede wezen.…
Heel Holland vlagt.
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 134 Ik heb het echt geweldig voor elkaar:
Heel Holland vlagt de dag dat ik verjaar.…
Verjaardag
hartenkreet
2.0 met 65 stemmen 14.720 Dag van het verjaren, de haren
ze worden dunner, en verklaren
mijn wijdse gebaren, die bedaren
zij hebben enkel nog, de bezwaren
van nogmaals te rondwaren, na jaren
op te klaren, eindelijk uit te varen
Mijn glas geheven, hoogst,
mijn vrienden, troost,
ja proost, ja proost!…
Treurboom
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 270 Huil maar voor hen
die niet echt verjaren
omdat ze er wel zijn
maar niet bewust
zelfs in hun dromen
een schulp zoeken
om weg te kruipen
ver weg van iedereen
in een andere wereld
leven met verdriet
het leven glipt ze
door de vingers
huil maar met hen…
Oude kou
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 630 De witte lakens zijn bevlekt
met maagdelijke tranen
van nieuw verdriet
over oude zaken
die niet willen verjaren
Oude kou bevriest van binnen
resten levensvreugd van toen
vertekent ook het beeld van nu
tot een simplistisch afgietsel
van gedane zaken zonder keer…
cirrus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 de ochtend valt vandaag
in luchtledig
er zijn geen restjes gisteren meer
bladeren liggen onbeschreven
kale velden
wikken en wegen
verjaren naar voorjaar, nawinter
zonder nevelzweem
maar met licht gesluierde horizon
geleidelijk van richting
zachthoofdig in hoogte
zodat we meer lucht krijgen…
Naar psalm 139
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 7.469 Gij weet van mijn wezen, Gij kent mijn bestaan,
mijn zorgen en vreugden, mijn komen en gaan.
U dank ik vandaag, nu ik jarig mag zijn.
Gij ziet er mijn jubel, bemerkt ook mijn pijn.
U dank ik dit leven, zijn kracht en zijn gloed,
Gij denkt aan mijn zoeken, mijn falen, mijn moed.
Gij draagt me de dag door, behoedt me bij nacht,
Gij zijt het steeds…
Weer een verjaardag...
netgedicht
4.0 met 48 stemmen 9.485 Weer een verjaardag, bloemen, wensen,
een tijdje stilstaan bij wat was,
een droom, een onvervuld verlangen,
een kijken door het vensterglas;
Weer een verjaardag, dagen gingen
en heel veel stroomt zo snel voorbij,
we worden oud eer we het weten
maar in ons hart zingt helder-blij
het diep besef: we zijn geborgen
bij Hem die Leven is en Licht…
Zigeunerhart ~ Voor Gerard Cornielje ~
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.769 Zigeunerhart
gedreven door tonen
is muziek de leidraad
die door zijn aderen vloeit
van en naar zijn zigeunerhart
dat hem opzweept
tot het creëren van
wat leidt tot grote hoogtes
schittert de twinkeling
niet alleen die van zijn ogen…
OP HET VERJAREN VAN Mejuffrouw SUZANNA BORMANS.
poëzie
3.0 met 13 stemmen 5.676 Het zonnelicht verrijst zo vrolijk als uw wezen.
Als lachte 't u op uw verjaardag toe,
Begaafde maagd, zo zacht van aard, zo uitgelezen,
Wier liefelijk gezicht ik nimmer moe
Lang wens te zien verrukt en opgetogen.
En mij nog lang te spieglen in uw ogen.
1675…
De blauwe engel
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 2.133 lange ritten zit rails hem achterna
de middag tuurt, duwt de tijd vooruit
voortijdig zet donkerte in, waardoor
koplampen de eindeloosheid beschijnen,
zijn komst haalt en brengt berichten uit
een ver verleden tot ze zijn aangekomen
op hun plaats van bestemming…
Pas de deux
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 331 Obscuur dreigt het bevruchte firmament
verbergt bliksem en donder
voor onverwachte momenten
zoals bladzijden van een roman
hunkeren naar het omslaan
om de volgende stap te zetten
zwartgedrukt in sneeuwwitte velden
wachten op de vochtige vinger
die kantelen laat
of terugbladert in al gelezen tijden
de okergele grond ligt roerloos aan…
in spin de bocht gaat in
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 295 ik groeide uit m’n lijf
ze gaven me
gratis verblijf
in een vel met te wijde bekleding
leven is blijven stilstaan
omkijken en vooruit turen
een, twee, drie, vier
mijn even duurt altijd
aan te doen was er niets
ik hield mijn armen
wel op met mijn mouwen
verjaren zonder
tussenstations
is immers nooit te vertrouwen…
Bij tanend licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 270 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
Gekerfd
netgedicht
4.0 met 36 stemmen 858 Wij kreunen tegen hekken
om het wrakhouten bestaan
op de vermolmde plekken
is het leven ons ontgaan
wij schurken onze lijven
tegen geschaafde knoesten
in sex de tijd verdrijven
voor het voorgoed verroesten
wil ons gekerfd bewaren
in de ringen van een boom
opdat wij nooit verjaren
als gelittekend icoon.…
MOEDERS VERJAARDAG....11 april.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 haar verjaren
dood is ze toch pas
als ik
dit niet meer doe.…
Bij tanend licht. Gedachten in de ouderdom 6
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 119 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
Zaterdag de 13e, de 13e februari 2021
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 113 De dag na mijn verjaring
De dag van de hele dag zon
De dag van de hele dag ijs
Koud, dus warme wanten aan
En onderkleding, dichte schoenen
Extra sjaal en vooral muts
Mutsen op het ijs
Mijmeren aan de kant
Even niets aan de hand
Of toch verdrietig Nederland
Want die Elfstedentocht
Die blijft in de vriezer…