Alle inzendingen over filosofie

Eerst was er alleen het zwijgen, uit niets bestond het ruisen van de woordenzee, en een gong, een klank uit eerste mond en bron, onberoerd in natuurlijk stof, nog onbeschreven zonder woord in de voetprint van het leven, daarna kwam er meer dan iets, daar bleek veel van te bestaan, je kon rapen, of weer vegen, van wat nog komen zou of…

soms voel ik mij een kruik waar de dop van wiebelt het warme water gutst eruit als ik niet alert blijf schroef ik mijzelf te stevig vast dan koel ik af van binnen…

Een versobering is een verovering op minder hebben meer laten wegebben om te realiseren jezelf te leren niet te verliezen 'n keuze te kiezen…

het onzegbare slechts te duiden als schim van wat voelbaar is…

Stille steen, geen treden voert naar grond, geen weg schept ons wegen naar een overleden zon, wat scheen in wolken wat eerst scherven zijn, het mozaïek betreden van bergkristal, een steile trap voert naar het groene dal, bedekt mystiek waar het om vraagt, springt naar sterren in het heelal, met duizenden zichtbaar maar in verval…

Ze staat voor haar kledingkast bekijkt al wat er hangt met een nieuwe blik wat past er nog bij haar op dit moment van haar leven smaak kan veranderen je groeit er uit of je groeit er juist weer in ze bekijkt het met andere ogen zoekt de kleuren die vanaf het “nu” bij haar passen voelt de stof tussen haar vingers wat niet bevalt ruimt…

Een dichter van indrukwekkend formaat denkt niet in een cocon... Zelfs zijn meest sublieme gedachten worden tot op zekere hoogte bepaald wat wel... en niet... bekend is in de tijd waarin Hij leeft...…

ik kriebel mijzelf eens vaker dan begin ik vast te lachen al het jaren stof verzamelen van ernst en dagelijkse plicht mag echt wel eens verwaaien de dood speelt met ons mee ziet ons boompje wisselen het liefst doe ik het met vreugde al valt wel hier en daar een traan pion ben ik op het levensbord wie rolt toch steeds die dobbelsteen is…

ontspringt diepweg de bron soms overstijgt het schijnsel de oppervlakte…

Het leven is zoals het is en werd je ooit gegeven een gegeven paard kijk je ook niet in de bek. Je kunt wel klagen en eindeloos blijven zagen maar dan kom je in die eindeloze negatieve spiraal. Geniet van kleine dingen zoals de kleur en het licht van prachtige kou en warme zon want, je bent nooit echt alleen.…

Ik had een huis, een vriendin en een goede baan. Voordat ik het wist, Was ik alles kwijt, dakloos en eenzaam. Ik had honger en niets te eten. Geen water, kon nog geen eens uit mijn lichaam zweten. Het was wennen zonder geld en vrienden. Ik liep de hele dag over straat om warmte en eten te vinden. Op dat moment werd mij bekend waar…

soms is mijn wereld zo groot dat het geringe genoeg blijkt zoals leegte mateloos ruim kan zijn in verlatenheid daarom besproei ik het uitzicht vaak met stilte…

AAN/UIT TeleVisie UIT Het Leven AAN!!…

Geluk binnen handbereik sluit men met eigen ogen de rijkdom vaak af Gevoelsinhoud het goede sleutelwoord van interpretatie is verstaanshorizon Flinterdun de lijn tussen goed en slecht, is soms flinterdun is maar relatief Luisteren door te luisteren leer je meer levenslessen dan door te spreken…

De nagel in de muur, slaat men dikwijls ongewild ernaast, en de kracht die je uitoefent wordt niet doorgegeven. De betonmuur is harder dan men dacht, mysterieus, de nagel buigt als een ongewoon ijzer roestig, hard, met een spitse punt. Ruwe nagels vormend in een muur duwen slaan in met bruut geweld. Druk die je op de kop van…

Mensen zijn net wolken Ze waaien achter elkaar aan Zonder te weten waarheen, waarom Om het te zien, kan je er boven staan Wolken zijn net mensen…

Hoop heet mijn eiland geen twijfel aan het bestaan het kwaad kan er niet komen want het is te ver hier vandaan maar de zee ruist er verlangen naar een toekomst die nog is al het moois dat ik kan bedenken geen gedachten over gemis de rots raakt het vertrouwen in de woorden die hij mij zegt betere tijden zullen komen de doem werkt hij weg…

Zonder gedachten, de constant opkomende gedachten besparen met evident te zijn maak ik mij geestelijk "leeg", zonder verwachting hecht niet aan exclusiviteit, de constante gedachtestroom met een basisgedachte, teruggespiegeld door anderen wenst men veranderd te zijn als een mens zonder franje, kaalgeschoren het wijze nederig gebogen…

Ongeëvenaard in aard, stuwen beken bloed door beddingen, slagaders zonder remming, merkstenen van tijd, geërodeerd tot stof, gedragen tekens vloeien door de dagen. Het ‘zijn’, heeft woorden nodig, tot zich gekeerd om de leegte te verwarmen, de hemel verliest z’n macht als ze veroudert, de vinger wijst als voorteken voor alle leken,…

Als een knop in bloei, geplukt en weggegooid, ontroert de roos de koude harde winter, de tuinman plukt. De aarde rouwt met zwarte randen, een ontheemd gevoel vergezeld het vruchtbaar samen dat wentelt in haar schoot. Als een knop ontgroeit ontmaagd, voel je meer dan naakt schoonheid van sterren, de maan gaf zijn tijd verworpen aan. De…

Getijdenstroom loopt niet parallel met de schijn, lijkt stil te staan, kost kracht om tegen stroom en mening in te zwemmen, en als drenkeling - op een door god verlaten kusten - te vondeling gelegd. Wrakhout van de onmacht drijft mee naar open zee, waar de ervaring leert dat gevoel en wijsheid zich niet onder een net laten scharen…

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

Zijn kaken zijn in steen gehouwen. Zijn voorhoofd is een blok beton. Zijn lippen zijn omlaag gevouwen. Zijn denken is van bordkarton.…

ondoorgrondelijk rijkdom van kunde gaat ons verstand te boven praktisch verstand gaat hand in hand met karakter inborst uit een groeiproces ontstaat door ervaringen kennis en inzicht…

Heb ik heel de wereld bereisd, gevoelige zinnen op de tocht nacht die opstond voor weeën in de kou naakt en vogelvrij de witte noorderzon heeft de maan vervolgd gejaagd ontevreden als een bruine beer het hart verscheurd met grommen de poolster fonkelt intens vol geluk met spijt een scheidingslijn trekkend verdient moe de…

Mezelf op te sluiten, waaraan ik niet ontsnap los te laten van iets, waarvan ik de strekking nog niet snap, de bascule in onbalans, dat kan geen toeval of vrijheid zijn. Geluk? Ach geluk, met of zonder maat, die schijn is zuur, in een duur moment voorbij,een vuur wat tijd en energie verslind, een felle eruptie van de werkelijkheid…

De wereld lag te slapen, toen ik op een ochtend vroeg wakker werd, terwijl van jou gedroomd, dat gelukkig zijn de normaalste zaak van de wereld was, blies de liefdeshoorn zo hard het kon valse noten terug in de stille wereld. Moe maar tevreden, zingt de toekomst in mij, haar enig bang lied, draag de hele wereld op mijn handen het lied…

Ben jij die droge doffe kurk? De wrijving die het groene glas doet glanzen? Of de korrels zand die vrolijk in het water dansen? Geeft de geest de geest? Of ben je zelf de wens die leest Van terug naar hier geweest? Een ding is zeker Je bent er nog niet uit Ineens breekt de gelijkenis, De vernauwing in de tuit…

Is het enige wat gebeurde wat bedacht, werd geschapen kwam uit missen en beloven, maar als stenen gaan ontdooien, schrijft de wereld geschiedenis, zal het gebeuren, dat as zich baant een weg naar boven,het warme zaad de harten breekt van lang versteende graven, wie zal daaruit opstaan, tot de uiterste grens te durven gaan tot het pad…

het wonder der realiteit een glijdende schaal tussen de uitersten in alle schakeringen beweegt zich de mensheid…