Alle inzendingen over filosofie

Nancy, Place Stanislas, glansvolle maan, die naam, die klank, die zaak, hoe dan verwant? Het ding een ding. Het beeld daarvan in mij is verinwendiging, grenzeloos band van beeld en denkwerk: dioraam. De naam een ding ook, daarvan de onaanraakbaarheid, tot van de naam het beeld met beeld en beeld verbindt, en taal het al in strengen vangt van…

Mijlenver zal de zee de zoutige liefde dragen in de branding van mijn gedachten, terwijl de klippen beslissen wat zij raken en de eb op de vloed zou willen wachten. Mijlenver draagt het vermogen mijn verdriet een verzameling herinneringen spoelt de schelpen weg, voelt de wind mijn ruisende zorgen niet, opgebouwde spanning, ze weert het leven…

Zijn het de walkuren of de eigen schimmen die mij de rust niet gunnen om gekwetste uren uit de nacht te zeven? Uit de zure regen van hand – gespitte graven waaruit de ochtenden zich laven tot het morgen gloren, worden nieuwe tranen geboren, leggen zon en maan een schaduw over een geleefd gezicht, lucht en water verhangen zich…

Als er niets gebeurt buiten Sleur en vanzelfsprekendheid We onbewust overleven dan Raakt de tijd verlamd want Hij heeft geen functie meer We zijn 3D, gelijk een ding Als niets bewust verandert Zijn we op sterven na dood En vloeien terug in de aarde…

Van regenboog tot regenboog om stemmen te bewegen voor wat goud onder de hemel om te keren - om te legen veel meer dan men er kon nemen uit een pot welteverstaan waaruit de geest van Amalthea met de dood was opgestaan Het was de waanzin die zij vulde met vergulde ommewegen van hun kardinale deugd die uit erbarmen was ontstegen voor zichzelf…

Het groeit tot een perfect omhulsel, kind in de trappelzak, de huid nog bijna vloeibaar, de botten zijn voor grote mensen, daarna wordt de binnenkant met kleine zinnen beschreven, oplopend tot woorden die met hoofdletters met het bewustzijn worden bedreven, de soepelheid van spieren, het timbre van de longen waaruit al vroeg moraal wordt…

ik heb het gedaan sprak de haan dus kijk die kip er niet op aan haar versgelegde ei is vol van mij ik was hier eerder dan zij de heer nam van mij een rib en zo ontstond de kip…

de aarde beefde een enkele keer, daalde dapper machtige marmeren trappen af en toonde onbeantwoorde vragen verrukking op zoek, beefde van angst zelfs een gelukzalige dauwdruppel groot voelde het onbehagen als aanvaarding, zonder dat het geklopt had duizend levens lang zo lijkt het wel voedt ellende het teruggegeven ego, het bloemenzaadje…

Als de vastigheid zich loslaat op mijn lippen kussend brandt dan verwaarloos ik de perfectie om randen kartels te geven. Scheermesje met warm water verlost bloed met snijdende pijn het vervullen van de leegte laat mijn hart sneller tikken. Ik zal je net niet vangen wanneer je dreigt te vallen omdat je zelf weet, beter weet dat de…

steeds vaker denk ik voeg ik nog iets toe aan wat reeds is gezegd waarom aldoor herschrijven over hetgeen eeuwenlang telkenmale is opgedregd dat komt vooral omdat ik mijzelf zo geweldig vind en de onbegrensde illusie bewaar dat mijn inzichten worden bemind als ik met het diepzinnige delibereren in de ongekende lege verte staar…

weedraadjes van het hart accentueren vreugde verblijdt en leed gelaten gaat stapwiegend mee in sporen van herinneringen die kleuren vertonen met sleutel omranding aan de oever van tijd ooit zien we elkaar weder…

Door mij verleden te spiegelen ontwaar ik een oneindige leegte alwaar warmte van de ziel ontbreekt verward vraag ik mij, ben ik dood Dan laat de huid van mijn gelaat los en zie in de oogkassen het onrecht aangedaan tijdens mijn kort bestaan jegens miljoenen stervelingen Ik zag dus maar weerde het niet ik berust in mijn dood zijn Ik…

Verschillend in groei, een charmante geste, de vraag naar meer, herkende in het leven geen enkel perspectief. Nieuwe dieptepunten, bleven warm gehuisvest hopen, tot het laatste restje ongewijzigd verlangen bleef. Het bekende werd zeldzamer en verdoofd, gunde het de dorre vlakte geen vocht. Steppebewoner, het naakt gaf zich bloot…

Hoe vaak is het al niet gebeurd in dit aardse bestaan dat ik mij vastklem aan het ongewisse terwijl de zekerheid dichterbij is met welke ogen kijk ik toch? op welke manier voel ik? Ben ik mijn eigen ik reeds voorbij is het geloven een zeker weten geworden brengt de twijfel mij in vervoering wil ik niet af van mijn zwakte Ik schoon mij…

Schild van het Westen, beschaving is je naam, westerse mogendheden, open was je geest en ver reikt je arm. Jij voedde met woede, verdraaide woorden gebruikt, om ander land te verwoesten, dat jouw illusie voortbracht, de barbaarse dingen deden pijn in je buik. Je lachen is mogelijk gedwongen, heeft vlak achter kunst een 'schild' opgebouwd…

creativiteit verlaat het gebaande pad wees ongehoorzaam…

Is de macht in volmaaktheid? Bestaat ijdel volledig begrip, "gelijk zijn" aan vrijheid, "het zijn", de bijzondere toekomst zoals enkel wij ze kunnen begrijpen? Parallelle ontwikkeling, wekt het hogere nieuwsgierige. Wortels van de reine geest, die geopend zijn, bloeien lijk ontluikende bloemen, knospen als het toekomstige zelf,…

geen zwijgen verzwijgt meer wat elk weet van eigen woorden in de mond schilderij: horen, zien en zwijgen kunstenaar: Herman Brood…

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

ieder woord kan het laatste zijn, waar het hart aan blootstaat…

Wordt gelukkig m’n vriend Door in je ziel te wonen Speel niet alsmaar 'n rol Om in de smaak te vallen Dat hou je niet erg lang vol Je weet wie je vrienden zijn Die blijven en de afvallers Zijn juist de oorzaak dat Je niet gelukkig jezelf was Stel jezelf steeds de vraag: Doe ik iets omdat het fijn is Of omdat anderen het willen En bij…

Waarom geselecteerd, waarom niet voor alles open? Altijd kiezen, weglaten, doorstrepen, scheiden en deleten. Wat is een leven waard? Scheiden en deleten?…

De weg van het alledaagse blijft vruchtbaar zoeken naar een onbekende vreemde, in mij de wereld rouwig gehuld in geheimzinnig glazig zwijgen, meer rechtbanken als wetten. Teruggekeerd, verdwaald, waarheidzoekend als de zucht, een cynische leugen. De weg van voortgang, van gouden avondlucht prees zich mooi .. de sterkste positie valt…

sterfelijke blikken van voor het oerbegin in geheimschrift van wereld ogenblikken buiten het ogenblik onbesmeurde voorstellingen geboren uit leegte in oneindige vormen dat denken vast zet aan de aarde door woorden van het script van rollen die op oogleden geschreven staan bijeengehouden door mazen van afwezigheid…

Je moet je leven leeg leven. Tenslotte moeten lege flessen niet meer op het strand gevonden worden, maar in de glasbak worden gedaan. Als er schot in de zaak komt - wat je kunt voelen zonder iets te voelen, net als het naderen van de herfst - wordt alles prettig overzichtelijk. Geen bergen. Heuvels. Niet winnen, niet verliezen. Niet vriezen…

Ergens de grond geraakt, verlamd door een foute beslissing allerlei belemmeringen stil afwachtend gekoesterd het verbannen woord is toonloos, loodzwaar, gevallen. De bestempelde fout, die nooit een fout wilde zijn hij stierf zo eerloos en zo anders, door angst viel voor verkeerde keuze. Vicieuze cirkels blijven, draaien denkend, dat…

Kan het jaloezie vertragen dat rood het levensbloed bekruipt langzaam, tergend, vechtend als levenslijn, de streep die hapert en sleept wordt bloedeloos overgeslagen, rood de lichaamsvloeistof om er te zijn. Bloed als edele gratie, symbolisch, prestigieus gezien religie aan huidige grenzen van het ruimtelijk denken als rood juweel…

Waar alles mee begint is meer dan een woord of taal die men in een zin benoemt en wat een gedachte uitdrukt en wat verder reikt dan de blauwdruk van het leven, en wat zich uitspreekt in een streven, in vermomming tussen zin of regel kruipt, sluipt door het luie oog van het bestaan om met tomeloos geduld weer op te staan, zichzelf…

Mijn geest wordt ouder misschien wijzer door ervaring het verlangen van de jeugd is nu slechts belangeloos hopen vertrouwelijke omgang van vrienden die vergeten enkel als je de foutjes vergeeft kan hartstocht van vroeger overleven naar een beter leven mijn geest wordt ouder waarschijnlijk rijker door beleving het jeugdig verlangen heeft…

Een bijzonder moment naar de aard van de dingen in herinnering gebracht. Herinneren mag, wie vergeten verstaat als passie, liefde met zijn eeuwenoude cultuur die in onwetendheid verloren is gegaan. De tijd belooft niets anders, de enige aanknoping verbrak haar schakels, ketsende stenen, lonken naar de kringen die een rondedans ronder maken…