5763 resultaten.
Pieter Omtzigt
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
262 Wie niet omzichtig omgaat
met politicus Pieter Omtzigt
die verliest elk vooruitzicht
is definitief de zwartepiet…
Gevormd uit een klompje klei
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
222 Ik loop
naar het venster
en sluit de
duisternis buiten
tegelijk
met de room gekleurde
glanzende gordijnen
van satijn
het binnenste
van mijn ziel
de woonplaats van
het nimmer uit te doven licht
de adem
van Zijn Woord
waarvan
wij woorden maken
in een
gedicht
in blijdschap, wanhoop
of ontsteltenis schrijven
bij Uw licht…
Ik en smaak en sfeer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
231 Ik heb geen smaak
ik ben sfeer
en dat ben ik
en dat ben ik buitengewoon
en daar zal u het mee moeten doen…
Vrouwen alle landen verenigd u poltiek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
219 "Oh die Frauen"
Johannes Brahms maakte een mooi lied
'n verrukkelijke lofzang op vrouwen
"Oh die vrouwen" (van 18 tot 118)
Jan Krediet maakt een solide lied/hartenkreet
over politieke topzang voor/door vrouwen
vrouwen hoeven niet het hoogste lied te zingen
zich niet als een echte diva te gedragen
maar moeten wel meedoen in de 2e Kamer…
Oude afdruk ?
netgedicht
5.0 met 5 stemmen
195 Verhit en stram sta
ik in de slagschaduw
van een dicht begroeide
bos, zelf ooit geplant,
me te verschuilen
in een boomhut.
schuilplaats tussen
adolescentie en
volwassenheid, die te
ontglippen, te ontlopen,
onderstut de stam waarin
de eerste jaarring mij
bij de hand nam, tussen
netels en zwammen door,
het labyrint van de
realiteit…
Terugkeer
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
191 Het is slechts
het album
van je leven; bleke
herinneringen, de
groene kamer
het gekleurde glas
in lood met
de schuifdeuren
en reeds vervaagt
de schemering
de dagen
van
nooddruft
en klagen
aan doornige paden, juichend
en kermend
de tijd, de uren
waarlangs de klepel
slaat, met
een mand vol
vol met
bloemen
keer ik…
Misplaatste grap?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
192 Kijk niet om of terug
in de ruimte naar jezelf
of in iemand anders gespiegeld,
herkenning wat je wel of niet wilt
zien, te volgen of te begrijpen,
een reepje pijnloos licht, waarin je
in wil vluchten, stiekem weg te
glippen, voegt niets toe aan de doelen
zonder dat vroegere dromen zijn verteert,
in ervaringen wat tegen zichzelf of tegen…
Leven
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
197 zwaar valt het ademen
waar de onenigheid
alom zich breidt
een zee van onrust
steekt de nachtwind op
in 't kinderhart
't teder beven
mensen smart
wat de ziel tot ziel
niet uit kon spreken
stil in 't gebed
Gods blijde gloed
komt binnen
kinderen
genezen naar 't nieuw
van morgenrood…
Wat ga je doen?
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
197 Er komt een bron van informatie
van gedachten en
gevoelens op je af
alsof je
in een kleuren carroussel
vertoeft; met de kleuren van
een mooi vlindertje
voor de spiegel zijn het er twee,
alsof je plotseling stevig
met twee benen op
de grond blijft staan
terwijl het voelt
alsof je diep in jezelf
je naam hoort roepen
met ogen die…
Bestendige madelieven?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
195 In het oog van de pauw
waarin al mijn dromen
zijn verborgen, als magische
spiegel van een nieuwe dag
te pronken met zijn veren als
dat mag. Waar we lagen in het
groenste gras vol madelieven
die na de daad geshockt maar
kranig weer zijn opgeveerd, wat
ik daarna te veel en vergeefs
getracht de tijd door mijn geest
te manipuleren onverteerd…
Levenstrap?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
190 In de bergen van mijn geest
wedijveren meerdere toppen naar
het hoogste punt om te overleven,
moeizaam trek de voeten uit het dal
grijp naar het touw, maar tors te
veel onnodige ballast mee, de
geleefde klei nam alle vormen aan
die mij overkwamen, de beelden
bekend, vergeten alle namen,
de laatste tree op de levenstrap
die ik deelde,…
Het weggeven van andermans goederen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
235 ik kijk omhoog er hangt
een boog avondrood in de lucht
zo zoel en zacht, o wat een pracht
deze stille
vredige avondschemering
waar hooggezeten de zangvogels afdalen
langs twijgen glanzend in de avondzon
de hemelkleuren zichtbaar voor 't oog
in ziekte en gevaar
van het in nood verkerend leven, en het voelt
alsof alle troost is weggenomen…
Ze is niet te begrijpen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
241 Ik voel mijn ring verschuiven
Op willekeur van de wind
Ze draait zich om; we zien haar wuiven
Terwijl ze zingt het zwervende kind
Hoog boven de haan en de toren
Grazen de schapen in de weiden
Mijn trein brengt mij van achter naar voren
Langs de verlaten paden; de heiden
Van ginds als hier. Meeuwen krijsen in de wolken
Het gouden licht…
Het zonnespectrum
poëzie
3.7 met 10 stemmen
4.401 Ik hield een prisma in de hand
En wierp een schijnsel op de wand,
Dat, schoon het zonlicht, doorgaans wit,
Uit zijne aard geen kleur bezit,
Zo velerhande kleuren droeg,
Dat ik mijzelve, peinzend, vroeg,
Hoe toch dit klaar, doorschijnend glas,
Dat zelf volkomen kleurloos was,
Al deze kleuren scheppen kon
En halen uit het licht der zon.
Het…
men moet
gedicht
4.1 met 36 stemmen
20.842 Men moet zijn zomers nog tellen, zijn vonnis
nog vellen, men moet zijn winter nog sneeuwen
men moet nog boodschappen doen voor het donker
de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder
men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters
een harnas aanmeten, ijswater koken leren
men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen
zijn huis ontwennen…
Onderweg.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
342 Op de fiets, rubriceren,
data uit de oude doos.
Valt er nog iets uit te leren,
blijf ik dan voor altijd broos ?
Bij valavond vliegjes happen,
de zon gaat baden in de vaart
De avond is moe en wil ontsnappen
Maar ‘k grijp hem even bij zijn staart.
Trappen langs de grazige weiden
Tot er niets meer is dat stremt
Zie hem daar die bocht…
Een blinde vlek?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
206 De slagen beukten op de holle
vaten van beloften, die te snel
werden vermorst, om met
de sleutel van de tijd een
opening creëren om verdorst,
je schoot als moederborst te eren,
tevergeefs heb ik de maan om
uitstel gevraagd, hij koos een
plek om mij in zijn koele armen
te begraven, in een laatste snik
verdrink ik in het eenzaam zijn…
Een droombare variant?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
179 Zoals alles uit het niets
blijkt te zijn geschonden
om zelfs de niet gedroomde
dromen drastisch te doorgronden,
in een wisselende rebellerende
positie tussen goed en kwaad,
zelfs bewust, misschien onbewust,
waarop geen wetenschap berust,
beken ik alle bekende zonden
zelfs die van moord al heb ik
niet in handeling begaan, in
retrospectieve…
Ingedeeld in twee groepen
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
177 Je ogen
zijn
graniet
en je
mond
als een
kristallen
bol
van kwarts
waarbij
het
scheidingspunt
tussen
donker
en licht
niet
valt
te bepalen…
Beëlzebub
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
326 Kom nu slapen,
maak een eind aan dat gedaas
De dag is rond,
wat valt er nog te rapen ?
Vlij je naast me,
staak je innerlijk geraas.
De maan beschijnt de kamer
dus mag het licht nu uit ?
Ik zal je slapen strelen,
ik wieg je gammele schuit.
En nu we onder zeil zijn,
-geen mens die ons nog schendt -
komt Beëlzebub ons halen,
hij die…
Weeffout?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
170 Zaai mijn loten in de wind
van een naderende storm
mijn onrustig hart als ik naar
onbekende oorden reis,
verstrooi mij in de sporen
van de golven van een
oceaan, om daar te ontwaken
leer mij van de vruchtbare
grond te eten indien ik de
aardse armen ontstegen
in het oog van een argeloze
orkaan, die mij zwijgend aan
de blinde…
Danklied
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
183 wij zien jaren
van moeite en leed
onze sterke handen beven
het tedere leven
waarin wij vanuit dit ons levend huis
van zang en vreugde
hoop en verlangen
de wisselende maan hebben gezien; een
biddend ademhalen
dat de dalen van stilte opent; grijs en oud
jong en blij
op zilveren voeten
kom ik naderbij
als naar een huwelijksfeest…
HET AFSTOTEN
gedicht
2.9 met 145 stemmen
45.736 Het afstoten van het overbodige,
bespreken van het aanwezige,
aan het mislukte zo min mogelijk
betekenis toekennen,
zoals aan het ontbrekende -
het is verre van gecompliceerd, allemaal.…
Ochtenddroom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
192 geen zon
vlak wit daglicht
dat me verplicht
alles te zien
te boren door de lagen
van wat daglicht
niet kan verdragen
een kevertje
balanceert op de horizon
nerven in de blaadjes
sprietjes van het gazon
doorzie de praatjes
sms-toetsen
op mijn telefoon
vervormen gewoon
wat ik wil zeggen
tot rare woorden
ik heb ze door
een meisje op tv…
Zelf gekraakt?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
197 Gedachten als voorbeeld dat geluk
mild en rekbaar is dat het zichzelf
moet verdienen maar wegvloeit in de
wind die de sporen onwillekeurig
zaait in een klimaat wat omslaat, na
een plotselinge blikseminslag een
geur van littekens achterlaat.
Maar in het binnenste wroet
de kiem van rusteloze wensen
naar ongeboren resten van een
vroeger…
Ja
gedicht
2.5 met 70 stemmen
17.228 Niets te maken met wie ik tien jaar
geleden was, ik heb me nu. 'Toen, toen',
sinds die tijd ben ik mijzelf zoveel een ander
dat ik misschien leef voor Judith. Ja.
Een dichter die gekkenhuizen kent, de bajes,
handboeien, isoleer; ik lijk wel een verdoemde
dichter. Had een vak geleerd. 'Had, had',
sinds die tijd is mijzelf zoveel een ander…
Gij dichter...
poëzie
2.2 met 4 stemmen
1.794 Gij dichter, die uw gangen gaat
langs 't druk gewoel des levens
als u de smaad in 't aanzicht slaat
van vriend en vijand tevens,
leg nooit de fiere vrije kop
en laat u nooit verlammen,
al dagen zij zo talrijk op
met honende epigrammen.
Want wie u tergend smaadt en slaat,
omwroetend in uw wonden,
werd vaak vol valsheid en verraad…
droomnevel
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
205 in de vroege ochtend komt een schim voorbij
zo een die er soms is maar nooit weggaat
dieper dan schemer als een schip met averij
op een zee waarin doodgaan niet volstaat
op een zuchtend eiland waart een ijl fantoom
dat als verstekeling eeuwig achterblijft
en zoals dat hoort in een vroege ochtenddroom
nooit in iemands herinnering beklijft…
Wat ik dacht
gedicht
3.1 met 65 stemmen
18.378 Wat ik dacht
is nu een gedachte.
Ik houwde haar vaardig uit de taal
(de stukken vlogen er vanaf)
en stelde haar op in een stille zaal.
Wordt de onrust mij te machtig
of verdwaal ik in een vreemde stad,
dan vlucht ik mijn museum in.
Met de catalogus in de hand
vind ik alles prachtig.
-----------------------------------------------…
Staren door het raam
poëzie
3.4 met 20 stemmen
2.950 Er is een leven in wat bewegen,
de takken beven een beetje tegen
elkaar. Een even beginnen schudt
elke boom: een bezinnen dit,
een schemeren gevend van eerste denken,
met lome vingers gaan zij wenken
wenken, wenken, brengen uit
een vrezend menen nauw geuit.
En lichte dingen, herinneringen
lispelen zij, vertrouwelingen,
zouden wel willen…