Alle inzendingen over natuur

In alle stilte charmeert de dageraad met spinnenwebben de taxushaag gesluierd geen nood aan een groot omhaal…

Ik wieg je als het vuur van de dageraad ik licht je kristal van mijn hart ik omarm je dank je aardevoeten voor je liefste lach ik droom je draag je tot de hemel en terug ooit druk ik mij uit onbeschreven verten en kus je lentegroene gezicht.…

Karig is de stok rank de twijgen waar de roos modieus op prijkt…

de plassen op straat weerspiegelen de hemel, een wolk jaagt voorbij de regenboog in een inktzwarte lucht, bomen in zonnestralen het messcherpe licht voorspelt het onheil waaraan ik denk , zolang al de wolken toornen boven de poel , over de ijle kerktoren alles donkergrijs en het regent , dit kan toch maar zo niet doorgaan…

schitterend schouwspel in de donkere lucht waarbij anderen soms wegkruipen en ik weer ademloos toe sta te kijken natuurgeweld in alle kleuren energie die loskomt en stroomt, regen valt stromend naar beneden veegt straten schoon laat het stof dalen lichtflikkerend schouwspel in het buitentheater met donderend geweld laten de natuurgoden…

ik zoek de aders in het steen mijn beitel vindt ze in het klieven gestold in koelend samengaan nadat emoties zich uit aardes haard verhieven zij verhalen hoe de schepping sluit maar in stromen magma perst de korst nog steeds haar nageboorte uit…

met hunkering miste ik vandaag warme zonnestralen en zwoele streelwind in plaats daarvan vandaag alleen warme zwoele regen geen wind en glimlachende avondzon met tranen uit de hemel ik hoop dat morgen Apollo Jupiter vervangt…

Waarom stopt de regenboog Als de zon verdwijnt. Is het mijn oog dat niet ziet? Is het mijn denken dat dan stopt. Waar is de regenboog als ik hem niet zie? Waar zijn de kleuren verborgen? Waar gaat de regenboog toch heen? Ik zie geen kleuren, zelfs geen boog. Waar is het einde van de regenboog? Het wordt me niet verteld. Verborgen is het einde…

Al meer dan vijftig jaren gaf hij lucht en schaduw aan ieder die dat wenste nu vond men hem te lastig te veel zonlicht wegnemen altijd maar bladeren vegen een bron van vogelpoep echt te veel in de weg staan zijn stam en takken verdwenen als voer voor een gulzige open haard in de kale tegeltuin staan nu op zijn plek twee plastic…

Afhankelijkheid is een naar gebeuren, hoe je het ook bekijkt, nou hebben ze in Nieuwegein geen stroom, wat een malligheid, nou rijden er wel treinen, daar is geen malheur maar de Gein mensen, kunnen niet buiten de deur, want de bliksem heeft huisgehouden en niet zo’n beetje ook, een weekend zonder stroom, heel Nieuwegein is van…

Ik loop langs hei - die ligt in diep azuur Van zomerhemel rondom neergespreid - Kleurwarme hei: een brokje oneindigheid Van kruid en bloem, zover ik mijmrend tuur. Wereld en mensen weg... Alleen natuur Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid Met glimlach ongerept: stille innigheid Van nijver leven in het morgenuur. Ik schroom te treden op…

neem me mee op wegen langs weilanden en sloten onder luchten grijs, wit, blauw, 't is me om het even daar ervaar ik geluk en mag het gras groener dan mijn ogen zijn…

Nu komt ze van de bron En gaat ze door de zon, Licht, tip-top, roze en ros, Haar gloênde harendos. En waar de boomstam staat, Gegroefd als'n oud gelaat, Spitst ze haar kin naar boven, Waar al de lovers stoven. 'k Wou het liep al zo naakt Wat recht is, welgemaakt, En wandelde in de zonne... En de rest in capuchonnen.…

de veiligste plek waar een vlinder haar ei legt is een distelplant…

Leven is vooral Laten leven Laat het toe - Lucht, licht Met af en toe Een lichte bries En je ziet het meteen - De schepping lacht je toe zaterdag 16 juni 2012…

Ik heb mij op zijn winters getooid, daarom al mijn bladeren afgegooid. Ontdaan van alle fleur en prachten is nu 't seizoen van koude en lange nachten. Maar na drie maanden wachten brengt de lentezon mij terug tot volle krachten. Ik kom weer tot volle bloei, ik ben opnieuw in ganse groei. Zo zie je maar, ik word ouder, jaar na jaar,…

In de verte slaat een toren acht slagen de zon zakt westelijk naar de horizon kleurt de kim met rood zoals de dag begon in schone licht van voorjaarstint gedragen zachte bries die ’t water licht doet rimpelen strijkt over de wuivende halmen van ’t riet en wiegt zacht het nestje van een karekiet aan overzij zie ik lammeren dartelen uren zit…

In het licht dook ze op flirtend door het ontluikend groen. Haar speelse aanwezigheid fluisterde om aandacht en jubelde in mijn ziel. Ze liet zich lezen in een lange adempauze van de tijd. Mijn voeten in de aarde. Haar vleugels in mijn dromen. Mijn ogen verankerd, mijn hart voorgoed verloren. Haar laatste vlucht. Mijn nek, een…

De olijfbomen vervagen, kilometers in het rond in al hun groen te zien. Ik knipper met mijn ogen hoe fel het zonlicht in het Spaanse Jaén. Sluit ik ze een ogenblik en doe ik ze daarna weer open, zie ik knotwilgen en populieren aan de einder verschijnen. Harde landing op Schiphol, met Marsman in mijn hoofd.…

houvast… ook de hop werkt zich een slag in de rondte ------------------------------------------ haiku bij foto van humulus lupulus aureus: http://bit.ly/KhutVG…

ik zie de bomen groeien struiken dichten donker in onneembaar onderhout op open plekken grijpen groene vingers in snel tempo licht en zicht schaduwen schieten omhoog reiken naar het nachtelijk duister angstaanjagend is de stilte geluidloos het gillen als ik langzaam ingesloten word zal nooit meer een bos betreden want ik ken…

Wat worden we door onze ogen vaak bedrogen. We zien vaak dingen die er helemaal niet zijn. Zien iets en gelijk spelen onze gedachten. Maar daarna is het niet wat we op dat moment er van verwachtten. We hebben iets gezien en taxeren het op een tien. Later moeten we het herzien, want de waarde is helemaal geen tien. We voelen ons bedrogen door onze…

De zon was verdwenen met een maan als schil Onz' kus verlichtte de hemel. Groots in gloed Onze kus voor altijd een massage met een dimensie van en voor eeuwig. Later Die morgen lijf vol lust 't Verdriet van uiteen Met gebiggelde, maar bovenal zoute Tranen die blijven gaan hoewel 't tempo door verstening wordt vertraagd Slechts…

Hier raken alle windstreken de aarde land ingelijst door verre dorpen knipperlicht tussen zinkwit schuim kaatst zwarte vegen dansend over de weiden wegen totdat het erbij neervalt in regenbogen eerst dan zakt het doek in beken stromen ach, de natuur behoeft geen woorden ----------------------------------- uit: 'Het depressionisme', 1988…

Geen mobile home, noch strakke sleurhut kan ooit tippen aan dit wonder dat modern is door zijn striping, efficiënt en zó bijzonder qua model: aerodynamisch , waterproof, maar niet zo snel. Het is perfect op maat gesneden, haute couture van de natuur. Het is mobiel, maar zonder wielen, gas of rem, laat staan een stuur. Het is als tweede…

Prinsheerlijk liggen ze te rotten gevallen stammen na een storm. Geleidelijk vervalt hun ronde vorm tot pulpachtige overschotten. Het deert ze niet zo te vergaan. Van top tot teen begroeid met mos schenken ze voedsel aan het bos en vele beestjes een rijk bestaan. Ooit reikend naar de warme zon zakken ze weg in koele aarde maar altijd…

Bloeiende bloemen aan de bomen schitteren in het morgenlicht Laat de zomer nu maar komen De vakantie is in zicht Vroege vogels in hun verenpak vergezellen ons bij struik en bomen Uit volle borst op hun gemak bezingen zij ons zomers dromen…

Door het bos langs de bomen over de bladeren Zijn we bij de heide Bij de vrije konijnen en de stille wind…

De boom van de kust der Middellandse zee verspreidt door Drachtens winkelbuurt met zijn opwekkende bladerglans bruisende lust tot zoekend kiezen besluiten en kopen geeft verkwikkende schaduw aan hen die zich verpozen genietend van drank en goede spijs brengt uit Zuid-Europa gezonde levensdrift én lome gemoedelijkheid naar 't geweldige…

De boom leunt tegen zijn schaduw gooit z'n bladeren in de wind 't spiegelbeeld danst op de tonen van de vogels die onzichtbaar lijken evenals zij die haar stem inhoudt en zich te goed doet aan de weelde rondom…