Netgedichten

netgedicht (nr. 31.516):

Betoverend blauw(Griekenland)

In dit land
struikel ik niet maar
zie de stenen zingen in de zon
handenvol juwelen
eeuwenoude wijsheid
binnenin de ziel van het zijn
ontstaan door stralen van warmte
lichtjaren ver hier vandaan
gekleurd en gevormd
van vroeger tot nu
en later
door zon, lucht, water
zand en zout
het hart van een steen is niet koud
maar een baken van licht
in heimwee dagen
om het gewicht
van gemis
te kunnen dragen
naar het meest betoverend blauw
dat maar denkbaar is