wachtend tot het niet meer kan

in het angstaanjagende nu
staat de radeloze moeder
aan gesloten poorten

in haar wanhopig wachten
omhelst ze verbeten het ongewisse
rekt ze de tijd verder en verder uit

schuift ze het noodlot voor zich uit
tot het kantelende ogenblik
waarop niets meer hetzelfde is

zwijgend torst ze de droefheid
van het leven met zich mee
trekt ze zich terug uit de wereld

Afscheid Tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 296