Alle inzendingen over filosofie

de onbekende koning gaat voor de sprookjeshoeken vraagt ontroering, niet duidelijk omschreven verzameld tragedie van het ruwe slaat een hoofdstuk over willekeurige voorwerpen verstopt de digitale grauwe wereld ontvlucht, laarzen maken geen reus, het glazen muiltje geen ware slimme dame zij die het antwoord gevonden hadden willen niet…

Met een zuiver geweten glimlach ik de dag weer in het hart geeft ritmisch aan dat het leven mooi is en er altijd iets is om voor te leven. Zie de zon schijnen en de bloemen groeien en is het niet buiten laat het dan gebeuren in je mooie hart.…

verder verdwaald van mijn stek, zo tekent de wereld zich pijnlijk af toch fluistert de stem van het lot "ik tik jou gaandeweg verder met mijn staf" meestal voorkomt het raam dat mijn zicht helder ziet ik handel dan vaak onder eigen naam het lijkt een blindheid die luisteren met eigen oren verbiedt overweldigend zijn soms geluiden als scherpe…

Wie was er eerder, de kip of het ei? wie was er sneller, ik of jij? wie is er beter, zij of hij? wie is er mooier, hij of haar? Competitie zal er altijd zijn maar net als met eieren, zal de één rot en de ander met dubbele dooier zijn.…

Mijn woorden zijn voor jou de lezer die mij lezen wil ik heb wat woorden nodig om te weten wat ik weten wil. Jouw vrouwelijk ogen dansen om de letters van mijn schrijven heen ik geef je prijs wat ik voel als is dat niet altijd mijn eigen hart. Nu ik besef dat dit gedeelde smart is wil ik wel weten wat je denkt waar de waarheid…

Rusten in de bron van jezelf, waar stilte de basis is, eenvoud het middel, vrede het leven met Licht omgeven.…

het ongewisse zetelt op een hoge drempel het ongewisse behelst tevens het perspectief…

Muren, mortel, metsers, microreproductie van samenhang mensen, mieren, middeleeuwen, middagzon die alles gezien heeft moeten, mogen, mogelijks, moesson die onze intenties wegspoelt moffen, mensen lijdend onder metaalmoeheid, moezelwijn en de ontaarding magnesium, mineralen, het magnetisme en de magnolia, louter zo schoon monstrueus mislukken…

De toevertrouwde tijd staat stil, en als wij op zoek naar haar gaan, dan leren wij meteen.. het is niet wat men zoekt wat zo belangrijk is, wat zoveel geven kan. Omdat herinneringen tranen weer opwellend wegdromen laten. De minuten ze passeren dan. Ze gaan voorbij jouw wereld, in enigheid die enkele jaren in die je gelukkig leefde…

de fabels doorgeprikt naar dromenland verwezen mijn waarheden in de ogen zien beperktheid van het streven tekort schiet vaak de werkelijkheid te rauw het daag'lijks leven…

Filosofie in eindigheid, woorden in tranen. Confrontatie met dood. Verzet tegen hedendaagse aangrijpende dingen. De ware wereld, de dans ontsprongen, een kiezen dag voor dag weer. De deugdzamen en de vromen, ze troosten, ze falen.. vinden GOD niet in hun dwalen. Hoop, een vreugdefeest voor die zwijgt, wie luistert. In een zinloze…

Ons leven is een uurwerk soms wordt het me duidelijk waarom de klok niet slaat, wij winden ons al bij voorbaat op, voordat de gespannen veer op springen staat. Onmeetbaar zand vloeit weg op de slinger tussen werkelijkheid en duurzaamheid, verstopt zich achter traliewerk van veronachtzaamheid. Daarop te wachten is bedrog, om met…

neem een meerschuimen pijp blaas als bezeten dromen naar de wolken zie hoe ze ijl en fragiel uit elkaar ploffen voorspelbare nederlaag tot stukspatten voorbestemd misschien is geluk vorm geven aan de droom…

Waarheid in vergankelijkheid bestaat onvervlochten als een leugen die onecht schijnt, buiten het recht omstreden vervalsheid die ooit het echt zijn getrouw blijft in natuurlijke zuiverheid.…

Aanschouw het geluid van stilte en de geur van zwaartekracht, als druppel leven uiteenspat op een espenblad als ragfijne nerven mist, de scherven worden opgedragen als bloedbaan in een bladerdak, waarlangs geen water is vermorst, in toegewezen grond, waar de moederkorst hem wacht, brak in tot de natuurlijke schoot, de toegang tot de…

hoe de tijd tikt weet jij weet ik hoe ver we zijn weet ik niet en jij evenmin er bestaat een boek waar een geheim in staat geen mens begrijpt wat daar in staat het geheel ons deel waarom? wij bestaan ach raad maar raak ik kijk en loop wel naar de maan en als wij ooit terug komen zeg dan ach zij die maar…

Waarom sterven jonge mensen, moeten ouders zo vroeg gaan, waarom kleine babies leed doorstaan? Waarom mogen er in Ghana veel zwarte kinderen niet naar school, waarom is er in sommige landen droogte en bij ons is het dan koel? Waarom kruipen arme mensen door het stof der aarde, in hun laatste wensen smekend, biddend, vragen achterlatend…

Vanuit de idee dat uiteindelijk alles illusie is kan er geen waarheid bestaan behalve dan de waarheid dat niets zeker is…

Vanaf een stip in de polygoon echoot vertwijfeld een ijle toon wij zijn de kroon wij zijn de kroon wij zijn de kroon…

In mijn denken over waar anderen mij doen twijfelen of ik ben ben ik nooit klaar want uit mijn twijfel en mijn denken blijkt dat ik gewoon een twijfelaar ben…

Het leven is zoals het is, je kunt doen wat je wilt, je kunt laten wat je wilt, de lijn ligt er al. Je denk dat je hem zelf neergelegd hebt, maar uiteindelijk kun je de lijn alleen maar volgen.…

hoe zou het zijn zonder de pijn van geweten verlies te verkeren slechts als besef het oordeel voorbij een inductie van wat gevoelig was in gangen van verlangens strijdig in zichzelf verblijd en gekweld van aantrekking en afweer verlost zonder keer om te weten wat eenmalig ervaren momenten feitelijk zijn…

Zal de dag de dagen tellen voordat ik de ogen sluit? verbruit ontij de tijd, het zal weer morgen zijn, als de zon over bange harten klimt, schalt werelds toorn uit het stof van ontheemden, verwaait in de machteloze tonen van het dagelijkse brood, vervalt tot luide smarten, in een laatste snik gegraveerd, resteert in gewijde aarde alleen…

Op het kruispunt van de Lemniscaat is elke weg dezelfde Iets voor twaalf Tellen elf schaapjes tien dromen Over één werkelijkheid Een datum verspringt Hedens zullen kruisen Een momentum wiegt Om twaalf uur droom ik Negen schaapjes op het droge Verdrink ik zelf de tiende keer? De kerkklok vertoont zich weer Cirkels en een klik…

in een enkele beweging stond alles vast voor later…

Waarom doen wij wat we doen volgen wij zonder vragen Waarom pikken we alles al jarenlang, alle dagen Wanneer gaan de ogen open en vinden we onszelf terug En keren het materialisme eindelijk echt de rug Wanneer kennen we weer de buren ongeacht geloof en kleur Wanneer genieten we weer van de natuur van de pracht, kleur en geur Wanneer…

De tijd liep te over, te weinig of geen, de heelte werd een holte, alles stond op of viel uiteen, ik acht mij gewonnen, aan de dag en nacht gesponnen, minacht de middernacht, de draad van eindigheid, in zuiver bloed geronnen, zonder een gemis, zal niets ontstaan, alles heeft een eigen weg te gaan, de macht te wegen zonder gewicht,…

zie al die anderen op weg strompelend , vol twijfel op pad elkaar opbeurend door liefde zoekende zielen, op wacht bij elkaar die vallen en weer opstaan een reis van mededogen het schepnet van de kosmos vindt ieder die op weg is naar daat wat groter is dan wij…

Vijvers groeien dicht van angst, een zee met kroos werd oceaan, koos het diepste van mijn gedachten, zekerheid verder van mij vandaan, wachten vult de mand met vlijt achter wisselende maskers van de tijd, glimlacht voordat ze verder schrijdt, daarin schuilt een wijze raad, mijdt de morgen, anders ben ik de draad weer kwijt.…

de rode draad ontrolt zich als een vaargeul het roer zoekt mijn eigen koers de steven kiest richting…