Alle inzendingen over vakantie

Hoge statige loverkruinen en jonge ranke bomen omhelzen vol heilzame adem Drachtens rustig maar arbeidzaam leven aan de gemoedelijke weg genoemd naar Smallingerlands geliefde burgervader oude bezadigde woningen staan broederlijk en zelfbewust naast huizen waarin vernuftig geld heerst steeds stuwend daadkrachtig denkwerk zetelt de grote…

3 dagen Zeeland met Pinksteren 2010 een zaligheid: ZALIG ZEELAND Het zoute Zeeuwse zand zilt zich zonder zunigheid zoet…

Het uitzicht schittert tussen de smeltende eiken. Het roerloze donkerblauwe tapijt wordt slechts verstoord door fluisterende sneeuwkristallen vallend in de peilloze diepte. De zon priemt aan de horizon. Voor het eerst in lange tijd horen de wolken haar aan en varen eerbiedig uiteen. De aarde zuigt aan onze voeten. Hoger, op de berg…

Vakantie een moment van rust, de klok staat stil aan de kust is niets meer te zien, dan water en rotsen, geen stilte, want de branding vult de gaten in de vakantierust op en toch: is het vakantie, een periode van rust.…

de toeristen lopen weer rond als witte vissen langs de kade ze kieuwademhalen het mooie weer ze laten de lentewarmte spreken tot hun moegewinterde gezichten ze lopen met zwemvogelvoeten tot aan de waterlijn waar ze zeedrinken met hun ogen want boven de zee anders dan in de grijze steden boven de zee staat het licht van een goddelijke…

In dit land struikel ik niet maar zie de stenen zingen in de zon handenvol juwelen eeuwenoude wijsheid binnenin de ziel van het zijn ontstaan door stralen van warmte lichtjaren ver hier vandaan gekleurd en gevormd van vroeger tot nu en later door zon, lucht, water zand en zout het hart van een steen is niet koud maar een baken van licht…

In de azuurblauwe waterdeken ligt een dorp op vulkanisch steen Het lijkt in de verte op een sneeuwlaag met allerlei kleuren er doorheen Eenmaal dichterbij het eiland gekomen volgt de betovering, het varen door de archipel Mijn ogen glijden over de witblauwe huisjes Ervaren de serene rust in dit wondere schouwspel Deze magie heet Santorini…

De dag naar morgen een enige winterdag in Parijs stijlvol in combinatie met romantiek klassiek verveeld, de veel te hoge prijs. Adembenemend, de hele dag druk gezocht.. woelend, in een onverschillige menigte bekommernis in mij vroeg gevoelens, hoeveel ik tegenwoordig van je hield vroeg naar diepe dalen naar meer, aangepast aan het falen…

Chocoladetaart, onweerstaanbaar en onvergetelijk, kiest voor voordelige weekendtrips. Citytrips nemen een einde, ontdekken promoties en kiezen lastminute liever een ander hotel. De uitverkoop der dingen, verblijft karaktervol tot het soldeneinde. Parijs, Londen, Rome, Barcelona, Athene smelten als slagroom op de tong, cake of biscuit verfijnt…

Vanuit het naargeestige Noorden hoor ik tromgeroffel als een gestaald leger geboren op het slachtveld, de terugtocht naar aardbeienvla en suikerkoek. Land van rust, waar de duivel zijn slaapplaats heeft, waar God aan mijn geweten knaakt als een verslaafde rioolrat, er sluipen panters in regenjassen door het Veluws groen, niemand ziet de bloedende…

Spanje in ont Spanje Spanje uit…

een knappe, interessante, grijzende kop, jij, oude mooie Griek, met je komboloí verborgen achter je kafés, choris gála, op dit zonovergoten, hemels terras, dat uitkijkt over hemels groen van pijnbomen, en dat de zee zachtjes hoort fluisteren, vol verlangen, Zeus, beschouw je elke Aphrodite, beschouw je de gehele jonge godinnenschaar, die…

Schapenwolken grazen stil voorbij geen herder ook geen hei toch gaan ze langzaam verder een ballonvaarder graast met ze mee heeft ook geen doel laat zich drijven richting zee de lucht de ruimte ademt goed gevoel de ballon wordt bovendien door de schapenwolken ook voor wolk aangezien het maakt hen hoopvol blij want deze brengt…

Een verzachtende zucht waakt de ochtend van zijn kleurloze -nachtrust. De liederen van een onhoorbaar piano-stuk verklaren nader aan de bloemen hun ontmoeting met het daglicht. - Terwijl de klokken 10-maal de morgen luiden - De dag verzucht zijn prachtige beelden aan de wind, die de omgeving teistert en het zand zachtjes langs mijn lichaam…

dit strakke land met akkers stug en stevig en sloten als een streep tot aan de horizon vermoedt het kabbelende water waar schapen wollig grazen aan de dijk zachtmoedig en onwetend van deze volgepakte veerboot die 't wolkend eiland meer en meer in zicht brengt op de vaart van wind…

Zaterdagmorgen zonnebloemen zover het oog reikt geel de temperatuur stijgt zwarte zaterdag op de wegen naar het zuiden hier niets van te merken de katjes slapen eindelijk, na nachtelijk kattekwaad in de heldere schijn van de maan Zaterdagmorgen de vakantie is begonnen de crisis thuisgelaten…

eenden meeuwen en ganzen alsof ze een luidruchtig gesprek voeren... tevergeefs probeer ik er achter te komen waar ze het over hebben maar mijn zweeds laat vooralsnog veel te wensen over Lejo van Kuijeren…

Een huisje, zo eenvoudig en mooi door grote bomen omgeven daar hebben we vijf dagen vertoefd en genoten van een heel ander leven En elke morgen werden we gewekt door een concert wat recht uit de hemel kwam vogels die zongen met allerlei klanken en ieder van ons even apart nam Het was alsof ze ons wilden vertellen dat er in hun leven geen…

Zomer in het vakantiedorp likt zijn stoere liefdeswonden, zijn hoge voorhoofd zweet kent zijn weerspiegelingen humor die langzaam slijt golven schuimen aarzelingen vertrouwde levensvrienden die niets meer van hem aannemen, eigenlijk nooit zijn gedichten lezen bij schaamteloze zee die alles overspoelt achter waanzin van zijn dromen…

je hebt je blouse uitgedaan en opgehangen aan de deur, de deurknop kijkt je dreigend aan, je wil weg hier, weg, hier vandaan maar je weet niet waar naartoe, waar zou je heen kunnen gaan? de dagen lengen eindeloos lang en versnikkend heet, je draagt je- zelf naar het balkon met een glas melk in je hand, hier zie je beter hoe anderen…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

Om de crisis te bestrijden houdt men het best vakantie's in eigen land 'k zie Jan Peter toch al rijden paard en wagen, voeten in 't zand want de crisis moet bestreden vragen we ons toch wel af wordt door 't kabinet ook zon vermeden of is dit dan crisis- straf?…

Zomaar een dag schrijven wij luchtkastelen in het zand gewoon omdat het mag deze nieuwe geboren dag schrijven wij kastelen in de lucht zolang wij maar blijven dromen bliven wij geloven alles gaat uiteindelijk open zolang dromers en klaprozen zingen luchtkasteel met zijn gote vlindertuin zijn open Nu…

Zacht, teder en warm schijnt de zon net de liefde die toen pas begon een trein, die pas begint te rijden zo begon het ook, met jullie beiden. Het ontdekken van plaatsjes, dorpen nog onbekend ook het reizen per trein, je zult zien het went het is zeker, dat je vast van zo'n reis echt geniet van al dat moois dat je onderweg allemaal ziet!…

Van achter, van achter, Achter al die normale mensen Zal ik gaan. Vlak bij mijn slaapkamer raam, Achter de heg, Wat een herrie zeg. Naar buiten gekeken, het duurt nog weken Voor het voorjaar Die vrolijke vakantie waar naar uit wordt gekeken Of uitgeweken. Zag ik de pop staan die al was uitgekeken Al vrolijk in zijn bestaan. De reeks…

Zo af en toe zie je God zijn hand achter een wolk vandaan om zijn troetelblokje schieten om het te gebruiken in een hemels Lego-spel en tot hij het weer terug zet, is er niemand die 't tempeltje van Nikè mist.…

zeshonderd boeren sloten het verbond Transhumances en Couserans voor vijftig betaalde herders met patou hij doet ‘t nog die inheemse herdershond Om kudden schapen runderen en paarden die laatsten gaan naturellement vóór voor gezamenlijke rekening in juni inheemse kinderen en vakantiegangers uit de valleien van Couserans te leiden naar en…

thuiskomst het regende die dag janneke had haar hoofd gebogen haar gezicht verborgen achter een gordijn van haren de kamer was donker op tafel nog de krant van een maand terug opengeslagen de spaarlampen kropen naar het volle licht gaven de boekenkast glimmende ruggen haar voetstappen klonken als vanouds we zijn nooit weggeweest…

Alfama warrelt ons als een labyrint omlaag waar de stad langs de Taag stroomt de rivier staat stil op dit uur van de droevigen in de verte het geluid van de wegstervende fado hij, hij troont daar boven verbronst op het terras voor á Brasileira en laat zijn zangen bij voorkeur meestromen onder een deken van duisternis tot over…

Hoofd in de Alpen voeten in Middellandse Zee zelfs de mistral zingt…