241 resultaten.
Verdriet
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.919 Buiten schijnt de zon,
spelende kinderen op straat,
buren die een babbeltje slaan,
de boer die al fluitend zijn werk doet,
maar
hier binnen is alles zo somber en stil,
hangt de geur nog van je bedrog,
de leugen nog steeds niet weggedreven,
is er slechts doffe pijn.…
Opgelucht...?
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.644 opgelucht
een geest vol bezwaren
weg
compleet weg
geschreven geen schouder
om te wenen
wel papier
om te bekladden
vlagen verdriet in
gevangen schrijven
nat gevlekt
doffe pijn bewaren
toevlucht
een geest
gevlucht
in jaren…
NACHT
poëzie
3.0 met 30 stemmen 2.741 Soms, als ik sluimerloos de maanden,
De jaren tel, die ik op haar wacht,
Hoor ik veel verre, doffe stemmen,
Die tot mij komen door de nacht.
Dan meen ik vaak haar naam te horen.
Ik luister,- ging een geest voorbij,
Die honend lachte om mijn verlangen?
Sprak mijn bedrogen hart tot mij?…
vogelleed
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 671 tegen het venster klinkt een doffe
klap, ik loop verschrikt naar buiten
zie een jonge merel op zijn rug
die - nog warm in mijn hand -
geen wiekslag meer laat horen
zijn deuntje nooit meer fluiten zal
ik leg hem in een droef gegraven
kuiltje, er waait wat bloesem
op het zand…
De keiklopper
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.460 Met stramme handen zwaait hij
zijn ijzeren hamer, die met doffe slag
bonst op een rotsklomp, dat de splinters knetrend
in 't rond vliegen. Met zijn hemdsmouw wist
de grijsaard 't zweet, dat op zijn voorhoofd blinkt,
en slaaft maar voort, met doffe slag op slag,
de grove keien, scherf om scherf, vermorzlend.…
in liefde gevangen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.409 in de schemering van dromen
ontwaar ik eenzaamheid
omhelzen doffe ogen
hervonden tederheid
waar een fluisterend woord
haar zacht wil beroeren
een lach ooit gesmoord
in tranen vloeit
breekt de nacht
haar vurig verlangen
zoekt zij haar hart
in liefde gevangen…
vertrekhal
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.706 met mijn neus tegen het glas
maakt mijn adem doffe plekken
zien mijn ogen grijze vlekken
en slechts nog wazig waar jij was
met mijn lippen op het raam
kus ik naar de blauwe luchten
waar ik jou net in zag vluchten
en fluister zachtjes nog je naam…
Wrakhout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 311 Dan valt de doffe roffel
van verse regen op de roef.
Men put hier uit een diep
verleden; een sterk verhaal
in droeve onvertaalde taal.
Ik hoor. Een druppel zoekt
zijn weg op de beslagen ruit.
Het rotten zet maar door.
Mos groeit in de reten
van deze wrakke schuit.…
Wrakhout
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.264 Dan valt de doffe roffel
van verse regen op de roef.
Men put hier uit een diep
verleden; een sterk verhaal
in droeve onvertaalde taal.
Ik hoor. Een druppel zoekt
zijn weg op de beslagen ruit.
Het rotten zet maar door.
Mos groeit in de reten
van deze wrakke schuit.…
na het feest
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 405 een doffe slag
de deur in het slot
met stilte opgesloten
in het hoofd van hij
die blijft wonen
de kamer hult zich
rondom zijn besloten hoofd
er is wat te doen, veel
dat morgen ook nog kan
de buren bellen luidkeels
om geen suiker maar de muziek
staat ze veel te luid
de deur slaat opnieuw
om dicht te blijven…
Gebed
gedicht
3.0 met 4 stemmen 12.317 achter de kerk staat de vrouw, ze verdraagt
doffe haren op vette kleren, een hond blaft
eenzaam, traag loopt oud water de kraan uit
dit beeld wilde ik vasthouden en uitzetten
voordat de engel van zijn ladder afdaalde
--------------------------
uit: 'Bezonken', 2014.…
De geest wil uit de fles
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 136 Ben jij die droge doffe kurk?
De wrijving die het groene glas doet glanzen?
Of de korrels zand die vrolijk in het water dansen?
Geeft de geest de geest?
Of ben je zelf de wens die leest
Van terug naar hier geweest?
Een ding is zeker
Je bent er nog niet uit
Ineens breekt de gelijkenis,
De vernauwing in de tuit…
Gepolijste lansen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 ergens grijnst het doffe marmer tegen
de sokkel van het beeldboeket
deze klankschaal kan niet helen
zonder lucht die zijn stem
in paragrafen tot mij brengt
ik zou niet huiveren, maar nu de
vloed het tij verovert en oevers
splijten als gepolijste lansen
wens ik mij ergens daar
waar de zon mijn wang
in alle levens kust…
Gangpad
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 202 die dame daar die ken ik
ik wil zeggen haar ogen
die ken ik
daar heb ik eerder in gekeken
in een ander gezicht
zij kijkt mij aan, althans
haar ogen kijken me aan
de blik van herkenning stuitert geluidloos
heen en weer
en weer
valt dan met een doffe tik in het niet
ik moest doorlopen
ogen graven diep …
VERKRAMPT FEEST
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 1.017 verkrampte vingers
kerven krassen
in de geest
opengesperde kaken
zouden zingen
op het feest
doffe ogen
blikken een
fletse lach
stramme benen
willen dansen
deze ene dag
een hele hand
verdwijnt in
die van mij
en voelt jouw leven
als ik je aankijk
van opzij…
De kunst van feesten
gedicht
2.0 met 254 stemmen 44.747 is de kunst je als een kenner te vervelen
en langzaam, slok na slok, de doffe streken
van het daglicht te vergeten, is de kunst
je lichter te bewegen, wild en wilder
alle hoop en wanhoop van je af te slaan,
is de kunst een schoonheid te bewegen
naar het Prado van je bed te gaan.
----------------------------------
uit: ‘Zwart als kaviaar…
Mis je mij
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.958 lege stappen op het perron
een schaduw aan de horizon
wazig treingeel ergens ver
een hemelsblauwe ster
het doffe bonken van de trein
verstoord zijn mijn gedachten
alles is niet meer dan schijn
verweven in stille nachten
ver weg en toch dichtbij ben jij
en de trein rijdt langzaam voorbij
denk je nog aan mij
mis je mij…
Hiroshima 6-8-45
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 340 Zie de soldaten graven
met slechts hun handen
in de stapels die eens
gezamenlijk een stad was
Met straten waar doden
verbrand en verkoold lagen
en de doffe zwakke stemmen
van hen die levend
waren begraven
Wie deze gigantische storm
overleefde leste slechts
de eerste dorst met
zwarte radioactieve
regen…
Achtergrond
gedicht
3.0 met 62 stemmen 21.539 Afgewend
met zijn rug naar
het zijnde spaart hij
zijn stilstand in verstomming
uit
de avond tegemoet
de helderheid achter donkere
glazen, de opgooi van stemmen
binnen het afgelijnde, het doffe
leder dat men in het wilde
trapt
doelloos
staart de mens naar
wat hem invalt als een schaduw
in de war van zijn
bestaan…
Nieuw-Weerdinge bij nacht en ontij
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 113 Terwijl ik mezelf nog zoek,
Niet weet of ik het nog wel ben
Die zijn eigenheid ongemerkt verloor
Aan de waan van de dag, het jaar,
Kijk ik met doffe ogen
Naar het verlaten landschap
Van mijn jeugd -
Vasthouden heeft geen zin meer,
Al het nieuwe wordt oud,
En heeft alleen een nieuw begin
Waarna alles weer verglijdt
In minuten,…
Barcelona
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 81 Het rood aan z'n handen
Steekt af tegen het
Zwarte van z'n hart
Hij slijpt z'n messen
Aan zijn ziel na elke
Doffe klap
Z'n kille blik stroomt ogen
Leeg als hij zorgt dat
Niemand nog
Vergeet dat de kaars
Is gedoofd en je
Probeert het maar
En ze leeft alleen nog in je
Hoofd…
Vaderlief
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 437 Het tikken van de klok
De voetstappen van papa
droge, doffe klappen, in de nok
van het natte dak
Stil zit ik, veroer me niet
Ik weet dat hij me hoort
En als hij me ziet,
dan zijn de rapen gaar
BOEM, PATS, AU!, KLABATS!
'Papa, papa, het doet pijn!!'
'Zeur niet kind,
ergens vind je het fijn.'…
Felix
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 124 kijk goed, je hoort
de pijpen van het orgel
schuren en knarsen
in een doffe hel
van terughoudende grijze,
vaal bruine tinten
de angst in de ogen
van de prooi voor de jager
versplinterd vertrouwen
het voortbestaan
als vraagteken
ergens blaffen de honden
hij schreeuwt het uit
het besef van
de overvallen prooi
een oceanische leegte…
Maandag blues
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 2.689 de glazen rinkelen
deze ochtend leeg
de randen raken
soms een doffe klank
de schrale resten
op de bodem
proeven nu zo bitter
zonder zoete smaak
en op fluwelen pootjes
komt de kater wat later
de glinster
in zijn linker oog
loenst een beetje na
in 't vuile glas
waar gisteren nog
klater was…
Een al bloedende stad
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 98 nog wilde
de ontspanning
niet komen
trilde de aarde
onder onmenselijke
oorlogsgnomen
verbleekte licht
van de lentezon
de felste inslagen
gaf geluid van
de oorlogstrom
doffe dreunen dom
wit wolkten in een
gierend uithalen
de mortieren
na het openrijtend
treffen van een
al bloedende stad
waarvan schade
rood neersloeg…
Open velden
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.470 Velden
met onvolgroeide angst
dat is al
wat doffe ogen zagen
droge neerslag
liet het gevoel
insluiten
door een ring van stof
veeg het weg!
sla het er af
en zoek de helderheid
van de pasgeborene
laat het kind
dat in je zit
gewoon eens heerlijk
buitenspelen
maak vrienden
zoek ze
vind ze
in het licht
van de nieuwe dag…
schaduwbestaan
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.558 Keek ze daarom op dat drukke perron met
doffe ogen naar die zwijgzame, vluchtige
stoet van onbewogen blikken?
Was haar horizon verblind, haar levenswil
gedoofd, haar ziel vol melancholie?
Sprong ze daarom zo wanhopig haar dood
tegemoet?…
VOOR EEUWIG DOOD
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 422 Het traliehek
de ijzeren deur
de doffe klank
de muffe lucht
het gedempte licht
de stofjesdans
het turen naar
het denken aan
schuldgevoel en spijt
de hersenschim
de jaren door
dag in
dag uit
èèn daad
èèn stap verkeerd
niet hij alleen
ook het kleine wicht
begraven in het kille zand
voor eeuwig dood
een moordenaar in nood…
deur van glas
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 de glazen deur
valt dicht met
een doffe klik
ik laat je achter
de deur van glas
die zo doorzichtig
jouw verwarde blik
onze vermoeide harten
schaamteloos blootlegt
gelaagd glas valt
niet uiteen
het snijdt met
klinische kundigheid
onze banden door
hoeveel lagen zijn
nodig voor een
geharde ziel?…
Zomaar iemand....
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 1.263 De doffe ogen tranen
als hij zijn lippen dept.
Eenzaamheid en verdriet,
blijkbaar zijn dagelijks recept.
Hij staart naar de wolken
en ik krijg meelij met de man
als ik hem zacht hoor zeggen,
“Schat, hier hield jij ook zo van…”…