Alle inzendingen over betrachten

Op het eindpunt van haar stralen, waar tijd de mens verlaat, aan het raakpunt van haar schijnen waar ’t menselijk betrachten zwicht, in loden stilte achter hemels klaar: de gouden lichtval in heur ochtendhaar.…

Naast mij woont een vrouw, die men verheven moet achten, die sluipend leed kan verzachten, en noodzakelijk inzicht kan betrachten, zo'n vrouw waar je op wil wachten, makkelijk om van te houden en naar te smachten. Naast mij, woont ze, die vrouw.…

het begin de bron naar leven zonder waarom de oorsprong de stilte die bij je blijft en toen mijn natuurlijk instinct van vroeger werd aangesproken kwamen er mooie dingen vanzelf naar me toe zoals zelf de ontvanger is is mijn lichaam de maker een instrument om schoonheid te scheppen gerust te stellen respect te hebben rust te betrachten…

Hoe graag zou hij meer grijs dan groen zijn spijt betrachten voor al die toen maar half gelukte nachten door zacht en lang en lief zijn ex prinsessen te doen steunen in gerief.…

Dat uit het fototoestel dat de vader achterliet, hoe hard de grimas ook een lach betracht, geen vogeltje vliegt. Dat het verwijderen van een tegel, jaren geleden in de tuin gelegd, toont hoeveel leven zich aan het oog onttrekt. Wetende en toch steeds weer verbaasd dat zelfs wie dagelijks de dood voorspelt nooit aan het eigen graf staat.…

Hoe groeit de wanhoop waar dit weer niet lukken wil, ondanks het fel betrachten? O kon ik toch de heftigheid, de drift in mij en in de ander wat verzachten. Maar ergens klinkt 'Gaudete', ja, verheug je toch omdat de Heer nabij wil zijn.…

Heer, U kent mij door en door U kent van verre mijn gedachten Wil geduld met mij betrachten En houd mij op het rechte spoor. Heer, ik weet dat U van mij houdt Vergeef mij dat ik dat soms vergeet En weinig aandacht aan U besteedt Terwijl U mij steeds aanschouwt.…

Verlangen roept en draagt ons wachten, verlangen slaat en zalft elk mens, tot ver voorbij het diepst betrachten, doorbreekt het zelfs de laatste grens.…

Na even wachten valt soms alles weer waar het moest zijn: de stilte, het betrachten van de vreugde, hang naar lente of naar wijn.…

Een jaar van plichten en zorg- betrachting trok aan ons voorbij. Met iets van een zelfverachting ging er een rij doelen en eisen in verwachting aan ons voorbij. Die niet altijd uitkomen op de wijze waarop we over ze dromen. Die ons langzaam weer naar die uitgang voeren om met Kerst de droom te leven die nog niet aan ons werd ontnomen.…

vergeten verhalen vertellend verbeten vertalen versnellend verdorven vertering verbeeld verworven verkering verveeld gebonden gedichten geschreven gevonden gezichten gegeven gedeelde getoonde gevaren gespeelde gekloonde gebaren bedachte bedoeling bedreven betrachte bevoeling beleven bedrogen bebaarden bedwongen bevlogen bejaarden…

Na even wachten valt soms alles weer waar het moest zijn: de stilte, het betrachten van de vreugde, hang naar lente of naar wijn.…

Ik heb geleerd om te vertrouwen Gevoeld wat wantrouw met je doet Geduld betracht om op te bouwen Ontdekt wat nooit eerder werd vermoed Gevonden wat lang was verborgen Gezien wat mij ooit heeft verblind Los gelaten, al mijn zorgen Ontdekt hoe belangrijk ik dit vind Ik heb geleerd te kunnen geven Zonder verwachting voor iets terug Leven…

Wij rennen ras naar het altaar onze honger kan niet wachten vleselijke liefde te betrachten boterbrief daarvoor, aldaar Leg sintelstenen openbaar bid wiens ook hoger machten om dit kippetje te slachten eer de schrans met huid en haar Rook likt lucht vol ziltekruid wit van maagd`lijkheid berooid als ze zacht door sluier sist…

Wij rennen ras naar het altaar onze honger kan niet wachten vleeslijke liefde te betrachten boterbrief daarvoor, aldaar Leg sintelstenen openbaar bid wiens ook hoger machten om dit kippetje te slachten eer de schrans met huid en haar Rook likt lucht vol ziltekruid wit van maagd`lijkheid berooid als ze zacht door sluier sist met…

Ik meende ook: de Godheid woonde verre, In ene troon, hoog boven maan en sterre, En hefte menigmaal mijn oog Met diep verzuchten naar omhoog. Maar toen Gij U beliefde te openbaren, Toen zag ik niets van boven nedervaren, Maar in de grond van mijn gemoed, Daar werd het liefelijk en zoet. Daar kwaamt Gij uit de diepten uitwaarts dringen En…

Omarmend heb ik je vorm gegeven en zorgvuldig al je letters neergezet samengevat in ‘n keurig net couplet zodat ik je zag groeien en zag leven Je bent ontstaan uit mijn gedachten en opgevoed door een dichtershart dat alle vastleggende regeltjes tart met wens ‘n eigen stijl te betrachten Nu je volwassen bent laat ik je gaan nog een laatste…

Geen vakmanswijsheid hebben wij betracht, geen boekwinkeltriomfen overwogen. Geen koster, hoe genaamd, hoe bijgepompt, maakt onze maag afkerig van 't gekruide. Geen levensles, geen preek, hoezeer vermomd, geen etika kan iéts voor ons beduiden. De poëzie blijft, naakt en ongekromd, Een tijdverdrijf voor enkle fijne luiden.…

Ik zei tegen de juf van één één twee Neem drie vier vijf zes zeven slangen mee En ook spuit elf, betracht tenminste spoed Doch waak voor overijling - da's niet goed!...…

Onverwacht Wonderbaarlijke Dracht Muzikale Vracht bodemloos diep uit Zee ge-Bacht onverdacht Hemel en Aarde verpacht Zalige Klacht van de Nacht Licht doorheen de schacht Gegeven Pracht,zonder macht Kracht van’ t gedacht zó eloquent Zacht gebracht welk ook één betracht vanuit de gracht tot Wel-Geacht Oog dat aan ’t tranen placht Mond…

Eigengereid,geheel onverwacht, betrachtte hij zijn plicht. Gezwicht en in kwetsbare staat, ondergaat hij d'trauma"s in zijn wezen. Verrezen en geopenbaard staart hij onbewogen. Ingetogen zoals hij is geweest onbevreesd maar zonder blaam. Eenzaam nu en van hulp verstoken, spoken beelden door zijn hoofd. Verdoofd en van vrijheid beroofd.…

We kunnen enkel achterlaten wat iemand niet met ogen ziet: de liefde die we ooit eens gaven, de dankbaarheid om ’t levenslicht, de vreugd van iemand die we laven, de woorden van een klein gedicht, want of we ooit hier echt beminden, heel zeker weten we dit niet, we kunnen enkel trouw betrachten dat we een anders leed verzachten en voor…

worden sleets We zijn moe en getergd Een lege stoel in de kamer En maar schreeuwen en maar slaan Met die veel te kleine hamer Het virus speelt geen spel Geen emotie en geen kleur Ze danst met wie ze wil Met de blik van een charmeur De enige manier om te winnen Is door te dansen in gedachten Alleen of met elkaar En geduld blijven betrachten…

Dit leven is al veel (wanneer men 't wel betracht) Omdat men zeker hoopt en veiliglijk verwacht Wel levende alhier, hiernamaals 't eeuwig leven. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - niet - niets, niets waard…

't blauw des hemels, waar de vrede wast; De treurwilg nijgt èn loot èn lover-last, Die 't water zoeken met een hoopvol trachten, En lijdzaam op de blijde stonde wachten, Dat zij door golfjes worden overplast: Men moet de popel, die zich buigt, verachten, De treurwilg, die de wolken zoekt, misdoet, - Want elk moet, wat hem past te doen, betrachten…

Wanneer het ’s nachts zeer stil is kan ik weleens je stem nog horen Of je daar ziet hoe zeer ik jou mis sedert jij daar weer bent geboren Jouw frêle stem zingt in de nacht over een liefde die eeuwig bestaat Hoe jij daar jouw geduld betracht tot mij het hek ooit ook opengaat In donker vreet die eenzaamheid schoon ik weet dat jij daar wacht…

Evenwel, wat zouden ze betrachten? De jeugdige harten zijn ineens verblijd, ontvangen liefderijke wonderkrachten: steeds tot voortgaan, dapper uitdagen bereid.…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter waren door de bliksem…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in de bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter ware door de…

De luchtstroom uit dicht lover houdt steeds wacht bij huiskamers en werkgrage zalen vol mengeling van allerlei talen, die geheime spraak of openheid betracht. Bedaagde huizen van rijk verleden drinken broederschap met jonge gebouwen, sterken samen het stuwende heden.…