Netgedichten

netgedicht (nr. 3.500):

Gewijde stilte

Ik ben een meer
Een rimpelloos water
Waarop blanke lelies tronen

Het ruisend riet
Laat zich niet storen
En neuriet zacht haar lied

Een zonnestraal
Breekt door mijn water
En golvend groeit
Haar warmte voort

Geen zuchtje wind
geen vogel
zal deze droom verstoren

Want God
heeft er met Zijn handen
de stilte uitverkoren