Alle inzendingen over tijd

De laan in, uit westlijke wolkensluis, Stuwt-op ’t oranje licht; ’t gewelf van toppen Lijkt, vastgeklonken met fel kop’ren knoppen, Geelgroene naad van zacht hellende buis. Ik freewheel over licht; langwerp’ge droppen Trillen op ’t stuur; en ’k luister naar ’t geruis Achter me in ’t dorre blad, en naar ’t gedruis Bij sprong of droog geknap…

Tijd in de woorden die de tijd bewaren. Tijd in gedachten die gedachten blijven maken. Tijd in wensen die over en voorbijgaan. Tijd als de vloek die alleen maar de tijd is omdat hij alleen de dood laat antwoorden als het leven de tijd niet meer verandert.…

Soms is men zo oud dat men zijn bezit niet meer bezit verhuizers komen met vervoermiddelen nemen de stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het…

Het ogenblik: waarin miljoenen stralen Zich verenigen en breken vaneen. De Eeuwigheid kan zich zelve nooit herhalen Alles wisselt, maar 't blijft wisselend één.…

Stil staan de naalden van de kleine klok overheerst door het tikken van toetsen die verloren uren in de spelden poetsen koffie koud vergeten verbitterd tot slok Omgekeerde mok boven de gootsteenput dampend terug naar de stilstaande tijd waar steken gewist en zoekend verwijt roerloos verspringen beticht van gemijmer nutteloos rammelend in…

Even de tijd nemen voor die ander Even alles neerleggen en er voor gaan Op een dergelijk moment komt alles even echt tot rust Op een dergelijk moment moet je echt even jezelf zijn Als je even omdraait is het fout gegaan In de mooiste dagen van je leven kom je het tegen Telkens opnieuw neem je hier de tijd voor Ga je even uit de sleur, even…

Als een bloem, zo is het leven. 't Begin is teer en klein; De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn. Sommige bloemen blijven lang. Weer anderen blijven even. Vraag niet bij welke groep je hoort! Dat is 't geheim van het leven.…

een tel, wijle, flits, moment, oogwenk, flard van een gedachte even is heel kort…

de regen striemt lente is verhaal gaan halen en de winter is weer terug keert zijn rug de zon toe en kust krokussen met natte sneeuw als het licht verdwenen is bevriest hij snel het geel van de narcissen moet gissen naar de tijd die hem zal kooien als hij door de warmte gaat ontdooien hij heeft de mensen lang genoeg verveeld…

koppen hangen weer vandaag de ogen niet geboeid, die bloeien slechts hun eigen wijze kleur desinteresse kauwt heel cool de schone schijn van zekerheid ze rappen urenlang de tijd onrust is nu aan het woord een nieuwe heeft de groep verstoord alle plaatsen zijn weer ter beschikking de orde lijkt nog blonder dan het was met ogen blauw…

waar is het einde waar is het einde van de tijd is er een klok met teruglopende kracht ver opgewonden of van korte duur waar begint en eindigt dit avontuur is de tijd een tijdbom die af moet gaan kun je hem stilzetten de draden doorknippen of moet je het gewoon laten gaan heb je lang de tijd of is het van korte duur waar begint en…

een spiegel met een luikje voor open en dicht donker en licht een beeld met een inkijk doorzichtig, apart voor dichtbij en veraf de spiegel geeft beeld, maar achter het luik schuilt een wereld vol dromen…

we ontmoetten elkaar in een ogen blik ik gaf je gezicht en handen vol leven je woonde in woorden wat anders geschikt hebt teksten gepikt om je ziel uit te geven door jaren gekneusd in relaties gestikt was je enige keus de tijd uit te zweven je vloog verder weg in kleuren verstrikt tot m'n schrik heb je mij in je dromen verweven…

Hij ging naar Bommel en zag daar de brug en hoorde op een schip zijn moeder zingen. Hij werd zijn eigen kind dat daar toen dichtte wat nog kwam in vergezichten die te vangen zijn in één woord: terug en in een ander woord: herinneringen. En zo bereisde ik een land hier niet zo ver vandaan. Er waren boten, bruggen, bouwterreinen vervelend…

Grijpbare minuten. Dwalend in de echo´s die ik niet vertrouw. Verkeer zonder woorden Mensen met vragende gezichten. Bestolen en kijkend naar elke dief die spreekt over hun tijd. In de wereld die altijd begint met de tijd die ze verlangen. Is de tijd voorbij of gebleven wat hij beloofde? Is de tijd verloren of bewaard…

Ik had de tijd niet in de gaten Keek er domweg niet naar om Kon er moeilijk over praten Hield me vaak naïef en dom Geen seconde nagedacht Dat ik tijd zo vaak ontweek Nimmer had ik dit verwacht Dat mijn leven toch verstreek Ik had de tijd niet in de gaten Nooit expres, gewoon spontaan Het idee ben ik gaan haten Dat ik in tijd op zal gaan…

In de buik gloeit er iets een koorts, een verwachting aarde wordt zacht ingeduwd Lichaam veert terug met binnenin herinnering een stapel papier Op het bovenste blad staat mijn naam geschreven Een halve eeuw die zich met mij voedt door mijn ogen kijkt verlangt naar warmte van de zon zin heeft om mee te komen Perzisch te gaan eten in de…

Midden in de kamer. Ik kijk om me heen. Aan de linker muur hangt een klok, de tijd tikt weg. Aan de rechter muur hangt een schilderij. Het laat de polder zien uit een ver verleden. De koeien liggen in de wei, het water stroomt kalmpjes voort. Voor me is een raam. De auto's razen voorbij, de tram komt langs, mensen haasten zich om op…

Wanneer ik dood ben en de donkren komen, Geef me 't portret niet mee, dat altijd mij Ten hoofdeneinde stond en in mijn dromen. Ik merk er toch niets van. Het is voorbij. Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen De beeltenis van dit bemind gelaat, In een tot molm geworden kist geborgen, Diep in de muffe grond met mij vergaat. Doch als…

Herinneringen koester ze diep in je hart Beleef vergeten momenten voor een nieuwe start Met weemoed een glimlach wordt vroeger vandaag Maak van heden de toekomst zonder gewetensvraag?…

Mijn oude schoolplein ik heb er laatst gestaan ik moest in de buurt zijn en kon het niet weerstaan kinderen speelden diefje met verlos en al die oude beelden kwamen zomaar bij me los ons kleine pleintje een voetbalstadion hier kreeg ik van een meisje mijn eerste sigaret en eerste zoen de lucht was altijd blauw we dachten niet aan morgen…

Schaduwen bewegen In een kamer zonder licht Hoe moet ik in godsnaam Met al deze dingen in de kamer Me in rechte lijnen wringen En iemand een mes op de tong leggen Als ik de spreukentegels in mijn hoofd Niet meer kan lezen Opgesloten in mezelf Zoek ik naar de muren van vrijheid Om zonder een woord te zeggen Te vluchten voor haat en ergernis…

rotsen kleuren tijd water overvalt de traagheid van ravijnen, winden dichten kloven met het stof uit boven gevleugeld zijn verhalen die als holen grijnzen in de torenhoge bergwand hun holten zijn bemand ze verwoorden God en leren over dwazen die azen op macht, vertellen over vrouwen die met kinderen zijn omgebracht ze verweven…

je zeis is botter dan je woord je maait geen oogst omdat je voor de dood al lang verloren bent…

Het is een ieder gegeven Van geboorte tot de dood Je hebt het zelf voor het zeggen Eindelijk kom je jezelf tegen Schiet een film voorbij groen, blauw, rood Dan moet ook jij het loodje leggen…

Na het schoolexamen stelt men je altijd de hamvraag over hoe je het brood ooit denkt te willen verdienen; zo kan zijn dat de slager jou eens grijpt bij de kraag, er iets van bakt door in te hakken zonder uit te kienen.…

Zachte stappen in de verse sneeuw, oudjaar lijkt al weer zo lang geleden. Ik kijk door het raam en geeuw, er is sindsdien al veel tijd vergleden. Goede voornemens, heb ik die? Ik zou het echt niet weten. Ach, ik neem dat niet zo nauw, zie ik ben nu ook tevreden. Mocht ik toch nog wat willen wensen, dan alleen nog liefde en geluk, maar…

Soms heb je het gewoon gevonden, denk je vele antwoorden op vele roepende vragen denkend om dan weer verder te kunnen gaan valt het zo smerig tegen dat je het wel uitschreeuwen kan Soms verwacht je totaal ergens helemaal niets van word je compleet overdonderd door het onverwachtse alle standaard veiligheidjes omvergeworpen hup het diepe in…

Tussen hem en het leven zit nu glas met uitzicht op de schuur waar alles dezelfde bruine kleur heeft snoeischaar en hark in zijn schoot liggen dode takken Tussen hem en mij zit nu glas buiten juicht de zon heerlijke zomertuin bomen zwaar van fruit maar binnen is het zwijgstil ik breng hem een peer proef maar, zoet sappig, toe…

Oud vuurwerk dat naar regen ruikt ligt verlaten met vergeten kleuren voor de deur die niet opent zonder woorden die de tijd wensen en de toekomst vragen of het leven zonder vuurwerk ook voorbijgaat of alleen maar na elke regenbui opnieuw begint.…