inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.395):

nergens staat tijd zo stil

nergens staat tijd zo stil dan in een leeg een eindigend gebouw
op een kier staan vastgeroest de stalen deuren
als bevelen zij reizigers onbehuisd
het uitbeveiligde onthevene gegruizelde raamloze binnen te gaan
niets sluiten ze nog af
wie daar binnen staat voelt zich buiten
de wind wervelt bladeren in een hoek
droge takken en dode libellen
in de koelte van aardewerken borden amper onder water zie ik amfibieën
copuleren
het beweeg van vluchtig samenzijn nog maar eens gerepeteerd
voordat alleen weer roerloos in een grot een hol of schuilend onder wortels van een boom
het vuur van binnen dooft

---------------------------
uit: schokbos (2020)

Schrijver: Annelie David, 8 februari 2021


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 827

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)