242 resultaten.
Berk
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 408 De kruin als koraal
wiegt de westenwind in slaap.
Hij danst als een sjamaan,
schaamteloos, theatraal,
zijn jas ligt op de klinkers;
de hemel, onbewogen,
ziet zijn naaktheid door de vingers.
Een berk in december
rekent niet op mededogen.…
Tropisch avondliedje
netgedicht
4.5 met 19 stemmen 665 De maan wiegt
als wit linnen
beroert door een bries
uit sterren.
Duisternis trippelt
op zwarte muiltjes
mijn kamer binnen
en streelt mijn gezicht.
In de verte
zingt een minaret
het avondgebed en ik,
sluit mijn ogen.…
In de schoot van de maan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 245 jouw stem wiegt mij
in de schoot van de maan
waan ik me veilig
schommelend op de tonen
vlei ik me dichter
spelen sterren tikkertje
in deze rusteloze nacht
waar donkerte het wint
tot de muziek wegsterft…
Tederheid
hartenkreet
4.7 met 3 stemmen 322 de wind vlijt zich
smijdig om de boom
en streelt liefkozend de stam
de groene kruin wiegt
met zichtbaar welbehagen
de bladeren groeten wuivend
zo doen ook wij
mijn lief in alle jaren
die wij nog samen mogen zijn…
Geheime tuin
netgedicht
3.7 met 7 stemmen 94 vandaag blader ik blootvoets
door onze geheime tuin
het gras nog nat
en in koperzacht tegenlicht
beroert de wind een vrouwenmantel
ze wiegt haar beeldschoon bekken
met rollende druppels dauw
zo teder
en ik denk aan jou…
..er gebeurt wat niet kan
netgedicht
3.9 met 11 stemmen 113 als zwarte engelen
zwermen bommen
boven daken van de stad
de hemel herhaalt zich
in het water weet niet
wie en wat hij wiegt
in het lege landschap
voorbij de verre verte
verwaait het verlangen
de werkelijkheid
zo ondraaglijk
dat er gebeurt wat niet kan…
Kindje
poëzie
3.4 met 7 stemmen 1.885 Nu wiegt het leven je in zijn
Brede armen, als een popje zo zacht, je
Ogen zijn bloemen, het daglicht dat lacht je
Moederlijk toe - het sterke leven wacht je,
Mocht eenmaal - o! Kindje moge altijd mijn
Liefde als 'n krans muziek om je hoofdje zijn!…
avond
hartenkreet
4.3 met 27 stemmen 1.204 de avond valt
het koele laken van je wezen
dat me optilt
en samen met de wind
zachtjes wiegt
op het ritme van de maan
de wereld wordt zwart
jij blauw
je ogen doen me dromen
laat je sterren
voor me schijnen
heel eventjes
alleen voor mij…
ja?
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 520 vuurrode koorden dansen
in het groene licht
van de zuiderse kapel
een tap geeft de leiding
en wiegt
op en neer
een neerwaartse spiraal
duikt op
in de ondergaande nachtzon
een nieuw leven
vol gebreken
springt in het ravijn…
En dan nog iets (12)
hartenkreet
3.2 met 4 stemmen 426 zie
je
het
riet
rust
niet
ruist
een
eigen
lied
wiegt
in
de
wind
zie
het
buigen
recht
veren
nijgen
en kiemt kiemt kiemt
het kiemt kiemt kiemt
kiemt kiemt kiemt kiemt…
Dorstig
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 160 een warme glimlach
kleurt haar lippen kersenrood
als de fluister van de liefde
zoveel kan veranderen
in het leven van alle dag
vraagt ze
wat doet dan
het zachte van een regendruppel
op een bloemblad
dat zo verloren
heen en weer wiegt
in het zuchten
van de wind…
Een stap te ver
netgedicht
3.9 met 15 stemmen 620 er schuilt een moeder
in het kind
dat zichzelf wiegt
en een treurlied zingt
blijf in het zandspoor
had ze gezegd
loop niet in de val
van de groene velden
elke grasspriet
is er één, dichter bij de dood
de kleine speelt
alleen nog in haar handen…
En woordloos bloeit
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 321 je zingt
tot wolken
je volgen
oplossen in lied
de zon
je melodie kan
laten schijnen in
blauw zonder verdriet
mag ik
je vangen in
de kleur die
is blijven hangen
en woordloos
bloeit op de bloem
die wiegt op het
refrein van jouw lied…
ontbreken
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 168 aan de gerafelde kant
danst de wind
wiegt het licht
een langzaam
veranderen in aarde
het zachte breken
naamloos verborgen
in een lange winter tussen
alles wat duister is
deze stilte heeft stekels
een verdwaalde dichtregel
glijdt langs het venster…
ontwaken van een kind
hartenkreet
1.8 met 5 stemmen 4.215 waar het ochtendlicht tinten
achterlaat in de resten nacht
kraakt het eerste leven
barsten in het bestaan
vol trots en zekerheid
wiegt je naam in de wind
van het bestaan,
je bent nu
en even twijfel je nog
heel even maar
langer.
een seconde, meer was het niet…
haar kind
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 524 ze koestert haar kind
met warme ogen
haar aandacht schemert
rood in het groen
in armen vol rozen
wiegt ze haar kind
de geur van hen samen
gedragen door de wind
zij vlijt haar kind
in een bed van gras
het kind dat even
in haar gedachten was…
Gestoord
netgedicht
4.3 met 10 stemmen 540 Hij wiegt zonder te rusten
terwijl zijn vingers draaien
om wat mij niets lijkt
ik ga naast hem zitten
observerend
stil
tot ik de drang om
mee te gaan in zijn beweging
niet meer kan weerstaan
maar wanneer hij zegt
hou op
zo raak ik de draad kwijt
gek
stop ik verward…
Koude grond
netgedicht
3.5 met 8 stemmen 140 sinds de waarheid op zijn kop staat
lijkt zuiverheid overbodig
Weesgegroetjes hebben afgedaan
daar het ongeloof zich uitstrekt
valse triestheid druppelt op de knoppen
die zich schuilhouden voor de zon
verlegenheid zich kleurt roze
wanneer wind hen talmend wiegt…
levenslied
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 414 maanlicht wiegt hemel
open
trilt mijn hart vol liefde
sterren sterven
vol vreugde
het heelal is zwanger
hoge bergen
bewandelen diepe dalen
gedragen door zee
-het levenslied-
kom zing met ons mee…
Gedragen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 285 Wankel, leunend
op de vensterbank
ziet ze hem gaan
zijn pas onzeker, traag
het kistje op zijn schouder
wiegt het ritme
dat maandenlang
het hare was
de weg buigt af
langs gracht
en beukenhaag
dan sterft de stilte.
(Gebeurtenis in 1954 beschreven in 2010)…
Ik heb jou mijn naam beloofd
netgedicht
3.8 met 13 stemmen 282 donker daagt jouw schaduw
op het bankje bij de dijk
je wiegt met de meeuwen
en fluit de golven voor je uit
de geur van pijptabak
trekt wolkjes in mijn hoofd
ik lees de omrande woorden
laverend boven zee
blijf ik je ontmoeten
ik heb jou mijn naam beloofd…
de vleugels van de morgen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 het zijn de vogels die me
door de morgen loodsen
het gloren van hun kwelen
is een streling op een vlies
in de stroming van de klinkers
trilt de dag nu open
de drilboor van de straat
wiegt de vleugels van een koor
als het wit van zilverreigers
verdrinkt in hete wolken
klinkt de morgen
zwart van troost…
Zomert kleurloos
netgedicht
3.1 met 7 stemmen 405 jij plukte
kleuren uit het
hart van de bloem
wat bleef was de steel
nog wiegt ze
in reiken naar zon
op troostloze wind omdat
niemand haar kinderen vindt
jij zomert kleurloos
plukte je vrij want
het hart dat jij koos is
herfst en dood al voorbij…
nat gras
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 669 in de tuin van haar geest
op armen vol rozen
wiegt ze het kind
zachte geuren
zoete woorden
gedragen door de wind
in de tuin van het huis
huilt ze met het kind
de druppels vallen zwaar
op het groen
in een bed van nat gras
vlijt ze
het kind dat er ooit was…
Muzikale kat
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.751 Hij wiegt dan met zijn heupen
lekker in de maat
en als hij op zijn kont zit
doet hij dat met zijn staart.
Hij heeft niet zoveel voorkeur
voor hetgeen hij hoort
maar je ziet als er reclame komt
dat hem dit heftig stoort
---------------------------------------------------
Uit mijn bundel "Mijn kat en ik."…
Fluiten in een lieve lust
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 191 geel wiegt
met oranje harten
in de lichte lentewind
blauwwit
kriekt de krokuspol
naar de warme zonnebol
er hangt
iets onbestendigs
in de eerste voorjaarslucht
vogels die al
vroeg ontwaken
fluiten in een lieve lust
na de lange
winterrust neemt
lente eindelijk zijn vlucht…
Goed in grijs
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 101 je druppelt binnen
met in je ogen een belofte
in je haren de jaren die je koestert
en in je handen de warmte die ik zoek
je voeten dragen je nubiele lijf
het wiegt door de ruimte
als een bootje op zee
ik ben niet meer als vroeger, fluister je
ik kus je krullende lippen en zeg
je bent precies goed…
SeiZoen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 161 een late rode klaproos
wiegt op de tonen van de wind
een paardenbloem wacht op
getuite lippen
buizerds kondigen zichzelf aan
cirkelend in de lucht
schreeuwen ze naar
hun prooi
een vlinder danst
samen met een blad dat
naar beneden dwarrelt
terwijl seizoenen elkaar kussen…
Wiegt licht verschrikt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 327 je rankt in groen
je mooiste lentekleur
wiegt licht verschrikt
op zomers warme winden
bloeit te snel
omdat in het
verstoorde evenwicht
je geen balans kon vinden
je stuifmeel
is verkleefd
omdat de stamper
niet mocht groeien
de bijen zijn
niet langs geweest
er was geen koningin
op het uitvliegfeest
de darren zijn te vroeg
dit…
in golven wiegt je lach
netgedicht
3.7 met 7 stemmen 1.024 nog zomert het
in golven wiegt je lach
je ogen stralen branding
jij bent de warme zee
die ik deze nazomer zag
je kleurt zon in
zomerbruin, haar oogst
is voelbaar op het zand
waait nog groen in
goudkleur langs het duin
het blauw loopt vol
met zachte herfsttinten
geel dat zongerijpt
een koele ode klinkt aan
eerdere volheid in bezinken…