Alle inzendingen over van elke spraak oefe

Elke week gaan we een avond langs, voor wiens gemoedsrust, blijft in het midden. Niet altijd hebben we zin...maar als ik ná op de deur geklopt te hebben, m'n hoofd om de deur steek, je héle lijf zie lachen... weet ik weer, waarom we het doen... Je zegt, wat is 't lang geleden, en ik zeg ja hé? Waarop je me vraagt...is 't lang geleden?…

Elke dag sterf ik een beetje meer, verbannen door jouw hart heb ik geen enkel verweer. Zoals een treurwilg heb ik de eerste bladeren verloren, mijn liefde heb je al tijdens de zomer ingevroren. Dag na dag schud ik de tranen van me af, het is de herfst die jij me gaf.…

Laat me sterven in gebeden van de wind Laat me doodgaan wanneer de zon de eeuwigheid overwint Laat mijn tranen in de wortels van de bomen verzinken Mijn verdriet zal in de stilte van een rivier weerklinken Maar laat mijn leven verdampen in eeuwige fonteinen van het licht Ik zal bestaan in elke druppel van de regen…

Elk vogeltje zingt zoals het is gebekt maar wordt 't liefst door 'n ander genekt vogellief, zing jij je lied luister naar die ander niet kies voor eens en altijd je eigen traject…

onze tuinmerel fluit in dialect laat dames horen geen passant te zijn die uit is op 'n wip, maar een serieuze partner die de buurt kent de merel fluit met zuivere luide toon veel groter dan zijn verenlijf de zon over de rand van de horizon ziet het dagen in het oosten hij denkt dat het zijn werk is viert wedergeboorte van de wereld met…

Wereldmuziek raakt gevoelssnaren, vibreert niet in elke toonsoort.…

(Eltse grins foarby; De Kast) Een hut van plaggen ruim vijf eeuwen terug op het Friese platteland ~~ ~~ ~~ Binnenkort hoopt hij dan vader te worden Met het scheppen van een band ~~ ~~ ~~ tussen leden van zijn gezin, in hun hut bij een ondergaande zon ~~ ~~ ~~ Toekomst tegemoet Het meisje kijkt om en lacht lief door…

Ik slijp haar gratie in haar steen, modeleer haar naam in geaderd marmer van de taal, die voort te laten leven, in elke ader verteld zij hoe de zon op haar karakter scheen.…

Elke dag moet ik aan je denken. Deze dag dacht ik hoe ik gisteren aan je dacht en denk ik hoe ik morgen aan je zal denken. Ik dacht aan je, ik denk aan je en ik ga aan je denken, elke dag. Ik zie je niet meer elke dag, al zoveel jaren lang, en elke dag doet dat pijn Op een dag zal ik je zien, misschien...…

ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht och, hoe wonderbaar is de heldere wijs van een muze aan mijn zij die zorgeloos zingt, schoon en stralend uit de bron het levende water drinkt een sneeuwwitte roos aan de blauwe rivier die eender zingt in het Woord en elk…

Elke keer bij het ontwaken ben ik de tijd vooruit Beraam ik tijdschema’s en plannen Valt de dag in uren uiteen Maar ongezien drijft elke dag een kleine witte wolk voorbij In helder blauw…

De kloof is schrijnend de rijke man en Lazarus aan de poort maar och je weet niet beter ik loop verder door de vervolgde straten op zoek naar mijn huis mijn naam mijzelf noemen één wegwijzer gaat mij vooraan Noem mijn naam…

als een rustige schaar heeft het licht gras geknipt. laat in de middag verlaten de jongens zich vol overgave op hun fiets, waar ze bij het trapveld praten. alles is verklaarbaar. het meisje dat haar hond uitlaat, de met tekens bekalkte muur vol sacrale rust. het speelrek is een fantasie, waar je tegengesteld aan de aarde kunt hangen.…

Je staat daar erg te pronken met je jonge, sterke vleugels naar de vrijheid fel te lonken Je wilt springen en gaan vliegen en je laten drijven op een onbekende wind maar je blijft nog even wiegen bang dat je de richting niet meer vindt Spring maar, vlieg maar oefen rond het nest het is nog in de buurt als je een vleugel schuurt…

alles van waarde draag ik met me mee ik leer het onthechten ik oefen om het licht op tijd uit te doen in een onbekende ruimte op een ongekend uur niet langer vermalen in de machinaties van een bovenaards medisch mirakel in een Lourdesgrot of in de aardse wonderen van de techniek mijn waarheid is draaglijk als…

In het boek van je gezicht heb ik je stemming gelezen de uitdrukking van je ogen hebben mij daarop gewezen Is er iets met je gebeurd kun je vertellen wat er is moet ik zoeken bij mezelf of zit ik dan compleet mis Je gezicht heeft gesproken maar ik kon het niet verstaan wel ben ik nu aan het twijfelen of ik soms iets fout heb gedaan…

er zou sprake kunnen zijn van doodgewoon wat sprake al dan niet terzake…

Als men mijn afkomst aan mijn spraak ontdekt Dan is dat immers in mijn oog een doorn. Maar raadt men toch waar of ik ben geboor'n En wijt men dit dan aan het dialect Dan wordt men woede dadelijk gewekt En die kan groot zijn, mijn Martinitoorn. ---------------------------------- uit: 'De tweede ronde', 2005.…

bomen een der eersten die ik in de Maashorst heb ontwaard mijn laatste foto heb ik voor hem bewaard is ’t niet een schoonheid, die opeens tevoorschijn is gekomen de natuur lijkt echter wat in de war, nietwaar nu al paddenstoelen vraag ik mij vervolgens verwonderd af het is pas begin augustus dat ik ze waarneem, vandaar overigens lijkt er sprake…

Met ogen die boekdelen spraken, keek je me aan De geilheid bracht je hoofd bij elke ontmoeting weer op hol, De stilte werd verstoord door de zachte voorzichtige handen, Die tastend over je naakte lichaam gingen.…

Oefen U dan, dag en nachten, Als u trek of lust besluipt, Om te wachten... Eer gij in hun netten kruipt! 't Vlerkje niet — maar Poot en Nebbe Breekt Gewoontes spinnenwebbe!…

wel elke dag En praktiseer dat tot aan de Raad van State en de Koning(in) Ik hou van Rotterdam, maar Amsterdam dat is mijn liefde Maar geen blinde liefde, zeker geen blinde haat en om die enorme kloof tussen deze steden te verkleinen Noem ik mij RAMSTERDAMMER…

een stoere vent oef, dat is gemeen vals plat mijn rug is van het zweten nat heb zadelpijn aan mijn krent ben ik nou een stoere vent?…

Voor zekerheid oefen ik me soms al in je komende afwezigheid die komt: ik ben niet meer in je, weg, er niet meer, wat niets gedaan is want de dag verduistert en avond wordt het, ook dat nog - dat speel ik dan, voor later, opdat ik er tegen kan straks. Of ik dicht bij me blijf, me vooral toch niet verlaten zal, doe ik, meer speciaal.…

er is geen oor dat dichtgenaaide spraak hoort elk woord blijft steken in mondmoeras, in weerwil tegenzeggelijk, onwaarschijn, veredeld gedoofd als een stormvulkaan onder zalvend oppervlak ik hoor een voorschot op onredelijke stilte…

'Het is nu tijd dat je je voorbereidt op wat gaat komen' 'Het kan zijn dat je moet doden' 'Dus oefen maar vast' In het donker die nacht Nam ik mijn mes en ging op pad Maar het dier is blijven leven Huilend nam ik afscheid van een volmaakte wereld.…

ik oefen voor het meesterschap in het vinden van het onzegbare dat ik tot op het bot ontkleden wil ik wroet met beide handen in dorre aarde naar wat niet gezegd kan worden tot de kale essentie het daglicht verdragen kan zal ik snoeien en temmen met schaarste moet ik haar voeden totdat een kleurrijke helderheid zich ontpoppen…

De eerste regel lukt, om te beginnen Oef, één uur later pas volgt nummer twee Een heel getob, want drie valt ook niet mee Jee, na de vierde nóg twee stuks verzinnen Het distichon, een crime! Pas ’s nachts in bed Kwam ’t af, mijn wekelijkse snelsonnet.…

ik noemde je bij duizend namen maar nooit die ik zeggen wou ik trok van jou zovele foto's maar niet zoals ik hebben wou je sprak met mij boeken vol woorden nooit echter deze die mij bekoorden maar elke dag die telde was je daar…

vandaag spreekt mijn hart zoals het gisteren sprak en morgen spreken zal een duizendtal kussen begeleidt me elke dag, de stonden als een sonde door de tijd dat jij niet bij me bent het mag geen naam hebben zegt men mijn valentijn…