Alle inzendingen over overlijden

Wanneer ik op mijn leven terugblik zie ik louter onenigheid, een kille, onbegonnen strijd om des keizers baard, die ik besloten heb maar mee te strijden. Van de vrienden die ik heb begraven wier geluk weigerde af te glijden, verbaas ik, gezeten bij hun graven, mij over hun aller angst te sterven -een troost voor mij voor ik bezwijk; dat…

Van baby tot kleuter Van jongen tot man Ik mocht je niet kennen wat baal ik hier van Twe wezens zo eender zo prachtig en fijn Als ik aan je denk dan voel ik de pijn Kon ik je maar zien al was het voor even Mijn lief tweelingbroer je mocht niet gaan leven Van baby tot kleuter van jongen tot man Och lieve heer wat baal ik hier van…

Troosteloos en hopeloos Wat rest Als ziekte je ontleeft Zoveel willen doen Maar zoveel moeten laten Toch nog in de gaten Wat je moet bepraten Voordat alles het begeeft Iedereen doet moeite Een ieder wordt geleefd Maar ze blijven komen Uit liefde, niet beleefd Telkens wordt bevestigd Hoeveel men om je geeft Belangrijke momenten Aan…

Een wakend oog, mijn opstaan er zijn geen grenzen aan de dagen heldere nachten bij volle maan vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot…

Je was er altijd maar ik zag je nooit Wie was je Wat deed je Ik kan het je niet meer vragen je bent zomaar weggegleden in de dood Dag vriend, tot later Dan zal ik jou zien en jij zult er altijd zijn…

Afscheid nemen bestaat niet, jij bent weg, maar verlaat ons niet... je moet ons geloven, kijk neer van daar boven. en fluister mijn naam en ik kom eraan. dan zal ik bij je zijn, door regen en met zonneschijn. Afscheid nemen bestaat niet, ik weet dat je ons van boven ziet. waar ik ook ga lopen, op het strand of bij de zee, één ding weet ik…

In de eerste wereld zouden dromen bedriegen schuwden schaduwen zichzelf begon haar waarheid te liegen In de tweede wereld daar straalde de zwarte zon bleef haar leeftijd eeuwig elf omdat ze niet ontsnappen kon In de derde wereld raakte het verleden nooit af steeds herhaald in dieper zelf ontkenden rozen jouw stille graf In de huidige…

ik tel de laatste golven telkens opnieuw het strand is leeg en verlaten zie ik om dan zie ik de duinen heuvelachtig zoals mijn leven met een zee die soms stormachtig bressen slaat ik voel mij uitgeput en ga zitten in het zand het is afnemend getij zo voel ik dat ook in mij zelfs het zitten is vermoeiend ik ga liggen, op mijn buik met moeite…

De ruisende golven, brengen met zich mee, de met bloesemen bedolven, wiegend op de speelse stroom, gedwee. Een bed vol met vlammende rozen, obscuur een schim bedekkend, zijn randen likkend, liefkozen, steeds meer nageslacht verwekkend. Een mysterieuze gloed strijkt dan toch neer, op het parelmoeren, maanreflecterende wateroppervlak,…

met kunst en vliegwerk hielden we jou in leven tot je uitgemergeld je laatste adem uitblies zonder kracht je kon niet meer lopen niet meer praten je ogen zagen zonder zicht flarden uit het verleden spraken zonder inhoud, zonder bericht je handen lagen stil huid om skelet we hebben je laten leven dood in je bed rust zacht…

Huil niet om mij Voor mij geen tranen Geen verwijten, geen verdriet Graag een glimlach op uw lippen Vandaag hoef ik uw droefheid niet Denk aan mij, aan mooie dingen Aan momenten van geluk Die je bijna doen gaan zingen Dan kan deze dag niet stuk Ik leef voort in uw gedachten Ook al ziet u mij straks niet Afscheid valt nooit te verzachten…

Tastend in het duister wankelend onder zware last Uit angst om je niet te bereiken smeek ik in wanhoop ……hou me vast………

Al die jaren ons leven gedeeld En van geen enkel moment spijt Heb het zeker niet anders gewild Zonder twijfel onze mooiste tijd Tot het tijd was om te scheiden Nog altijd het meeste onverwachte Dat juist zij kwam te overlijden Gebroken alleen bleef ik achter Maar ik zal lachen om de woorden Die zij heeft gesproken En haar liefdevolle…

En neen, het zal niet zo zijn, dat ik jou verliezen zal. Hierboven moesten ze toch weten, hoe erg ik je dan wel mis. En neen, ik zal niet nalaten, er steeds voor je te zijn. Al wil je me niet binnenlaten, en lijkt je hart van steen. En neen, ik zal niet huilen, als je aan mijn grafsteen staat. Ik wil het ze niet gunnen, de wraakengelen…

stiller lijkt de stilte en donkerder de nacht levendiger het leven dat er morgen op me wacht de eeuwigheid samen, duurt langer dan de dood ons scheidt tegen het einde zal het wel wennen maar dat lijkt nog een eeuwigheid.…

't Kruipend rupsje, moe gekropen, Afgetobd in de enge cel, Brak zijn kluisje fladdrend open, Klapwiekte uit zijn dorre schel. Zie, daar wiegt het, zie, daar zweeft het, Aardse damp en druk ontvlucht; Hoger vliegt het, hoger leeft het, Zat gespeeld in lager lucht. Voedster, droog de natte wangen, Tuur niet op de dode pop, Blijf niet…

Ik heb de angst gezien in je stervende ogen toen de nietsontziende nacht in al zijn gretigheid je licht weg nam Ik heb je koude mond geproefd dichtgesmeed met de ijzers van de eeuwigheid en nooit nog nooit is een nacht zo zwart geweest…

"Prettige dagen, Gelukkig Nieuwjaar" Elk jaar wensen mensen dit weer aan elkaar De kaarten voorheen nog vol vrolijke kreten "Een fantastisch nieuwjaar" hoe konden we weten... Want Kerst deze keer is zo eenzaam, zo raar Niets is meer hetzelfde zoals 't vorige jaar Er is zoveel pijn en er zijn zoveel vragen Die heviger zijn in…

met je ogen op de nacht gericht wachtend op wat je had verwacht raken je voeten voor een laatste keer het hout voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door de maan, ontstaan uit wit goud priemt z'n ogen in je ziel laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor klanken…

Denk niet dat je gaat met lege handen, je neemt iets van ons met je mee. Je hoeft niet langer meer te vrezen, het is nu goed, het is O.K. Denk niet dat we jou vergeten, je zit in ons, besef dat goed. Niemand zal ons kunnen scheiden, je zit voor eeuwig in ons bloed. Denk niet dat je iets zal missen, je zal nog steeds aanwezig zijn. Bij…

De stilte is wit, mijn engel is dood. Uit de hemel vallen naalden van wezenloze pijn. Mijn tranen prikken de sterren door het papier van het zwarte firmament. Ik sta hier versteld, als een beeld dat is vergeten. Achter mij zie ik geen voetstappen meer. Ik adem je uit en geef me over aan ons leven. Ik pluk opnieuw de dag…

Vannacht zag ik de maan verdwijnen de aarde stond op de juiste plek Was de maan echt even weg? tot ik een randje licht zag verschijnen Jouw splinter klopte pijnlijk geruststellend in mijn hart…

De doods-gedachte is een bitter kruid dat in elks leven wast en in de afzondering wordt geplukt. De mens steekt het in een knoopsgat van zijn jas. Of hij rechtop gaat of zijn hoofd bukt steeds stijgt de wrange geur en hangt altijd in de aandachtige neus. Als hij één ogenblik zijn gelaat betast dan voelt hij het doodshoofd achter zijn vlees…

ogen die in je geloven staren naar de kist, weten nu al hoe je wordt gemist je hebt de zon gepakt de warmte bleek funest water en de veteranenpest je hebt liefde uitgedeeld om de wereld en je kinderen gegeven in poëzie kwam je tot leven die blijft bestaan terwijl jij weg kon gaan je hebt het leven dicht gedaan de zon schijnt winters…

De Dood, die onbekend en onbemind, Zo uit het oog, zo uit het hart vandaan, De weg vervolgt die hij vanouds moet gaan, Weg waarop niets hem aan zijn offers bindt, Vindt soms op stille ziekbedden, waaraan De laatste hand hij leggen zal, een kind Dat hem herkent en glimlachend bemint En hem verzoent met heel zijn doodsbestaan. Hij neemt het…

De grafsteen afgeschrobd mijn handen rood en koud de salie kort teruggesnoeid de bladeren neem ik straks naar huis voor de hete smoor van schapenvlees en u, pa u ligt hier goed en ik weet ook wel dat u ons mist daar in het Vagevuur, u kon slecht tegen eenzaamheid, u was het enige kind van opa en oma en gebleven in ons gezin van…

zo vormloos vluchten de grijze vegen met de nevel regen de graven zuchten dempen droeve woorden die fluisteren rond witte bloemen grond langs stenen boorden het water spat rozetten de chrysanten bloeien de cijferjaren zetten stiltes aan het bloeden die blijven kwetsen al hebben arduinen geen doornen die de aanraking verhoeden…

ik zie de golven overslaan hoe donker wordt verzwolgen hoe wit maar steeds blijft gaan ik volg het krullen van de lijn het schuim verdwijnt en laat de diepte zwart verschijnen ik draai en kolk mee het sissen wiegt verleiding ik voel de vrijheid van de zee nog aarzel ik terwijl het water langs me gaat vandaag zich spiegelen laat…

Gun Willem van den Vondel rust; Dees jonge bloem verging met lust, En liet de grafworm luttel spijs; De ziel zocht God in ’t Paradijs. ---------------------------------------------------------- * Vondels kleinzoon Willem overleed op 13 mei 1670…

De kilte overvalt me Net alsof ik bij je ben Het sfeertje en de warmte Alsof ik je niet ken Heeft alles je verlaten? Is alles nu bij mij? Kon ik maar met je praten Dat maakte me vogelvrij Heel even in de wolken Gewoon net zoals jij Dan nam je al mijn zorgen En maakte je me mij De druppels zijn voor morgen Als je het onder ogen ziet Alles…