Netgedichten

netgedicht (nr. 32.042):

Verhef mij

Verhef mij tot de grote droom van ’t zwijgen,
tot waar de ziel haar eigen vleugels vindt
en niet meer hoeft naar willekeur te neigen
maar kijken durft met ogen van een kind.

Verhef mij tot de hoogte van erbarmen,
tot waar ik stilval bij gebrokenheid
en niemand nog maar enkel wil verwarmen
omdat ik hoor hoe nood ten hemel schreit.

Leer mij verstaan hoe alles van het leven
eenieders hart een eigen kloppen laat,
geen enkel mens iets zomaar wordt gegeven

maar dat het om verbondenheid steeds gaat.
Zo wil ’t bestaan hier zelf een mantel weven,
beschutting bieden, warme toeverlaat.

Schrijver: Adeleyd, 20 april 2010

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: filosofie

erbarmen

begrip

verbondenheid

3.0 met 17 stemmen

345

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: dick panman
Datum:: 3 juni 2010
Email:: dickpanmanlive.com; Dit gedicht verdient een pluim!

Naam:: josiene
Datum:: 21 april 2010
Email:: jweijsdenversatel.nl; Dit beleef ik als heel en harmonisch.
(Alsof ie al op muziek staat.)

Naam:: pama
Datum:: 21 april 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; De muze geeft je vleugels waarmee de reikwijdte
onbeperkt is. Heel mooi.

Naam:: julius dreyfsandt zu schlamm
Datum:: 20 april 2010; diepgaande wens...prachtig

Naam:: Henk Knibbeler
Datum:: 20 april 2010
Email:: henkknibbeler1949yahoo.com; je hebt deze filosofische regels fraai neergezet in dit sonnet Rosa, het beklijft..

Geef je reactie op deze inzending: