Alle inzendingen over vriendschap

Sinds ik u álles gaf, ál wat ik ben, En thans in ú mijzelve heerlijkst vind, Wat klage ik dan, daar gij een andre mint, Daar ik me, als de uwe, eraan meêplichtig ken? En daar ik ú ben, ben ’k dan niet verblind, Zo ’k op u toorn en dus mijzelve schen? En me aan úw liefde zoveel minder wen Dan aan mijn eigne, die ons zó verbindt? Moet…

Ik die had kameraadschap uitgegeven tot levenswachtwoord in mijn jong getij, ik word nu door de makkers uitgedreven en kan geen schred meer houden met hun rij. Er is geen plaats in het broederlijk leven, bij 't volk der makkers is geen plaats voor mij: nu moet ik mij in d'eenzaamheid begeven en hullen in herin'rings grauwe pij.…

Wat verwacht je te vinden waarnaar ben je op zoek waardoor de beperking in 'vrinden' wie schrijft er mee aan jouw boek welke eisen stel jij allemaal wanneer laat jij jouw gedachten vrij waarom blijft alles redelijk kaal waarmee maak jij jezelf blij wat gebeurt er in het heden waardoor geef jij niet gewoon toe welke 'last' draag jij mee, uit…

Het is vervelend inzicht te verkrijgen in iets ongrijpbaars wat je moeilijk aaneen kunt rijgen Als een 'sputterende' kaars welke je toch branden wilt laten tevens een eigen weg wilt gunnen zodat er tijd ontstaat om te praten zonder te weten dit aan te kunnen je leeft compleet in je eigen wereld; op aarde met voldoende dingen omhanden toch…

Ik vroeg me af of er maanlicht was bij het luchtig samensmelten als schuim in de nacht, misschien met sterren achter Aldebaran geheimzinnig oranje verderaf. Dat het maar een droom was zei jij net zoals wij zongen in het koor, Straatklinkers geheten over Orpheus en Eurydice. Het verlangen niet genoeg om een nieuwe wereld te scheppen, waar…

Haar simpele bewegingen houding en trouw mijn goudmijn is zij, onmisbaar in mijn leven. Ik lees al haar bewegingen in stilte en geniet mede door haar begin ik liefde te beschrijven. Door het water spattend van de Binnenmaas de ochtendzon geklemd in ook mijn glimlach die heuse brede volmondig voelen ontluiken zijn onvergetelijke momenten van…

Waarom geef jij jezelf niet de kans laat je geen mensen toe in je leven waardoor raak jij telkens uit balans durf jij niet alles te geven Wanneer probeer je er voor te gaan leg je jouw hart en ziel bloot voor een ander denk je misschien dat liefde op houdt met bestaan als alles verweven wordt met elkander? Wat is hetgeen dat jou tegen houdt…

ver in het verleden rustig over roest en rail zonder haast en herrie speelden wij op het spoor we vergaten wie we waren in onze lokkende loco de meester en de machinist met een prachtig perspectief we zwaaiden met het gras sneden dorpen in tweeën konden met elkaar overweg in de gestoomde cabine zagen door de ronde gaten twee verschillende…

Toen ik er stond In het vuur De arena Was mijn vriendschap duur Ik kon vrienden krijgen bij de vleet We proostten met elkaar Op het succes Maar toen kwam de les Ik viel naar beneden Wat heb ik geleden Ik dacht dat ik vrienden had Maar ze waren me zat Zagen me niet meer staan Wezen me de laan Ik was weer alleen Ik moest er doorheen De…

Soms vriezen de boze uren als dagen aan de winters van onze oude appelbomen een andere dag is het vuurwerk een jaar dat is begonnen met het knagen aan de tijd veel vaker is het vragen niet aan antwoorden gebonden we raken elkaar niet kwijt als de nacht komt met vrijheid slaapt de dag door wild verlangen we dragen elkaar door de nijd…

Hoe zoet is 't tussen broederen twee te wandelen, te wandelen, bemint men van de twee de een, de een gelijk de andere; bemint men ze alle twee, en zij, beminnen ze ook malkanderen gebroederlijk; 't is zoet erbij te wandelen, te wandelen.…

Stilte van de nacht heeft me ijverig gemaakt nu ik niet meer bang ben om met mijn ziel te spreken ik voel hoe je weer bij me bent in angstige ogenblikken van onschuld vernederd door de ongeduldige meute die niets anders ziet dan eigenbelang ik heb het gehoord dat zogenaamde toeval van mensen die de nacht vervloeken ze zijn leeg van binnen…

Je weet dat ik de stilte nodig heb om me op te laden voor de mensheid want vragen stellen ligt me niet antwoorden heb ik niet voor handen laat me maar even in mijn eenzaamheid er is nog voldoende tijd om de wereld door mijn aanwezigheid te veranderen het zijn de kleine dingen die ik doe ze vallen niet op en maken me niet moe door niemand…

Als zomerregen klinken zijn tonen, zijn akkoorden Begeleiden doet hij mij z'n vingers, wandelend over het zwart en wit van toetsen deze novemberavond windstil..... maar kil Hij binnen.... ik buiten als in een partituur met elkaar verbonden.…

Daar waar de verhalen waren gebleven leefde je in landschap van andere verhalen dan die we ons herinnerden in het bed vol verlangen namen we afscheid zinnen leken te dansen in verbeelding verslaafd aan jouw genegenheid gezelligheid die je bracht bij nacht wanneer adem zijn reis had door het universum van dode bomen verdorde bloemenvelden…

Ik mis haar mis haar opgewektheid mis haar als persoon bijna tien jaar mijn buurvrouw Ik mis mijn buurvrouw ze was zo dapper na het overlijden van haar man ze ging niet bij de pakken neerzitten ook al waren ze al ruim vijftig jaar een span Ik mis mijn buurvrouw ieder op haar eigen balkon uren zitten op een stoel, zij onder een parasol…

Laat me delen in je warmte het is zo koud hier in de nacht er waait een ijswind door m'n hoofd die meer en meer treurnis belooft mag ik slapen in je warmte ik verkil als ik nog langer wacht er trekt een vrieskou in m'n lichaam die me langzaam van zinnen berooft ach kan ik schuilen in je warmte totdat de zon weer naar me lacht…

Waarom lijkt vrede zo verontrustend in ruimte die leegte inneemt omdat het waaien vragen heeft tot in de dood, het stille zwijgen wanneer jij afstand in gedachten kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos in jouw eerste levensvragen. Het zoete duistere wenkt me ik laat je gaan in mijn verdriet simpele vriend het gebeurt nu slechts in…

Verwachtingsvol nam je mij mee in jouw verhalen, in jouw fantasie dat klinkt misschien wat cliché maar hierdoor krijgt de poëzie opnieuw grip op mijn leven schrijf ik mijn gedichten op papier blijf ik doelen nastreven geeft het mij heimelijk veel plezier om mij hiermee te amuseren mijn verhaal te kunnen doen nog veel meer over het leven te…

Grave, straatjes en steegjes in deze oude stad aan de rivier Ze vertellen het verhaal van handel, goederen maar vooral... over het -van oudsher- zelf-brouwen van bier dronken worden bij ochtendgloren Het water uit de Maas niet te drinken als koffie? thee? In hun verhaal nemen ze je mee de 'achterafjes' nooit doodlopend.…

Nog nooit, nog nooit voelde ik mij dus ontstellen nog nooit mij meer ontstellen! Ach zijt gij 't, zijt gij 't zelf dan mijn vriendin? Wat ik voel, kan ik u niet vertellen, Als alleen dat ik u nog hartlijk min. Maar zou, maar zou ik wel zo zeer ontstellen, Zo gij niet waart mijn waardigste vriendin? Kom laat, kom laat…

De energie Die stroomt tussen Het ene mens En het andere Hoe bijzonder is het Dat we elkaar willen voeden En gevoed willen worden Gewoon omdat In hokjes willen we Dat begrip begrijpen En daar content mee zijn Liefde? Zo divers Kan het zijn Zo verschillend beleefd Zo uniek op zich Ik stop met de hokjes En weet en voel Dit…

Afgelopen winter toen je in mijn droom beweerde dat herfst niet lang zou duren vond ik herfst terug in een brief met vallende bladeren rottende vruchten spiegelvriend je schreef mij over vroegere tijden toen ik die kwajongen was die speelde als een aapje in de speeltuin van het bos het werd lente vernieuwende bloesem zoete bloemen…

(voor Abys) Ik noemde jou ooit de beschermengel van Rogi Wieg, een welgemeend superlatief, maar in wezen was je veel meer dan dat, namelijk een vrouw van vlees en bloed, die Rogi wist te lezen. Vannacht zocht je me op via de mechanische apparaturen en gaf je me een superdouw, die mijn ziel deed stuiteren van mega-extase. Je wilt mijn…

hij is mijn cirkelvriend met spaken in zijn ziel staat in het middelpunt altijd draaiend om zijn as met twee kappen aan de rand luistert hij listig naar de wind volgt zonder protest een richting past steeds zijn snelheid aan hij zorgt voor moestuinstroom je maait, je snoeit, je maakt je zelfgemaakte groentes klaar je versnippert zelfs…

Als je elkaar maar de ruimte kunt geven Zonder leunen, claimen, kleven Gevrijwaard van enge jaloezie Er zijn nog thans toch personen die Ik zag veranderen in hun leven Verburgeren Steeds meer om huisje boompje geven Veranderd zijn tot mijn verdriet Al vinden zij dus zelf van niet Ze hadden ooit het hoogste woord Dat is mij bijgebleven Stellig…

Weergaloos klinkt de echo van liefdesvriendschap wanneer de eenzame mannen elkaar ontmoeten in het bedwelmende duister van het Russische nachtwoud donkere vlinders dwarrelen in dronken buiken een baard houdt de wodkafles hoog in de lucht illustere wolken bevloeien intimiteit met regen en in het eenvoudige van de ochtend aan tafel met oma…

Je geeft me niet meer wat er nodig is eenzaamheid speelt het wrede spel met de tijd voor wat het waard blijkt er staan ook geen aantekeningen meer in het dagboek dat ik maakte over vriendschap verleden tijd is verdwenen in de sleet iedere ochtend wanneer ik wakker word aanschouw ik nieuwe dauwdruppels het lijkt alsof er iemand moest wenen…

Jij, een naam zet ik er niet bij, Jij, zit in een dip van hier tot daar Jij, voelt je schuldig, maar waarom? Jij, zit in een dip, vroeg je erom? Jij, je naam zet 'k er niet bij Jij, kwam met je sores bij mij Jij, schrok, maar dat hoeft niet, want Jij, zat in een dip, had verdriet Jij, was even de hoofdpersoon Jij, want ik vond het heel gewoon…

Nu zij weg is kan zij overal zijn op mijn linker- en mijn rechterschouder telt ernstig mijn goede daden en trekt tong uit haar mond de slechte ervan af Voor mij uit op straat, op het plein haar loopje wordt herkend tot zij in de drukte verdwijnt onderweg naar ergens Ik zie haar gezicht in de wolken hoor haar stem bescheiden spreken zingen…