1011 resultaten.
Voorbij
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 640 Ach,
Alles gaat voorbij
en komt achter de rug
Terecht,
zo rekt een leven zich
naar de hemel en weer t'rug
en dan blijkt mettertijd
in wat de geest vergaarde,
de onzin juist van waarde
De sprookjes kosten strijd
en wereldvreemd verlangen
mondt uit in nieuwigheid!…
De tijd uitrekken
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 104 Op tijd binnen zijn, is de leus
ze rekten en rekten
op slag van de klok, ging de deur
op tijd zijn, tis malheur.
Nu, met de avondklok
zie je volwassenen rekken
trekken aan de klok en tijd
zodat ze ‘over’ tijd
Door de slag van de klok
niet op afgesproken tijd
binnen zijn en bedenk:
wij volwassenen geven de tijd aan!…
Lentement
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 667 Heel langzaam trekt de Lente door de lucht
De kale tak, bedwelmd door Winters' ether
Wordt wakker, rekt zich uit en wordt bevrucht
Door nieuwe krachten: alles wordt completer
Besef o mens: als u de Toekomst op wilt vangen
Dat Zij respons geeft op 't signaal van uw verlangen…
Twee heldendichtjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 1)
Ik heb dit vers geschreven voor de lezer die niet bang is
een breed gedicht te lezen dat niet uitermate lang is.
2)
Ik
heb
dit
vers
ge-
schre-
ven
voor
de
le-
zers
die
niet
vre-
zen
een
ui-
ter-
ma-
te
lang-
ge-
rekt,
doch
smal
ge-
dicht
te
le-
zen.…
de tijd rekt dagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 de tijd rekt dagen
laat seizoenen op elkaar
van mijn jeugd naar ouddom rijken
zo grijs haar
de wind doet strijken
tot een stil verloren herfst gebaar
aanschouw ik jaren voor de kachel
vonken starend naar veel meer
vlammen die niet willen doven
die mij
nog in groei beloven
naar een zomers roodvol wederkeer…
Schuur
gedicht
2.0 met 11 stemmen 5.631 Onder de olm rust intussen
de tijd, rekt de nazon uit.
----------------------------------------
uit: 'De bomen zijn paars en de hemel'.…
Zonsopgang
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 314 Flarden mist
Heiige weilanden
Een stille wereld
Vroeg in de morgen
Langzaam verschijnt een lichtpunt
Kleurt de hemel
In een zacht oranje gloed
Verlicht de stille wereld
De wereld ontwaakt
Gaapt en rekt zich uit
Kijkt nog slaperig om zich heen
De stilte wordt langzaam verbroken…
Rimpel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 772 De huid spant dubbel gelaagd
Om skelet en vlees en pezen
Vernieuwt zich in een wolk van schilfers
Rekt zich in zijn opperste vorm
Om een leren vlies
Gebonden door weefsel
Dat luistert naar spieren
En traag sterft
Waarna de punt van de zeis
In dat gaaf gelaat
Een kraaiepoot, een rimpel kerft…
Zee van tijd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 257 ondanks haar bange zelf
bracht toen de stroomversnelling
haar gedachten
naar een open water
een zee van tijd
maakt plotseling haar leven
onvoorspelbaar wijds
en alles kan
zo lijkt het
naar haar hand gezet
wat vroeger zo
ongrijpbaar leek, zoals
het eindeloos geluk
ze rekt het uit en trekt
het naar zich toe
als was het een gedicht…
Niet voor de poes
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 353 ik snuif de geur van zomer na een regenbui
het blad, groen en jong
krult zich om water op te slaan
langzaam dalen druppels
op de vacht van de birmaan
die zijn luie dagen spint
hij knippert met zijn ogen
rekt zich een tijger
kromt zijn rug
en met trillende staart
sproeit hij mijn zomer van de kaart…
hoe een engel te ontmoeten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 155 de armen naar voren
licht omhoog reikend
de handen geduldig
de voeten verzonken
je reikt
je reikt op, reikt uit
je rekt je uit
niet aflatend
ver van stevigheid en
de harde donkere straatstenen
verhef je
spring, zweef
onpeilbare hoogte
hoe kom je hier, zonder vleugels
hoe blijf…
wachtend tot het niet meer kan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 296 in het angstaanjagende nu
staat de radeloze moeder
aan gesloten poorten
in haar wanhopig wachten
omhelst ze verbeten het ongewisse
rekt ze de tijd verder en verder uit
schuift ze het noodlot voor zich uit
tot het kantelende ogenblik
waarop niets meer hetzelfde is
zwijgend torst ze de droefheid
van het leven met zich mee
trekt ze zich…
het is als wijn
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 642 vreemd hoe men herinnering wordt
eerst komen de gaten
waar je eerst nog kwaad om wordt
dan de berusting
het verleden roert zich
schept zijn eigen heden
zo lijkt het alsof je mooier wordt
de dieperik verdiept
jij klopt in mijn bloed
beitelt plaatsen in mij
een lichaam dat je zo goed kent
rekt mij op jouw pijnbank uit…
Voetnoot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 200 Uitdijende zwaartekracht
rekt de ruimte op en laat
grenzen terloops vervagen.
Het achterland van herinnering
vernevelt op gedempte toon
in de zoom van lengte van dagen.…
Dan wordt het weer stil
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.223 hij streelt en hij speelt haar
heel zacht onder lakens
hij daalt en hij klimt
en hij kneedt haar en smeedt
hij opent zijn ogen
hij kijkt en bereikt haar
hij wandelt zijn vingers
langs bergen en dalen
naar mossige diepten
en vochtige dwalen
zij kreunt en ze steunt
en ze kronkelt en draait
en ze rekt en ze strekt
en ze spint in zijn…
Meisje
gedicht
3.0 met 55 stemmen 41.243 Keert zich een paar keer voor de spiegel
heen en weer
zoals een vogel voor een andere vogel doet
bekijkt zichzelf als voor het eerst
schikt en herschikt aan schouder, kraag,
likt aan haar lipstick, tuit,
fluit als een vogel, rekt zich van graagte
strekt haar nek,
lokroept in zich, giechelt, vliegt.
------------------------------------------…
Luipaard
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.714 De luipaard geeuwt, rekt zich.
De apen lachen angstig.
Het ondier vertakt zich.
----------------------------------------
uit: Hersenmutor. Gedichten 1990-2005…
Eerste lentetekenen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 63 De nacht slaapt in
de dag rekt zich uit
het licht ontwaakt
en lacht ons vriendelijk toe.
Nog schuilt de zon
in haar wolkenbed
nevels langs de horizon
terwijl moeder aard
haar eerstelingen baart
in zachte kleur
over velden spreidt
knop uit blad ontsprongen
bij zacht geluid
van vibrerende tongen.…
Rozige Zondag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 300 liefdevol wrijft zij
z'n haren uit zijn gezicht
zijn ogen nog gesloten
haar aandacht op hem gericht
de ochtend rekt zich uit
en doet de gordijnen verwarmen
kust zij zachtjes zijn wang
nestelt zich nog even in zijn armen
tekent cirkels op zijn rug
glimlacht hij haar tegemoet
trekt hij haar dichter
zo begint de zondag heerlijk…
Zo jouw mond
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 620 wanneer schemer zwijgend
laatste fluittonen dooft
kruipt de zon onder het gras
gaapt nog een keer
legt zich neer bij de nacht
zo jouw mond
de mijne in zinderzinnen spreekt
en ieder woord zich eindeloos rekt
strekt zij vogelvroeg de morgen
gaapt nog een keer
verdaagt de droom zojuist ontdekt…
Vierdimensionale zomeravond
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 481 Tijd vertraagt,
rekt zich geeuwend uit
en legt zich te slapen
tussen de zomerbloemen.…
Motief op reis
gedicht
2.0 met 21 stemmen 21.070 't Rekte zich, op zoek
naar een verband, dat er niet
was dan in het kleed. Dapper
steigerde het motief tegen
de hemel, helmboswuivend.
Omweef nu, hand, met wand,
met warme kleur en klank,
die wandelende tak.
-------------------------------------------------
uit: 'Een vlieg met gouden vleugels', 1997.…
Zeemeermin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 Even vlug
trok jij een ander plan
zwom aan land
rekte je uit
toen de zon
haar warmte en licht
aan je gaf
jij glinsterend
mooie water fee
het zoute water
droop van je af
maar de golven
wenkten je terug
je riep nog kom
het kan
ik liep met je mee
maar bleef op het strand
en dacht was ik maar
een zeemeerman…
Gezond weer op
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 193 Herinneren wat je gisteren
achterliet en bewaarde
tot bij het ontwaken
Jij zult eraan wennen
zoals aan een lichaam
uitgeklapt landkaart wordt
Zo kan je terugkijken
voorstellen, bedenken
hoe het verder gaat
Woorden zijn kwijtgeraakt
in alle talen waaruit
een zwaar hoofd bestaat
Er worden versjes gemaakt
in de blauwe nacht, lichaam
rekt…
DALEND LICHT
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 64 Omhoog kijken
naar de ster van Bethlehem
die eenzaam en groots
aan het hemelse zwartblauw prijkt
bij een half gesloten oog
rekt haar onderste punt
zich uit tot een lange straal
die de aarde treft
daarbij
door hart en brein glijdt
vrij maakt van zwaar denken
onsterfelijke genade
van Heer Jezus laat voelen.…
Verbonden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 413 De zwaan, boeiend,
drijft als baken
in zee waar ruimte
thuis zal worden
slag voor slag verliest
zij de allerlaatste golf
waar de blik op zijn zijn
verdwijnt achter de dijk
bijna uit het zicht
rekt haar lange hals
zich nogmaals
terwijl een eenzame traan
ver vliegt
schikt ze haar veren
rugslag heeft haar nooit
geboeid…
Horror
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 618 Het is niet te hopen
Maar stel je voor
Dat ik muteer
Een stoere Henk
Die kikker wordt
Die scheten laat
En nog veel meer
De hele nacht
De buurt hier stalkt
Mijn kikkerslijm
Op muren kalkt
Met hardrockkwaak
De nachten rekt
Met kikkerdril
Mijn kroost verwekt
Miljoenen kikkers klein en dik
Met net zo´n grote bek als ik
Die slaan, net als…
Alleen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.498 Geen tweede in zijn soort
De stilte rekt en duurt nog voort
Ik heb mijzelf nog niets gezegd
Geen vrouwenhand, alleen de man.
Aan tafel klinkt geen tweegesprek
Niet eens een pril begin ervan…
Leven in een zeepbel
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 624 Welluidend klimt de ochtend
zich aan de mens op, hij staat
rekt zich omhoog en beweegt
zich vooruit.
We schaduwen de zon
draaien gedwee om haar as.
Soms wijzen we ergens naar
proberen wat met zinnen
maar meestal zijn het dingen,
gewoon dingen.…
Hitte-haiku's
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 180 De zee rekt zich uit
een rode bikini
deint op de golven.
De hitte
verschroeit de aarde
geur van bosbrand.
Het kampvuur
zet de tijd stil
we blijven wakker.…