Alle inzendingen over oorlog

Is vrede vrij zijn terwijl er een oorlog woedt -- in een ander land?…

enkel in luier gekleed zittend aan een te grote tafel waaronder zijn beentjes vrolijk bungelen speelt hij Risk voor ontbijt één groot Rusland is wat hij maar al te graag verwezenlijkt gretig stapt hij in te grote zevenmijlslaarzen de kamer rond tegen zijn verlies kunnen, heeft hij nooit gekund…

de dag van vandaag in het zwart van ijzige rouw kaderlijnen vetgedrukt de namen pikzwart in KAPITALEN... zo er iets is dat wringt dan is dit het wel het jeukt schrijnt en 't bijt als bij een ongelijke strijd altijd het zwarte kwaad gelijk het gapende gat waar bij Vladimir het hart zou moeten zitten…

Het is half zes in de morgen de morgen van deze dag Donderdag 24 februari 2022 ik ga plassen mijn partner roept: "De oorlog is begonnen" Ik denk, ik overdenk zittende op de w.c. "Dat is dit nog mag meemaken" Ik ga weer liggen en denk "Dit wil ik niet meemaken' Trek de dekens over m'n hoofd en waan me in een heuse schuilkelder…

De oorlog wordt niet meer verklaard, maar voortgezet. Het ongehoorde is alledaags geworden. De held blijft uit de gevechten weg. De zwakke is naar de vuurlinies opgerukt. Het uniform van de dag is het geduld, het ereteken de armzalige ster van de hoop boven het hart. Het wordt verleend als er niets meer gebeurt, als het trommelvuur verstomt…

Oorlog teistert. Alleroorden Loert de dood op buit. Krachtigen schrikken, heiligen moorden, De wereld roeit haar eigen uit. Arbeid, armoe, ziekte en zorgen Verdwijnen voor de éne angst. De dagen duren, de nachten langst; Wat brengt de morgen?…

angst stinkt net als zweet bloed en lijken in diepe gronden zwarte fossielen van moorden tol van het slagveld tijd slaat op hol in stofwolken van stilte…

I Daar was een grote keizer, Hij zat op zijn hoge troon, Naast hem de keizerinne, Aan zijn voeten hun jonge zoon. Hij had een machtig leger, Waarop hij steunen kon; De wapens blonken helder En schitterden in de zon. Hij droeg op het hoofd de krone, In de hand de keizerstaf, En zegde, dat hij de vrede Daardoor aan de volkeren gaf…

er waren vogels met veren van onweer en dreiging er waren uitzichten die alleen jij hebt gezien er waren oceanen van wachten er waren stromen van het leven die je leerden mee te bewegen er waren kersenbloesems die spraken van geboorte leven dood en wedergeboorte er is graniet en goud er is smelten en bevriezen er is binnen- en buitensluiten…

Een optelsom van ronde streefgetallen in deze villa, Wannsee Konferenz waar mij de schellen van de ogen vallen, een optelsom van ronde streefgetallen met inbegrip van mij en van ons allen en déze: "Ecce homo", zie de mens in deze villa, Wannsee Konferenz, die optelsom van ronde streefgetallen.…

letters van scharlakenrood sijpelen stilletjes over de dag van morgen eentje die stilte behoeft gepaste stilte omdat zij nog altijd niet worden geloofd hoe mensen werden ontmenselijkt ze opgeroepen werden, er niet geraden maar verraden werd, mensen die zich veilig waanden werden vernederd, geslagen verjaagd, opgesloten, in veewagons vervoerd…

Ze konden me alles maken, Stompen op mijn bovenarm, Vuisten in mijn maag, Krassen op m'n hand - Geduldig onderging ik mijn lijden, De schurende pijn op m'n vel Zou weer overgaan - De buitenhuid Herstelt zich Op termijn - Maar hun woorden Die als giftige pijlen Op me worden afgevuurd Gaan door mijn olifantenhuid heen, Raken…

door het glas volg ik de stappen stappen langs de muur, links rechts. de straat is niet het einde, waar honden rond de bakken janken als ik het einde maak. het veld schuin achter, de landen waar wij grond bewaakten met een bal. soms, als we lachten wist ik niet hoezeer wij ons zijn. tot munitie plots op tafel knalde. pak het, om…

Soldaat, je bent mijn bloedverwant, Mijn naaste in ’t gelid; Wij hebben hond noch kraai noch kind, Geen vrouw die ons verwacht, bemint, Een huurling heeft geen vaderland, Wij lopen in ’t gelid. Soldaat, je bent mijn kameraad, De vijand zoekt zijn wit; Heb jij je laatste pijl verspild, Dan zoek je schut onder mijn schild. Soldaat, je bent…

De dood wees mij op kleine, interessante dingen: dit is een spijker – zie de Dood - en dit is een touw Ik zie hem aan, een kind. Hij is mijn meester omdat ik hem bewonder en vertrouw, de Dood Hij wees mij alles: dranken, pillen, pistolen, gaskraan, steile daken, een bad, een scheermes, een wit laken ‘zomaar’ – voor als ik eens zou willen…

de ogen van het kind met de camera laten mij kijken naar een kleurrijke vogel die met gekortwiekte vleugels het luchtruim tot een gesloten boek verklaarde deze breekbare vogel vliegt zich niet bijeen ook de takken zijn te teer ze verschanst zich je weet maar nooit in een vergrendeld nest vol spullen die haar veilig omhullen…

het kind Wakubenga het patina van de tijd legde een bittere scherpte over de sluier van onschuld de ogen van het kind dat wordt geminacht lachen nooit ze leeft op al te tere takken onontkoombaar en smal als een doodskist wordt het kind bedolven onder doffe schaamte in de meisjesbuik groeit een vreemde bittere vrucht brandmerk…

het vernielde onderlijf is niet meer het hare het is van niemand het is van iedereen in haar buik groeit een vreemde vrucht bitter brandmerk in aangevreten weefsel Wakubenga: zij die wordt geminacht what’s in a name een naam die sist als gloeiend ijzer…

een droom neemt haar mee naar het jonge kind dat ze weer is ze ziet het bloed in de sneeuw hoe soldaten haar kalfje doden voelt hoe moeder haar omhelst de oude vrouw huilt als het ontroostbare kind dat ze eens was…

Dagboeken zijn als leven, data, dag in dag uit. Blauwe, strakke hemels, regen. Als het aan mij lag zou ik zeggen: laat men de dagboeken voltooien, handschriften, thema's doen er niet toe. Gooien we de mens voor leegogige, gladgeschoren leeuwen die om het bestaan van een dagboek slechts geeuwen, dan zijn we niet die betere verre vriend of goede…

De vorsten spelen 't hoge spel, 't Plunderende, volkenmoordende spel, Waar 't krijt gekozen is, wordt al Wat oogst beloofde Groen weggemaaid; 't Hinderlaagbiedende struikgewas En 't breed gekruinde hout geveld; Bloemrijke villa's en nijvere hoeven geslecht; En vóór de oorlog Is reeds het schone land geschonden, Natuur verkracht. Dan…

hoe breek je een schok als je niet weet van welke kant hij komen zal hoe blijf je waterdicht als de duimschroeven worden aangedraaid hoe kijk je terug naar waar het leven begon als het vernietigd wordt hoe je je oor op de rails legde om de trein aan te horen komen die je nog niet zag…

Het is niet direct mijn zaak, maar toch… In het luchtledige van aantallen waren zij verdwenen, opgegaan in anonieme lijsten zonder gezicht voor mijn lijn, die ongevaarlijk geacht werd, mijn ouders te jong, mijn grootouders heb ik gewoon gekend. Ik trouwde een vrouw die wel verbonden is en zij maakte het verhaal tot wereld voor mij…

Zijn we niet wat vergeten? Meneer Biden, Meneer Rutte en Mevrouw Kaag!! Bij de besprekingen/onderhandelingen inzake Afghanistan Vergeten, per ongeluk of toch expres Die zo belangrijke partij Die zo ongelofelijk belangrijke partij De belangrijkste partij van deze wereld De wereldwijde wapenhandel wedloop De VS liet ongelofelijk veel wapentuig…

Weer kwamen ze in zwarte gewaden met lange, stoffige baarden en duivelse ogen geen zwaard werd geheven om ze tegen te houden er was slechts een leger van lafhartige hazen dat met het stof tussen zijn benen een schuilplaats zocht en de vrouwen en kinderen stonden in de achterste rijen want eerst de mannen, zoveel mannen vooraan, in…

In de zee van 't wijde wereldgebeuren draait een reusachtige kwal in de rondte werpt pijltjes vol venijn om zich heen vlak naast haar buldert de strijdlustige storm van het harde Arabische krijgswezen die aanzet tot steeds wreder aanpakken verder _ onder de lage hemelboog waar de golven rustig en vredig welven op de maat van diepe overdenking…

(voor Maria Masha Bruskina) Die sadistische nazi's met hun ongure koppen onder hun satanisch-strenge petten laten jou met een debiel schandbord over de straten lopen, terwijl zij zelf voor gek staan met hun laffe getreiter en beestachtige wraakacties. Als ze maar wat kunnen schoppen of op laffe wijze iemand kunnen pletten, menig leven…

vrouwen en mannen draaien en draaien klappen snel in de handen onder het bezwerende ritme van de drums vrouwen beantwoorden de liefdesliederen van de mannen zittend in de kring met zwaaiende rode zakdoeken in de hand de haren los het rijke erfgoed van Afghanistan van wie we zijn achtergelaten verlaten Afghanistan…

de loden zwaarte van angst in de doodstille kamer verspreidde de lucht van azijn papa staat stil het kind ziet een koffertje in papa’s hand wat gebeurt er papa buigt zich de koffer valt uit zijn grote hand hij neemt het kind in zijn armen mijn kind mijn kind fluistert hij papa’s haren kriebelen hij omhelst de moeder van…

'Twee soorten oorlog zijn er: om macht één, één voor recht. Ik zou dus graag eens weten waar jij nou wel voor vecht.' 'Ach, als ik eenmaal macht heb bepaal ik ook het recht. Mijn oorlog is dus goed, de jouwe die is slecht.' ------------------------------------------------ uit: 'De groene zee is mijn vriendin', 1987.…