een vreemde dag

ik hoor ze roepen
van ver
het is een vreemde dag

ontgoocheld en met een dubbel gevoel
kleur ik de wereld wakker, kleed ik mij
in mistroostige gewaden dat het licht
in zichzelf doet keren, herinneringen
flitsen voorbij het geestelijk firmament
voorbij de horizon wacht een verlangen
op mijn thuiskomst, een wereld die niet
de mijne is; trekt –en stoot af, naar gelang
de honger, warme troost kan niet ontvangen
worden, waar woorden verdeling brengen
in het schreeuwend hart van onbegrip
de teneur van het zoekende heimwee
als maatstaf voor de mens en zijn vrije wil
laat de keuze:

Leven of over-leven.

onbegrip

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 15 stemmen 212