Alle inzendingen over filosofie

- mijn lichaam - mijn gedachten - mijn gevoelens Ik kijk om mij heen en zie: alles wat is, dat ben ik! Zolang dat er is, ben ik iets, anders … niets.…

als Adolf aangenomen was op de kunstacademie in Wenen had Hitler dan zijn holocaust? niet opgevoed tot jodenhater ontstond zijn extreme afkeer in de loopgraven van Champagne hoe kan het monster in elk mens aangewakkerd worden door een man als het geen wezensdeel zou zijn…

Als ik had geweten wat ik nu allemaal wist dan had ik mij in 't verleden minder vergist en had het mijn geweten meer dan opgefrist omdat ik in feite niet echt veel had gemist…

M’n dorp zonder tv en telefoon zondagmorgen naar de kerk ‘s middags naar de bioscoop en tollen op de dorpsweg de dood in ‘t dorp is zeldzaam gevoelsmatig leven we er eeuwig maandag de was, zaterdag in bad en knikkeren op het zandpad de bezoeker roept ‘vollek’ bij de deur als hij al binnen is zwemmen en vissen in ‘t kanaal we zijn…

Een dag is weer gekomen, de blik en de zee zijn weid, ik klim naar huis om verder te dromen, neem afscheid van het korzelig zand, het duin beknopt en de bijeen – geschreven schapen worden rozig vanuit het oosten, een roze meeuw die mij overstijgt, zwijgt wat in het slapen wordt verzwegen, de morgen haalt z’n netten op waarvan de mazen…

Als hij eieren voor zijn geld kiest, heeft hij in elk geval nog keuzes.…

In de zolder van de ziel, keurig in doosjes geborgen, liggen de momenten opgesloten. momenten als in een foto vastgelegd, welke de herinnering ontwikkeld, en een leven weergeven, inmiddels al meegemaakt. Waarheden, leugens, lach en tranen, niet bedacht,meegemaakt en door het leven gebracht.…

Het heel gewone, dagelijkse leven, het glimt van zin en van een diep geheim, al weten we ook niet hoe alles met elkaar verweven is, het zindert wel van moed en van een groot geduld om telkens weer te herbeginnen: te leren lopen, schrijven, praten en beminnen. Het gaat gewoon maar door, al eeuwen lang. Vandaag veel zon en morgen zeker regen…

als er al een waarheid is is het de vraag of het de moeite loont die te gaan ontdekken want net als je klaar bent is er al weer een nieuwe…

Vrouwen, fanatieke hoedsters van familieband en nageslacht leverden de grootste bijdrage, door hun invoelend vermogen roddelen en netwerken, aan samenleving en haar normen De mens, vlees geworden taal maakte samen leven mogelijk zoiets complex in stand houden vraagt om een groot brein niet het verzamelen als apen of het jagen als…

Wie zich als volwassene als kind gedraagt heeft zich als kind als volwassene gedragen noch het kind noch de volwassene is tot wasdom gekomen De keuze voor het kinderlijke blijft manifest aanwezig Mooi meegenomen toch!!! voor dat Koninkrijk van U voor de overgave de levensovergang geen nood voor de dood als kind-volwassene of volwassen…

Soms verschijnt het Achter de mist In een mensenmassa Diep tussen kreupelhout Tijdens de synchrone spreeuwenvlucht Tussen een bloemenzee Onder schilderslagen Het Bombardeert mijn brein Met verwondering.…

ik denk primitief geloof in resultaten want wie vergaat kom nergens terecht of is er een tombe voor het leven…

De menselijkheid voorbij als m’n bevattingsvermogen het niet goed verwoordt m’n incasseringsvermogen het niet goed verdraagt De menselijkheid voorbij als in schemerende geesten van volksmenners waanzin werkelijkheid wordt de beschaving verdaagd De menselijkheid voorbij na genocide verwacht ik dat de knop om gaat de mensheid…

stille zomeravond in blauw en goud, een paar scherpe wolken, ik luister naar het vioolconcert in E minor van Mendelssohn, en laat me verleiden, molto vivace, onder het strelen van de snaren door onze formidabele Janine, molto appassionato, muziek vult de oneindige ruimte tussen god, die niet bestaat en mijn ziel, die machteloos poogt zich te…

Tijd vliegt niet maar gaat aan mensen voorbij als het goed gaat te snel wanneer het tegenzit zit het ook echt tegen tegen elkaar weggestreept is tijd altijd in balans in perfecte cadans weten en vergeten wanneer het hart stopt tikken gedachten aan wat was, weg niet voor niets beginnen sprookjes met 'Er was eens...' nergens lees je 'er…

Het moeten wonderbloemen zijn als veilige berm geplant langs steile paden van ravijnen of in uitzinnigheid te bloeden in de fata morgana van woestijnen, waaruit uitgestoken handen groeien en tranen en geluk over wangen vloeien om in een melancholisch verlangen te verzanden, beweegt het telkens als ik het betast, vult de schroom, om door…

ik zal beginnen te leven en zal er van gaan houden zoals Liesbeth List doet. zonder een enkel spoor van twijfel zal ik me er compleet aan overgeven, ik moet niet treuzelen nu of nadenken, maar gewoon me er in storten en ervan genieten, dus geef me een paar uurtjes bedenktijd, dan weet ik het zeker.-…

Nieuwsgierig, ingeschapen emotioneel gedrag leidt tot onderzoek en studeren het is de mens gelukt er wetenschap van te maken- die brengt gevaar in kaart we worden niet verrast door onbekende gevaren de menselijke geest tast het eindeloze heelal af in ‘n nooit eindigend pogen het eens te bevaren Waren we niet nieuwsgierig leefden…

Veronderstel al de energie wat nodig is om het licht te herkennen, ontstaat binnen in onszelf en ook de pijnen in het hart, in tijd gemeten, ons misschien verlaat, lach als we elkaar beschijnen, treur als het folteren begint, verzoen, bemin en verblindt, verhef de zon tot wond, als bewijs dat alles tijdelijk verdwijnt, en weer een gepaste…

Hij wou altijd al wel eens lachen maar hij begreep het serieus niet waar alles van doordrongen is Als een aap emotioneel kreupel slorpte hij alles in zich op Hij teerde op zijn telraam dat de rekening te vereffenen had Een baviaan kan je lijstjes van plaatsnamen en kleuren van staatsvlaggen laten aframmelen Hij wou wel eens lachen…

in eigen artistieke schoonheid ligt stil de kroon zacht in zilv’ren blank water die uitplooit in gouden lichtstralen gloort iets moois aan de einder op de maat van elk windzuchtje verankerd het leven bewogen zichtbaar en hoorbaar voelbaar zoals het leven geeft en neemt hee hee hee deze vivre dans overspoeld klanken en golven…

Tijd vliegt niet maar gaat aan mensen voorbij als het goed gaat te snel wanneer het tegenzit zit het ook echt tegen tegen elkaar weggestreept is tijd altijd in balans, in perfecte cadans. weten en vergeten wanneer het hart stopt tikken gedachten aan wat was, weg niet voor niets beginnen sprookjes met 'Er was eens...' nergens lees je…

De dag dat ik terug zal blikken aan het einde van 'de lijn', al mijn daden zal rangschikken en mijn levensfilm kan bekijken, zal ik dan tevreden zijn? Zal ik zelfgenoegzaam stellen: ''k Heb van weinig dingen spijt'. Zal ik zonder schroom vertellen: 'Voor natuur en simpele dingen, daarvoor had ik echt geen tijd'. Heb ik nooit kunnen beslissen…

Niets bijzonders toch na het eten een boswandeling halfuurtje opgelegde therapeutische bewegende handeling maar terwijl het zonlicht tussen boomkruinen stroomt lijk ik alles te vergeten levendiger zijn de kleuren bomen en struiken zijn bloeiend aanwezig geluiden en geuren maken mij even los dit is zo mooi en fijn ik heb het nooit…

God wil zich zo verrassend weten in ons menselijk bestaan wil zijn zoals een goochelaar die doet alsof het is vergeten dat hij het konijn zelf in de hoed heeft gedaan…

Die de kinderen van hoop zijn woede over iets wat je niet wil daar loop je niet mee te koop maar eenmaal blootgelegd die pijn geeft moed om te veranderen dat hou je echt niet stil…

Ik vraag mij al zo lang af wat de zin is van het bestaan dat m’n onderbewuste, moe van verwerken van het denken, antwoordt in heldere dromen: Ik reis in een eindeloze trein buiten is het aarde donker reizigers kijken verwonderd als ik naar hun reisdoel vraag ze begrijpen mij niet - geboren en getogen in de trein weten ze…

liefkozend op een bed van innemende zorgeloosheid scheiden zich lichaam en geest op zoek naar dromen in een andere wezenlijkheid terwijl het lichaam rust schrijft het zich een draaiboek uitbundig in de nacht beelden uit het leven van toen of van verlangen in de labyrint van slaap…

het breken van een ei vraagt niet veel durf maar welk een warmte en geduld vereist het broeden welnee, u bent geen kip en ik geen kuiken in de dop ik hou mijn broze kop omhoog vraag niet mij te behoeden voor alle tegenslagen een beetje zachtheid anderzijds wat mildheid bij het kijken stel dat ik dát zou vragen… zou het op moed gelijken…