Alle inzendingen over taal

Wij schreven ‘zaaijen’; maar De Vries en Te Winkel Verkiezen ‘zaaien’. – Jonckbloet, ook geen kinkel, Schrijft ‘zaayen’. Wat een driedrachtzaaierij, Die tot God weet wat al verwarring heenleidt, Maar zeker niet tot taalverfraaierij. Ik, Jan de Rijmer, ben een vriend van eenheid En zal, om met elk vriend te blijven, Voortaan eenvoudig ‘zaaijiyen…

Opgewonden toog ik naar Engeland met het vliegtuig ik zou in het moederland Groot Britannie de Engelse taal leren verwonderd werd ik op Schiphol ik kon in mijn vaderland Nederland de Engelse taal me eigen maken van alle kanten Engels, Engels, Engels op de aanwijzings- en de reclameborden met soms in het klein de vertaling eronder ik heb…

Heer Dofferhoff, graag moge ik u wijzen op een der voorwaarden van een gedicht: het hoeft immers niet altijd - zulks dient u toch te weten - te stroken met het weer, het weerlicht, waar het licht lang niet zo licht schijnt in de schoot der waanzin c.q. waarheid, i.e. wegversmalling der weerzinwekkende weerspannige weeromstuitvliedende…

jij en ik voelden ons nooit geworteld elkaars taal verstonden we niet hoe lest men de dorst naar rakende woorden onder onze blote voeten schuift schurend los zand konden we elkaar eens van kroon tot wortel spreken…

Flirten met Poëzie Hij ziet het riet met pluimen strijken, voelt zacht en troostend zuiverheid als een rietzanger een lief verleidt, hier zijn zinnen wat ze lijken. Hij kijkt naar witte duiven in hun vlucht en dicht het maagdelijk verlangen van de wind, gevangen in een liefdeszucht. In de echo van zijn zinnen klinkt de zielsverbonden schreeuw…

tussen het fijnmazige en het grofkorrelige woord borrelt een drassig moeras waarin dikke taal een modderbad vindt om zichzelf vast te kunnen zuigen witte onwetende ongrijpbare woorden zwemmen in een zacht bad van zand zinnen van jou en de ander gewikt en gewogen in een benarde teil van staal onderdak en uitzicht voor schoongewassen…

Er kwam een schip voorbij gevaren het grootzeil bollend in de wind doorkliefde moeiteloos het water als maaksel van een spelend kind toen twee matrozen op het dek voor even oogcontacten met mij deelden, zag ik een vrouw aan 't roer zij hief haar hand, dat zwaaiende bewoog ik groette haar terug, zij wist dat dit gebaar een vorm van zegen…

letters zweven zoals vlinders naar gekleurde uitnodigende bloembladeren naar een door hen te vormen woord op zoek naar hun plek in een bloemrijke zin en gaan dan zoals vlinders doen op zoek naar de kern het hart naar daar waar ze ooit zullen worden gelezen daar waar ze een onmiskenbare samenhang gaan vormen – een begin van een nieuw…

Waar een Volk leeft, leeft een recht, een plicht tot eigenwaarde. Ons volk heeft in zijn hart gezegd: maak schoon uw deel der aarde. Maak schoon, maak sterk uw deel, dat gij met trots kunt tonen de kleinste plek in 't groot geheel waar Nederlanders wonen. Wat een Volk kan, voelen wij; wij leerden het drievuldig. Een groter Neerland is nabij…

wat als je handen voegwoorden zijn en al te vroeg binden, terwijl mijn zin nog koud is? hoe wij dan toch over veel vertelde tijd taal ophangen aan vingers en ze uit haar voegen wrijven tot ze barst. zoals betekenis nu dichter bij letters kruipt zo ook wij zo ------------------------ uit: 'Op het oog', 2004.…

Voor E. Amantes Amentes wie zei dat ook weer zo kort en zo puntig twee woorden, niet meer Amantes amour, ja het schiet mij te binnen amour dat is liefde 't is dus: zij die minnen Amantes zijn dol en verliefd op elkaar volgens Terentius, da's menselijk, nietwaar Tot zover niets nieuws maar wat zijn die Amentes, als hij die verliefd…

Wie is die luizebol daar bij Van Dale is het die krullebol van Ton den Boon verbale parasiet, die schaamteloos Woorden mengt en daarna gaat vermalen zijn lexicon vol modieus en anglofiel vertoon daar ga ik echt, ik zweer het u, geen stuiver voor betalen Een grove greep van grijpgraag en de gier -een luchtzaksnorkelaar op goudpapier- '…

Lang geleden las ik ergens niet in de margriet of story viva linda tina nee gelukkig niet En of u mij geloven wilt dat interesseert me even niet maar wat ik las dat was een visionaire theorie De zinnen die wij construeren gaandeweg ook formuleren zijn in de kern, in nucleo voorzien van fundamenten Van naamwoorden zelfstandig aap…

Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was, nou, dan zou ik het echt wel weten, dan liepen mijn dichtregels in de pas en zeker op rijm om niet te vergeten. Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was en dat een ieder dat overal zou weten. Dat als de dood mij behindert in mijn pas, mijn naam nog niet zal worden vergeten. Oh, ik zou willen dat…

Elk vogeltje zingt zoals de natuur het heeft gebekt, dus heb ik ook mijn repertoire een keer gechecked. Of de grote woordenstroom uit mijn eigen mond, in ieder opzicht de normen van fatsoen wel doorstond. Het resultaat van dit zelfonderzoek heeft mij verrast, want menig geuite term was zeker heel ongepast. Hoewel ik sommige grofheid toen heel…

het zal niet meer zo lang duren hooguit nog een paar uren voordat wij van het jaar tweeduizend negentien afscheid nemen met sterren vuren kleur en dennengeur ik dank U o mijn God voor wie zacht onze handen de handen van Uw kinderen strelen met ons delen blijdschap en verdriet in ‘t hart dat op U ziet Uw wonderolie giet…

~ 2019 revisited ~ Ook dít jaar stelde uitgever Van Dale In casu taalgeleerde Ton den Boon De vraag welk modewoord in het patroon Van kanshebbers de shortlist wel zou halen Van uiterst inventieve combinaties Tot één geheel gesmeed en heel frekwent Door menigeen gebruikt, tot zeer recent Maar zonder misverstand of aberraties Zo…

de dichter dicht voor even het hiaat in zijn gedachten hij haat de ledigheid dus wil hij dit verzachten de tijd vullen met woorden dat ligt in zijn vermogen een vleugje poezie heeft hem altijd bewogen…

Klim op toppen van de decemberwind om steeds de mooiste zee te zien in elke golf hoor ik een oud gedicht elk woord spoelt aan en wil een plek om rustig te worden begraven, Als het tij zich keert om door iedereen weer op te graven, zinnen zoeken houvast hun wortels diep in het omwoelde zand, omdat de storm van verandering nooit liggen…

Onderschat de diepte van de woordenschat op de lange duur als ik hierin ten onderga, een kansloze strijd tegen taal en tijd, denk je dat je alles hebt gehad vertil me aan de last van de loden- en de bodemloze letterkast, waarin het doel en weg wordt ondermijnd, denk ik zin van onzin te kunnen scheiden, zonder schijn van zelfingenomenheid…

Een dichter kent voor zichzelf geen geheimen in het spreken is hij niet verwend, het doel dat alles wat hij ziet een woordspeling betekent, het gevoel ligt in het schaken met de regels als tijdsbedrijf Hij verliest zich in bloemrijke taal als symbolen die zijn ziele-stilte weids wil verbreiden in een woord, waarin begin en einde…

Een stoephoer netjes met trottoirprostituée aanspreken is cool...…

Tussen breedsprakigheid en nietszeggendheid spreekt de nuance. Tussen kortzichtigheid en misverstandigheid lacht de humor ons toe. Tussen ernst en lichtvoetigheid toont ijdelheid een spiegel waarin clowns ons laten kijken. In de ruimte die ze zelf scheppen dichten dichters hun gedichten. In de ruimte die ze zelf zoeken vertellen narren…

ik vlieg af en aan om jou schrokop te voeden ik baarde je niet je bent er gewoon barstend van verlangen jouw nest is mijn nest zo is het altijd al geweest de kleine karekiet die in het riet het koekoekskuiken voedt…

Plotsklaps gebeurt het, in een handomdraai zijn teksten geboren, je verwacht ze niet, ze komen daar waar je ze eerder hebt verloren, waar de wereld gerijpt of niet uit voortvloeit, Zoals ik het drink, zoals ik adem, later proef ik de bijmaak van ik geschreven had moeten hebben. Uit de vlaag van onder- bewustzijn, ontvalt mij…

Zijn gedichten zijn de zachte steen. Ik zocht ze om mijn geest te slijpen. Halfdronken zoek ik nu naar een beeld, zoals hij die, nuchter welteverstaan, zijn werk serieus neemt. Het daagt me steeds frequenter dat ik van de nood een hobby kan maken. Een werkelijke reden om te leven heb. Ik krijg het niet gezegd, dat de juiste woorden - me…

Ik zag een vrouw passend gekleed zij droeg een baby, bijna in haar armen en lachte daarbij wat bedeesd. Ik vroeg: "heeft u voor hem of haar, die spoedig komt een mooie naam gevonden?" Zij keek mij wat verwonderd aan en zei: "zijn naam wordt Dick, zijn vader is een Voorelkaar" Het is naar beider wens gegaan en komt ook mooi op tijd…

Wie ik was voordat de woordenhel mij begroef staat op uit de dood...…

ik schaats ik schaats enkel met woorden eerst was het slechts krabbelen heel langzaam voorzichtig glijden eerst niet meer dan vrijblijvend babbelen en ongemerkt blijken de woorden mij te leiden ik glij naar onbekende oorden waar ik nooit eerder ben geweest moeiteloos ervaar ik het glijden en dat het geschrevene als maar beter spoorde…

Tijdloos kunnen schrijven over geloof en waarheden, dichters dopen de pennen in hun ideologie wat als zand tussen de vingers door naar buiten lekt, woord en beeld waarmee papier is bevlekt, in de kantlijn van verstilde euforie en beheerst verdriet, omfloerst door, in zichzelf te blijven geloven, om bij het ochtendgloren weer te doven…