Alle inzendingen over religie

De weg naar jouw ziel is gebroken over alles wat niet beviel hebben je ogen gesproken Is dit jouw manier van vergeten? denkend aan plezier verboden vruchten eten Ik wil je graag meedelen dat je je eer niet mag verliezen blijf je eeuwig spelen dan zal je hart bevriezen…

In 't meer, hier blauw als lucht, ginds groen als weiland, Vol vonken zon en langs gouden vegen Als boterbloemen en als gouden-regen, Ligt, tweede cirkel, 't kleurig stralend eiland: Want rhododendrons, paars als zomers heiland, houdt de oever tot juweelsnoer saamgeregen, En 't lijkt een kelk: tintelend trilt de zegen van 't licht, als…

tijdens een harde zit een levensles voor kleine Jeroen over grootse zachtmoedigheid: ‘en zij keerde hem de andere wang toe’ dus dat was wat mama deed als papa weer thuiskwam met peperkoek in zijn adem…

als er een God is dan is hij dichter een dichter naar mijn hart dan weet hij dat in de poëzie die het leven is rijmen geen gegeven is…

Dit zijn mijn wapens Uitdrukking van mijn wil Ik neem ze lichtjes vast Ik sta sterk, in het centrum Het universum danst voor mijn plezier…

Immer in beweging als een zachte wind is het stil gefluister dat stof tot leven brengt Een zichtbare wereld schepping van Zijn geest verscholen achter 'n sluier van verborgenheid Waar kracht en liefde werkzaam zijn en duisternis doorboord wordt door nooit aflatend licht Hij is wat Hij is leven achter vormen een zee zonder horizon…

Utopia, een eeuwig wonderlijk gebied, maar in de empirie tref je het niet. Wanneer je dit eenmaal beseft, is dit al een steek die je hart treft. Maar niet getreurd, je kunt altijd hopen, dat je er ooit in je gedachten rond zal lopen.…

Priesters en Levieten zijn langsgekomen. Zij behoorden tot de vromen. Gewond en radeloos wachtte ik af, wie er op mijn weg zou gaan. De hulp en steun kreeg ik van een Sameritaan. Wars van kerk en christendom verzorgde hij mijn wonden. Ik ben verheugd en blij dat er zoiets buiten kerkmuren wordt gevonden. De les, die Jezus ons wilde…

soms hoor ik nog zijn liefdeloze woorden die als donder van de kansel daalden ach… de blinde stakkers die verdwaalden wee… de doven die zijn stem niet hoorden wie tot de kudde van zijn kerk behoorden en zich tegen goddeloosheid staalden de lokroep en de antichrist vermaalden waren schapen die de heer bekoorden ik heb mij van het hemels juk…

Vrij en verlicht ben jij een heilige zonder plichten. Aanbeden zie je wat de blinden weten, omdat ze niet bang zijn voor waar jij vandaan komt en waar jij altijd spreekt als de doven je volgen en nooit vergeten waarom jij altijd op een eeuwige droom lijkt.…

Hé! Dag God, grote vriend Het is Walter hier die praat Ik heb een leuk ideetje Zullen we eens doen alsof je niet bestaat? Zal ik gewoon lekker bandeloos leven? Gewoon doen wat ik echt wil En dat ik dan pas bij de hemelpoort Inzie wat een kil En liefdeloos leven ik eigenlijk geleefd heb Wat een fouten ik heb gemaakt Dat ik dan pas begrijp…

Ik weet niet of het jou bekend is dat er een telefoon bestaat die draadloos vanaf de aarde rechtstreeks naar de hemel gaat. Ga op de knieën dan gaat er in de hemel een bel en kun je rustig spreken God hoort je stem wel. De lijn is altijd vrij verkeerd verbonden is er in het huis van God niet bij Misschien is er door niet te geloven…

Een zangstukje Claartje en Jantje. tesamen: Jesus is een kindervriend! Onzer wil hij ontbarmen. Hij nam kinders in zijn armen: Jesus is een kindervriend! Claartje alleen: Ach was Jesus nog op aarde! Aanstonds vloog ik naar hem heen. Jantje alleen: Ach was Jesus nog op aarde! 'k Vloog met u naar Jesus heen. tesamen…

Iedere dag de meimaand door Moest ik 's avonds binnenblijven Dan baden wij de Rozenkrans Met geknielde lijven Moeder bad gedragen voor De vele 'Wees Gegroeten' En 'Onze Vaders' tussendoor Alsof we moesten boeten Menige zucht is door mijn kinderziel geslaakt Terwijl dit alles me stierlijk verveelde Volgens mij had God veel liever gezien…

Doe ik mijn ogen toe, Dan wil ik ’t wel geloven; Doch als ik ze open doe Komt weer de Twijfel boven.…

Goden strijden niet meer, noch godinnen. Ze zijn nu vrienden weer en vriendinnen. Ze bundelen hun krachten samen als wiel. Mensje verbindt bewust de geest en ziel. Getrokken door aardse kracht stijgt men. De spirituele liefdesmacht bevrijdt hen. Genezend koel is 't gevoel dat vergeeft. Begin in jezelf als je het hier beleeft. Vergeef schepping…

Er zijn van die momenten Dan voel ik mij ontheemd Van alles wat mij lief is Voel ik mij vervreemd Het is dat melancholieke Geboren uit het niets Het vult mij met een sterk verlangen Naar dat onbekende "iets" Een oord dat ik vaak vergeet Door alledaagse dingen Maar mijn gedachten aan die plek Laten zich nooit verdringen Uit mijn diepste…

o Heer, Gij mint in ons alleen uw eigenzelvig wezen, dat, duizendvoudig afgeprent, staat overal te lezen. En wij, in al dat minlijk is, zijn schuldig U te minnen, die aller liefde onendiglijk het eind zijt en 't beginnen. Gij mint in ons U zelven, want wat zijn wij, al te zamen, als 't geen dat Gij ons wildet…

Ik kan het met uw vroomheid Niet vinden op den duur; Zij kijkt me veel te deftig, Zij kijkt mij veel te zuur! Gij, die in alle dingen Slechts zonde vindt en schuld... Van lelijke gedachten Is vast uw ziel vervuld.…

Vreemde ogen dwalen met gevonden lichamen in het koude licht van vergeten antwoorden. Niemands is een god en God is eenzaam want de ogen zien hem niet als hij zijn lichaam weer verandert in de eeuwigheid die iedereen verwenst.…

I Langzaam galmen Twalef slagen, Door de kalme Beemd gedragen, Als een gillende Kreet van smarte, Plots omtrillende 't Brekend harte!... II En voor Jezus' outer Nijgt de nonne neer. Heure lippen lisplen, Purperloos en flets, Bij 't nauw-hoorbaar wisplen Woorden des gebeds: 'Uwe liefde louter' Mijne ziele, o, Heer!' Als een…

In het woud Staat een boom Oeroud Van het hout Maak ik een trap Naar de hemel Naar de heer Terwijl ik bouw Kijkt hij op me neer En lacht me stralend toe Dan klim ik omhoog Naar de hemel En ben ik bijna boven Dan kan ik het vreugdelicht zien doven De heer zet de trap in brand Ik stort neer Naar beneden Waar ik zacht beland Alleen door…

als toch na het al te lange zwijgen het mensonterende gegil begint weet dan dat ik hieraan onschuldig ben mijn handen zijn te vaak gewassen als toch de nieuwe dag vorm gaat krijgen en het licht het duister overwint weet dan dat ik elke beschuldiging ontken dit boetekleed zal mij niet passen als toch schriftgeleerden mij bedreigen en…

als god de god is van weleer en meer nog van de tijd die komt dan lijdt geen twijfel dat - verd...! - hij ook mijn god is en nog meer mijn schepper van weleer…

Heer het is al laat maar ik moet U echt wat vragen. Het spijt me als ik stoor maar mijn last is niet te dragen. U ziet toch hoe ik worstel door de uren van de dag. Ik heb een klein verzoekje Heer als ik het vragen mag. Geef mij Heer, deze nacht een keertje vrij. Ontneem mijn angsten heel eventjes van mij. Heer wilt U alstublieft een beetje voor…

mocht toch de vrees niet ongegrond zijn dat God een reus is op voeten van leem dan is geloof niets meer of minder dan besturingssysteem waarin elk bestand door het virus van de taal is opgelost en waar gebeden, hand over hand, zijn verworden tot ongewenste post de werkelijkheid hergeprogrammeerd in nullen en enen; de oude waarden…

Ik ben veel te jong om toe te geven dat we beter zouden moeten weten dan te vegeteren met de kreten. Verhard door een pijnloos leven. We hebben veel liever een god van goud En alle monniken zijn oud.…

barbaars: omgekeerd leven brood op de plank handen even vouwen bij het licht van een kaars in een gebaar van dank gebed: ingetogen woord in Godsnaam niet weer onverhoord een smeekbede op rijm gezet als gedicht van verdriet patroon: schuw de materie een beloning in mysterie vol heilig licht als een icoon een klooster als woning…

Ik zag een oude man, aan zijn eind. Diplomatique lijden. Ik zag hem leunen, hoofd hangend, tegen een stoel. Zag zijn gedrongen gapen naar adem. Ik beleefde zijn mompelend spreken. Onhaast verstaanbaar, onteer in geloof.…

Zachtjes in mijzelf ben ik een heidense ridder of een antiheld roep ik luid dat ik niet geloof in al die poespas en dat zingen Zachtjes in mijzelf ben ik een stille aanbidder van het wonderbaarlijke mooie dat in mijn vizier verschijnt, tot de meest eenvoudige dingen…