Alle inzendingen over ziekte

Ik zit als een gevangene achter glas en dikke muren, de winter ken ik slechts van het naar buiten turen. Als een vogel die wil vliegen zit ik in een kooi te zwijgen in de stilte, aan weemoedigheid ten prooi. Als een monnik zit ik eenzaam in m’n cel, alleen een monnik doucht niet met verpleegsters; en ik wel.…

Lieve mensen, Het is niet mijn bedoeling, en nooit geweest. Zoveel pijn ik mensen aan doe, dat is wat ik opving. En dat lang niet iedereen van mij geneest. Ik kwam tot leven in mensen en dieren. Eerst dacht ik, dat is toch iets om te vieren? Ik leef en plant me voort. Maar nu weet ik, dat door mij in een lichaam het leven…

Ik ben het vergeten, klinkt dat nu laf, wacht leven noem het God zijn tijd af, is dit voor iets uit het verleden mijn straf. Woorden zijn wel vaker gaan vervliegen daar zal ik nooit ook nu niet over liegen. Maar geloof mij had ik het nu nog geweten dan zou ik echt niet zeggen: ' ik ben het vergeten.' Wellicht fluisterde ik dan ,' weet ze…

Je ziet in het verpleeghuis vaak verdriet Toch is er ook een glimlach om de mond Wanneer ik even langskom met m’n hond Het zijn vaak dieren waar men van geniet Men aait en knuffelt hem of geeft een brokje En is voor even zonder pijnlijk weten Van alles wat ze liever niet vergeten De warme thee wordt lauw, men drinkt geen slokje Ik zeg,…

ik haal mijn kamer leeg sprokkel veel en nog meer bij elkaar ik voel me ouder dan stokoud ik fiets hard tegen stormen en demonen in hard nog harder om ze meer dan vóór te zijn ik kijk geschokt naar het jasje een bedrieglijk dun laagje dat als een kille bomjas mijn hart omsluit jij en ik wij dachten vroeger zelden…

Het ziekenhuis drinkt drie maal daags patiëntenbloed – Geen vampieren hier.…

Ik begin opnieuw mijn leven te stekken: groen – om uit te delen.…

Voorwoord: Ik was twee weken in het OLVG, meestentijds op de Intensive Care. Het duurde een tijd voordat de bron van mijn longontsteking was gevonden: de in Nederland zeldzame Legionella-variant longbeachae, aanwezig in de aarde van onze gemeenschappelijke binnentuin. Ik heb pech gehad dat ik besmet ben geraakt. Op een mooie dag nestelden ze zich…

jij hebt de paden uitgetekend op muziek van bovenaf over de kwaliteit had jij geen inspraak die kwam als liggend voor de hand waar zorg koos voor de verbetertoer liepen wegen dood zonder vervoer de trajecten hebben ondanks alle inspanningen ons niet verder omgeleid dan een rotonde aan een nieuw tracé wordt druk geheid de…

Ik worstel met een monster, diep genesteld in mijn hoofd, het wakkert groot verlangen aan terwijl het bevrediging beloofd. En ontspanning, rust, een goed gevoel, ik kan al z’n valse beloftes dromen, heb z’n leugens al zo vaak gehoord, toch blijft het lastig om los te komen. Dus vechten we gestaag verder, wortelt het monster dieper in mijn…

De student is nieuwsgierig hij snijdt in de overledene het chirurgisch handboek na als de meester die hij wil zijn Lichamen zijn interessant om te ontdekken in de vakantie en later terloops uitleg te geven aan de andere studenten De boeren kijken zwijgend toe hoe de mens een dier is een kikker in het groot ze malen niet om de wetenschap…

Je niet lekker voelen is niet leuk hoofd en buikpijn oh zo lastig een pilletje kan (even) helpen maar de psyche helpt je nog meer dan moet je wel met je hersenen werken niet alleen die van boven maar ook die van beneden boven- en onder-hersenen zijn aan elkaar gewaagd zijn feitelijk onlosmakelijk verbonden verlangen van tijd tot tijd…

Het is noch je vriend Noch je vijand Want als je gaat vechten Dan verlies je Helemaal niets doen Kan ook niet, mag niet Ik zeg niet moeten Want moeten moet vooral niet De Burn out Is vooral van jou Zit vooral in jou Zit er niet mee Leef ermee Koester het niet Maar verwerp het ook niet Want wie verwerpt die verwerpt zichzelf De burnout…

Het spatte er direct vanaf bij hem en haar en ook hun beider levendige blijdschap over mijn overvallende spontane bezoek ik had 2 jaar geleden iets toegezegd een verassende vergrote foto van ons beider optreden in De Doelen met de Schubertiade 1983, kleine zaal met o.a. wijlen de tenor Hein Meens, dirigent Jan Eelkema en de nog levende beroemde…

dag, ik ga nu echt, wacht op mij, hier bij de poort, verander niet teveel in mijn afwezigheid zodat ik straks de weg nog weet en jij mijn baken bent. heus, ik kom terug, het gaat niet vlugger, niet meer zoals ik wil, mijn wil heeft plaats gemaakt ik heb de stempels staan het visum dat ik terug mag keren gegarandeerd door de doktoren…

je hebt mij uitgedaagd zodra men jou in het vizier had stroopte ik mijn mouwen op was er klaar voor vol goede moed ging ik het gevecht aan na elke ronde dat ik knock-out werd geslagen vond ik keer op keer de kracht om te herpakken hoeveel pijn je mij ook deed mij kreeg je er niet onder tot de dag van vandaag waarin het slecht nieuws…

De kamer is keurig, niets op aan te merken, maar hij is niet in het eigen vertrouwde huis. Het medische bed komt nog het beeld versterken, dat dit een andere plek is dan ons warme thuis. Wij eten op tijd, maar niet aan dezelfde dis, jouw en mijn tafel staan daarvoor te ver uiteen, hoewel jouw tafelgenootschap veel groter is, nuttig jij en ik…

Zo parmantig wriemelt ze de gouden staafjes met haar vingers in haar mond, keurig één voor één, geen vork, geen mes, geen eetgerei, maar heel braafjes haalt ze eerst de frietjes door de fritessaus heen. Die frituurmaaltijd is duidelijk naar haar smaak en ook geniet ze van de geprakte kroket. Als ik dan haar handen met een servet schoonmaak,…

vaak had jij een verstilde lach als ik je dromen uit de mimiek van je gezicht af las alsof jij de plezierige momenten nog even goed in je herinnering zou willen prenten accenten en stille woorden werden uit de kleine gebaren geboren als ondertiteling van je verhaal waar ongekende mogelijkheden jou kans en ruimte gaven om je…

Ergens moest je zijn en overal ben je, ook achter de schermen van de dood? In alles te willen leven of te sterven, dichter bij iedere gedachte, als dicht ontbloot, te willen schrijven, klonk in alles wat gezegd was, gevat in het laatste woord wat me te binnen schoot, die toon blijft zwerven op jouw lippen van de wind…

Mijn lichaam schreeuwt het uit Het laat me weer eens vallen De pijn kruipt onder mijn huid Soms ben ik zo kwaad op dat immuunsysteem, dat mij keer op keer verraadt Het is soms moeilijk want je ziet het niet Het richt hier schade aan Mijn lichaam zit in een soort van oorlogsgebied Ik wil niet klagen Ik krabbel weer overeind Ik…

Leg zachtjes de hand op mijn voorhoofd Bedarend, stil en koel, En druk haar tegen mijn slapen, Waar ik de pijn gevoel. Uw grote, witte handen Bezitten wonderkracht Leg daarom Uw hand op mijn voorhoofd En druk mijn slapen zacht. Blijf zwijgend bij mij zitten,…

De wereld staat te schreeuwen voor de ramen, maar hoofdpijn wurgt mijn geest met zulke tangen dat ik niet eens behoorlijk kan ontvangen de indrukken die toch naar boven kwamen. Die stomme koppijn! Ik blijf zó verlangen dat het eens ophoudt, dat ik me moest schamen; maar àls die aanvallen een einde namen, zou ik het hoofd niet langer laten hangen…

Veerman, veerman, vaar mij over naar veilige velden van Elysium. Ik wacht te lang in transferium in zo eindeloze zware strijd. Ik verlang zo naar vergetelheid en laaf me aan de lieve Lethe. ´t Is volgens mij de hoogste tijd om laatste lasten te vergeten en te varen over de stille Styx om daar dieper dan in stromen meanderend te mogen…

geen gisteren geen vandaag geen morgen er hangt een zweem van mist in zijn hoofd gedachten verdrinken in het ondiepe van het geheugen in grote leemte is het nietige niets alles wat nog rest…

ik heb je gevolgd zag je hand langs deuren wrijven zonder bij de klink te blijven dagen weken op hetzelfde pad tot de maanden donkerden jij routine het loopje en de deuren vergat vandaag zag ik een flits van lente in je blik je schuifelde toen ik deuren sloot naar je vertrouwde padenloop in tijdloos begroeten nam jij de tijd…

Normaal valt de griep December wel in huis dit afgelopen jaar gelukkig niet, Oh, jawel, we waren thuis, maar de griep, die vond ons niet! Nu is ‘t Maart en o ja ik weet, het roert z’n staart, dat je ‘t niet vergeet! Griep overtijd heeft ons huis gevonden zodoende ben ik aan huis gebonden! Water uit gaten waarvan ‘k niet wist dat ze bestonden…

Als je dan langs komt zit ze meestal te staren door het raam in de verte of naar de televisie die bijna de hele dag oorverdovend aanstaat ik ken haar nog van vroeger als een levendige vrouw spreek haar wel eens aan zonder reactie te krijgen soms staan er tranen in haar verweerde ogen waar zou ze aan denken wat houdt haar nu bezig…

synchroon de tijd in alles samen tegelijk leven wij ondeelbaar handelend van tel op tel zijn wij steeds elkaar van het ene moment op het andere echter is het anders vandaag een stap vooruit lijkt de een de ander in alles wat wij doen een slikt al koffie als nog de ander zijn beker pakt lopen scheren wassen steeds een stap vooruit…

rovers slopen 's nachts het pakhuis binnen dat tot de nok toe gevuld was met herinnerigen meedogenloos maakten ze het interieur met de grond gelijk een beroofde man zoekt in het puin vergeefs zijn verweesde zelf hij slaat met een hand op het onttakelde hoofd: help houd de dief het wankele gelijk aan ziijn…