Alle inzendingen over emoties

De palmen staan recht en stil. donkerblauw liggen de schaduwen neergeveld. onder het staal van het firmament heerst het roerloze zilverblauw. de hemel is hel - en de wereld is zo stil en verlicht, dat de maan, verlost van haar licht, een onzichtbaar zilveren spoor in de zilveren ruimte verloor. tussen de palmen het licht.…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…

Steeds minder wordt er terug gebracht van de vreselijke vlucht en ik bedenk dat de klus nog lang niet geklaard is. Maar hulde aan de mensen, die ware menselijke puzzels moeten maken! Hulde aan hen, die deze vreselijke beelden nooit meer van hun netvlies krijgen! Er zijn geen woorden voor de slachtoffers evenmin voor de nabestaanden…

Dat wat ogen laat stralen en je harteklop doet versnellen Blij en onbevangen vol borrelend verlangen 't brand als een vuur wat niet af is te koelen Intens tot in de puntjes van je tenen te voelen, Wat een onbeschrijfelijke vreugde iets of iemand geeft 't maakt je zo bewust dat je bevoorrecht leeft..…

Ik en mijn ideeën Zijn altijd met tweeën. “Zwart” zaad Is niet goed of kwaad Valt onder de panaceeën. Zaad, Dag en nacht paraat.…

Uit eerbied voor uw schrijven reageer ik niet uit al uw woorden voel ik stilte al zou ik er toe neigen de minste liefde voel ik niet uit al uw wonden stroomt inkt naar de rivier van nieuwe woorden zo zwart als uw geest ben ik in uw stilte geweest zo duister als de nacht voel ik uw onmacht in de woordwonden van uw tedere ziel…

Vandaag ben ik weer teleurgesteld, voel me onbehagelijk. En als men vraagt, hoe dat komt, dan zeg ik ; Kijk maar om je heen. Er is nogal wat aan de hand op deze aarde ; hongersnood, oorlog, rampen en armoede. Die zich tot ieders woede verspreiden. Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die…

Mand met muurbloemen Zou ik het willen noemen. Omdat het oog het vereist is het ingelijst je hoort de bijtjes zoemen. Hopelijk, blijst Geprijsd.…

er is nog geen ontwaken maar ik ben klaar met vreemde handen die mij raken die zich bruut alles eigen maken wat ik ooit heb liefgehad de dagen zijn verdwenen in een samen wachten op ik ben hier niet alleen maar wel verdwaald tussen emoties die ik niet begrijp in een langzaam ordenen sluit zich de chaos die mij onverhoeds is overkomen…

De neus in oude manuscripten ruikend aan de boekenleggers van de scenario’s door anderen geschreven, levend en lijdend voorwerp maar nooit hebben bestaan. Mix van gedachten verscheurd door een onvervalst gevoel, waarin de inkt van het moment niet zal drogen en gestemd naar de toon te dragen in een apocalyptische tragiek. Verslagenheid…

5 dagen verder Ik begrijp het nog steeds niet Ben nog steeds sprakeloos Al die doden zo nutteloos Vraag me waarom Zij hadden toch niets te maken Met die rebellen of soldaten En toch moesten zij het leven laten En zoveel dierbaren achterlaten Al die pijn en verdriet Dat is wat de wereld nu ziet…

Je zo weinig mogen vertellen, want je bent die sleur zo moe Vaak is het dus verzwijgen of wat faken, ach zo komt het niet echt goed. Jij was steeds mijn steun of meer nog mijn grote toeverlaat Het respect voor je primeert wel geen excuus voor domme praat. Fake it till you make it; doorgaans boekt het resultaat Dat zo gekende faken, bij mijn…

Laat je handjes maar eens wapperen We gaan nu gerechten napperen. Je moet dan eerst eens leren Dunne laagjes gelijkmatig te smeren. Om het gerecht te flatteren. Door steeds alles te willen bedekken Ga je hoge verwachtingen wekken.…

nu vogels zwijgen, en de zon zich uitstrekt, over zand en zee die eindeloos de wolken volgt, langs blauwe waterkanten ligt het binnenland gedrenkt in bloed een dodelijk reces de mensheid krijt, in wanhoopsmoed en vol gebarend, langs de snaren van respijt voor altijd kwijt voor altijd lichtloos en voor altijd aan de grond genageld…

dat men sterft lijkt een zekerheid maar ongrijpbaar zijn de gevolgen als een mens de trekker overhaalt mij is geen woord bekend dat gevoel bij moord vertaalt het duurt dagen en nachten in verslagenheid of stille dood als de schreeuwende onzekerheid jaagt door de gedachten: verwachtingen verkeren in nood de oorlog in den vreemde is…

Mijn tranen zijn niet van kristal Ze lijken wel een vloeiende waterval Het is geen juweeltje van de natuur Ze zijn verbitterd en zuur Want er zit zoveel verdriet Waarom stoppen toch mijn tranen niet?…

Als je hebt besloten Je leven op hoop te moeten bouwen Kun je concluderen Jezelf eigenlijk niet te vertrouwen. Want als je je zelfbeeld Door hopen laat bepalen Zul je steeds afhankelijk zijn En valt er geen eer te behalen.…

vanwaar de maan haar stralen zendt blikt mijn oog omhoog milde prikkels ik ontvang ze met een open hand breng ze op het land naar een mooie bloem die de vlinder boezemt daar waar de zon de aarde raakt spreekt het verlangen blijven woorden op mijn lippen hangen ik zal ze bewaren eens misschien zal mijn adem ze spellen…

Zijn het misschien hun vrouwen Die deze mannen wantrouwen? Alleen, de beide mannen ter linkerkant Hebben zo’n ding niet in de hand Die nemen duidelijk meer afstand. Maar één ding is waar Ze doen het wel openbaar.…

Mijn keel is gesnoerd Ik ben ontroerd Emotioneel zit ik er doorheen Lichaam je laat mij vallen als een baksteen Ik kan niet meer op je bouwen En weg is mijn vertrouwen Waar is ze gebleven die sterke vrouw Ik wil haar terug Maar nu ben ik in rouw.…

Wat is dat toch lekker Een echte eetlust opwekker. Zo’n amuse Is vaak een excuse Voor de lekkerbekken. Van zo’n plankje, laat ik u weten, Heb ik geen kaas gegeten.…

een man van een enkel woord staart u aan beschermt zich achter stilte wil niet dat u hem hoort hij wacht geduldig op de morgen wanneer weer een stukje heden in 't verleden is verborgen…

Weg Ik ben weg Weg uit je hart Weg van je liefde Hij is daar Ik ben klaar, ondergewaardeerd, altijd de fout Logisch dat je niet meer van me houdt…

Ach, je ziet er zo goed uit Kijk die glimlach op hun snuit Telkens moet je je verweren Soms wil ik dat niet eens proberen Loop een dagje met mij mee Dan krijgt je misschien een idee Hoe het is om te leven met pijn Kon je maar even zoals een gezond iemand zijn Bij heel veel mensen zie je het niet Die hebben pijn en innerlijk verdriet…

Het Vaticaan heeft besloten Voortaan corrigerend op te treden. Onlangs werd een lid betrapt Op ongewenste buitensporigheden. Toen werd besloten Het niet te accepteren Maar op non actief Te laten revalideren.…

In geritsel van herkenning Langs onbetreden paden Damp van vervlogen kiezels In aan te hechten aarde De flonkerende bedding Van schaduw en licht Over melkwegen en achterstallig Gerucht van deinende oersoep Kan ik Hemellucht omarmen Me aan eigen honger verwarmen In mooiheid, lichtvoetig In grijste van ogen…

de stilte, naakt de stilte laakt het haakt losgeslagen gedachten zij lijken uitgebraakt mijn oren zijn dichtgemaakt de wereld is toegedaan de tong verzaakt en likt een verre maan de wonden ongebonden een zin, reeds ongeschreven in lucht opgegaan gaat hene naar deze of gene met gesloten monden waar enkel lippen ronden de stilte…

Spiegelbeeld ik heb een vraag Een beetje minder pijn vandaag En niet zo agressief Iedereen is voor mij zo lief Maar het maakt mij zo kwaad Omdat het steeds nog niet gaat Wanneer word ik weer de oude ik Ik zit gevangen in mijn lichaam het gevoel dat ik stik Spiegelbeeld dit wilde ik even aan je kwijt Mijn geest woelt en ik zit met…

Hij zit voor zich uit te staren zoals iedere dag hij verlangt naar het heden al jaren.…

Als je iets niet kunt vertrouwen Is het toch wel wantrouwen. Het is een soort achterdocht Alsof je een kat in de zak hebt gekocht Waar je nu mee loopt rond te sjouwen. Het is natuurlijk wel fijn Om ook eens kritisch te zijn.…