Vloedlijn

Het is niet alleen de
dood die me najaagt
waarmee ik strijd, die ik
aanklaag en zal verliezen,
me in de nek ademt, oceanen
stuwt en albatrossen draagt,
houdt z’n geheim verborgen,
verbond met wind en water
wordt betaald als hij op de
aarde beukt, breekt alleen
in branding op rafelig land
wijkt terug met schuim op
kaken, berusting in het zand
als warm gemoed als geduld
hem wacht, het land gebruikt,
wordt versleten, zet zich te
kijk als weerloos slachtoffer
in resten van het leven op de
vloedlijn van het verstand, waar
het in windstilten goed toeven is.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 21 april 2010

pebmartenskpnmail.nl

Windstilte van het verstand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 126